سورن در واقع نمونه تغییر چهره داده شده از همان سمند است و ما در این مطلب طراحی سورن پلاس را بررسی می کنیم.

سمند، نام نخستین خودروی به اصطلاح ملی ایران است که در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد شمسی معرفی و به بازار عرضه شد. محصولی که بر پایه پلتفرم مشترک با پژو ۴۰۵ طراحی و توسعه یافته بود و قرار بود تا به عنوان نسخه ای اقتصادی تر و ارزان تر از ۴۰۵, با رقبای کره ای روز آن دوران مانند دوو سیلو، هیوندای ورنا و کیا ریو به رقابت بپردازد و به واسطه همین قیمت پایین تر و البته امکانات مناسب و پیشرانه فرانسوی، توانست به محبوبیت خوبی دست یابد و به بخشی جدایی ناپذیر از تاریخ صنعت خودروی ایران تبدیل شود.

اما شاید سمند بخش عمده ای از محبوبیت خود را مدیون طراحی و استایل خود بود که توسط جف متیوز« Matthews Geoff» طراحی شده بود و توانست با وجود تمام محدودیت های موجود، طرحی قابل قبول(البته در آن زمان) را به نمایش بگذارد. با این حال سمند با وجود تمام ویژگی های مثبتی که در طراحی بدنه خود داشت، برخی نکات منفی مانند چراغ های زمخت عقب که آن را بلند تر از آنچه که بود نشان می داد و نیز قدیمی شدن برخی از عناصر آن سبب شد تا در چند نوبت چهره و استایل بیرونی آن مورد بازنگری یا به عبارتی فیس لیفت های جزئی و عمده قرار بگیرد که نتیجه آن معرفی محصولاتی مانند سمند LX، سمند سورن و سمند SE بود که به غیر از نسخه LX، هیچکدام از این فیش لیفت ها نتوانستند بر مدرن تر شدن و نیز جذابیت ظاهری سمند بیافزایند.

اما اگر بخواهیم یکی از فیس لیفت های سمند را به عنوان محصولی که به اندازه خود سمند سهم مهمی را در بازار ایفا کرده است معرفی کنیم، باید به سورن اشاره کنیم. مدلی که در اواسط دهه ۸۰ شمسی و با یک به روز رسانی عمده بر روی سمند، به عنوان نسخه فیس لیفت آن معرفی شد که همین استایل به روز شده، انتقادهای بسیاری را نیز به همراه داشت و همین موضوع سبب شد تا ایران‌خودرو تصمیم به معرفی نسخه بروز شده سورن با نام سورن ELX بگیرد که این بار تمام داشبورد و طراحی داخلی نیز مورد بازنگری کلی قرار گرفته بود. هرچند که می توان سورن ELX را پایه گذار یکی از عجایب صنعت خودروسازی جهان به شمار اورد، چرا که محصولی که خود فیس لیفتی از محصول دیگر بود، دوباره مورد بازنگری قرار گرفت و با اضافه کردن یک پسوند، به عنوان خودرویی جدید در کنار نسخه قبلی به بازار عرضه شد.

موردی که پس از آن و در این چند ساله بارها در محصولات ایرانی مانند دنا پلاس و یا اطلس و سهند نیز شاهدش بودیم و هستیم و به نظر به یک رویه در خودروسازی ایران برای تداوم تولید محصول تبدیل شده است!

در ادامه این روند، سورن ELX دوباره مورد بازنگری های ظاهری ئ داخل کابین قرار گرفت و این اسب خسته ایرانی، این بار با همان لباس قدیمی و کهنه خود اما با اضافه شدن برخی امکانات و البته با نام سورن پلاس! به تولید خود ادامه داده و به نظر هنوز قصدی و یا اراده ای برای اصلاح این رویه وجود ندارد.

با این حال چه بخواهیم و چه نخواهیم، سورن پلاس هنوز هم یکی از خودروهای مهم بازار ایران است و هنوز هم کسانی هستند که در بازار محدود ایران و با توجه به بودجه خود، به سراغ آن می روند و به همین دلیل بر آن شدیم تا در این مطلب، به صورت دقیق تری به بررسی و موشکافی طراحی ظاهری و کابین سورن پلاس بپردازیم.

طراحی سورن پلاس در بدنه: قدیمی و فاقد جذابیت های بصری

سمند سورن یا سورن پلاس، از نظر ظاهری ویژگی خاصی را ارائه نمی کند، به عبارت بهتر، عناصر طراحی سورن پلاس در دوره کنونی آنقدر قدیمی و به اصطلاح از مد افتاده است که پرداختن به ویژگی های ظاهری آن در نماهای مختلف تکرار مکررات خواهد بود.

چرا که سورن در زمان معرفی، یعنی چیزی نزدیک به ۱۷ سال پیش هم از ضعف شدید طراحی رنج می برد و با گذشت این همه سال از معرفی آن و با این ظاهر، اما تغییرات آن تنها محدود به گرافیک چراغ های جلو و عقب، تغییر رنگ جلو پنجره، استفاده از دستیگره های در به اصطلاح «Easy Open» و اضافه شدن رینگ های آلومینیومی می باشد و سازنده حتی زحمت یک تغییر ساده در طراحی سپر های جلو و عقب به جهت به روز تر شدن و مدرن تر شدن آن و نیز هارمونی بهتر میان نمای جلو و عقب، نداده است. سپر های جلو و عقب به کنار، حتی در سورن پلاس، قاب آینه های جانبی نیز که تغییر آن اتفاقی بدیع در یک فیس لیفت است نیز کوچک ترین تغییری نداشته است.!

اصلاحاتی که می توانست از سورن، نه یک خودرو اقتصادی با چهره ای مدرن، اما حداقل قابل قبول تر برای یک محصول که در سال ۲۰۲۳ و ۲۴ تولید می شود را به نمایش می گذاشت.

با این حال اگر بخواهیم بطور خلاصه به نکاتی که تغییر آن ها می توانست به بهبود استایل سورن پلاس کمک کند اشاره کنیم می توان به :

۱- تغییر فرم سپر جلو و خطوط برش آن و در نتیجه هماهنگی بیشتر آن با بخش بالایی دماغه و ساختار کلی دماغه

۲-حذف زه های جانبی(همانند آنچه که در دنای معمولی شاهدش بودیم) و نیز تغییر فرم رکاب جانبی به جهت هماهنگی بیشتر و ایجاد ریتم بصری بهتر با خطوط ماهیچه ای زیر سپر جلو و عقب

۳-تغییر فرم قسمت داخلی چراغ های عقب و نیز سپر های عقب به جهت ایجاد هارمونی با نمای جلو و پیکره کلی( هر چند طراحی نمای عقب و مانورهای صورت گرفته در این نما، به مراتب متعادل تر از نمای جلو می باشند).

همچنین ذکر این نکته لازم است که تمامی این تغییرات، هزینه زیادی را برای سازنده به لحاظ ساخت قالب و سایر موارد در بر نداشته و همچنان با این تغییرات سورن به عنوان یک محصول اقتصادی جایگاه خود را حفظ و از نظر میزان فروش در این بازار محدود داخلی، جایگاه بهتری پیدا می کرد.

طراحی فضای کابین سورن پلاس: ساده اما کاربردی و هماهنگ

اما داستان سورن پلاس در داخل کابین کاملا متفاوت از نمای بیرونی است. بطوری که می توان گفت طراحی کابین و داشبورد سورن پلاس در مقایسه با اسلاف خود و حتی در برابر برخی رقبای بروزتر داخلی همچنان جذاب و کاربردی بوده و چند سرو گردن بالاتر است که یکی از دلایل آن را باید در نظارت یک تیم مجرب انگلیسی به سرپرستی راس هیوارد« Ross Heyvard» دانست که سابقه طراحی داخلی نسل اول نیسان قشقایی را نیز در کارنامه خود دارد.

با ورود به فضای داخلی سورن پلاس اولین نکته ای که جلب توجه می کند، طراحی ساده و فاقد هرگونه شلوغی و پیچیدگی است که در نقاط مختلف داشبورد و حتی پنل رودری ها نیز وجود دارد که هماهنگی کاملی را با پیکره کلی نیز به وجود آورده است.

با این حال در سورن پلاس تغییراتی جزئی در برخی قطعات مانند غربالک فرمان(مشابه با غربالک فرمان دنا)، سردنده، طراحی کنترل سیستم تهویه، تریم داخلی با دوخت قرمز و نیز اضافه شدن یک صفحه نمایش MFD در بالای کنسول میانی صورت گرفته است. هر چند که در این مورد سازنده کمی بی سلیقگی کرده و به نظر می رسد که استفاده از یک صفحه نمایش بزرگ تر مانند آنچه که در ۲۰۷ اتفاق افتاد، در بهبود وضعیت داشبورد و کابین تاثیر گذار تر بود.

از دیگر ویژگی های داخل کابین نیز می توان به برش های حساب شده و منطقی و هماهنگی آن با عناصر میکرو کنسول میانی, باعث می شود که همچنان کابین سورن پلاس جذاب و کاربردی به نظر برسد.

به علاوه اینکه با نشستن در کابین سورن پلاس، بر خلاف دنا و دنا پلاس با یک فضای تنگ و ناراحت چه در ردیف جلو و چه در ردیف عقب رو به رو نمی شوید و در استفاده های طولانی مدت، این فضای جادارتر، راحتی به مراتب بیشتری را برای سرنشینان به ارمغان می آورد.

کلام پایانی

کلام آخر اینکه سورن پلاس به عنوان یک محصول اقتصادی و با ایجاد برخی بروز رسانی های اصولی و منطقی در نمای بیرونی، همانند آنچه که در طراحی کابین آن شاهدش بودیم می توانست به خودرویی بی رقیب در این سگمنت و در بازه قیمتی خود تبدیل شود و مشتریان بیشتری را به سمت خود جلب کند. با این حال به دلیل طراحی کابین جداب تر, همچنان گزینه ای ایده آل در میان محصولات داخلی به شمار می آید.

اما سازندگان آن همچنان اصرار به تولید این مدل با ظاهر قدیمی به قدمت نزدیک به بیست سال را که هیچ گونه بروزرسانی منطقی را در آن شاهدش نیستیم دارند تا ثابت کنند که همواره «حرف مرد یکی است!»

ویدیو معرفی سورن پلاس XU7P