خبرنگاری در سایه سکوت: شغلی پرمخاطره، بدون حمایت و با حداقل حقوق

- اخبار اقتصادی -به گزارش خبرنگاراقتصادیخبرگزاری تسنیم,  در حالی که خبرنگاران، چشم و گوش جامعه و پل ارتباطی مردم با حقیقت هستند، خودشان در شرایطی به‌مراتب دشوار، ناعادلانه و بعضاً ناامن به کار ادامه می‌دهند.به بهانه روز خبرنگار، بار دیگر بحث مشکلات شغلی، معیشتی و صنفی اهالی رسانه بر سر زبان‌ها افتاده هست؛ مشکلاتی که سال‌ههست بیان کرده می‌شوند، اما پاسخی عملی نمی‌گیرند.ارزش قلم خبرنگاران باید شناخته شود؛ بیمه و مسکن کافی نیستخبرنگاری؛ شغلی پرخطر با حداقل دستمزدشغل خبرنگاری، به‌ویژه در حوزه‌های اجتماعی، امنیتی، سیاسی و اقتصادی، همواره با فشار، هسترس و خطرات مختلف همراه قرار دارای بوده هست. با این‌حال، بسیاری از خبرنگاران در رسانه‌های کشور با قراردادهای موقت، بدون بیمه، بدون امنیت شغلی و با حقوقی بسیار پایین فعالیت می‌کنند.یکی از خبرنگاران باسابقه رسانه‌ای در تهران می گوید: بعد از 10سال کار حرفه‌ای، هنوز قرارداد رسمی ندارم. بیمه‌ام کامل نیست، اضافه‌کاری نمی‌گیرم و حقوقم کمتر از پایه وزارت کار هست. در عوض، باید در همه بحران‌ها، شب و روز، آماده پوشش خبر باشم.نقرار دارای بود بیمه، قراردادهای غیررسمی و بی‌ثباتی شغلیبخش عمده‌ای از خبرنگاران کشور، ، فاقد بیمه، قراردادهای دائمی و حمایت‌های قانونی هستند. چندین حتی با قراردادهای "سفیدامضا" یا "حق‌التحریری" کار می‌کنند؛ قراردادهایی که هیچ حقوقی برای خبرنگار قائل نیست و همه‌چیز را به نفع کارفرما تنظیم کرده هست.آمارهای غیررسمی نشان می‌دهد بیش از 50درصد خبرنگاران کشور فاقد بیمه تأمین اجتماعی مناسب و حتی دسترسی به خدمات بیمه درمانی تکمیلی‌اند.اجحاف در حقوق، نقرار دارای بود امنیت و فشار کاری بی‌حدخبرنگاران نه‌تنها از نظر معیشتی در مضیقه‌اند، بلکه در بسیاری موارد، با فشارهای کاری بالا، حجم زیاد خبر، نقرار دارای بود امنیت شغلی مواجه‌اند. خبرنگار حوزه اجتماعی یک روزنامه بیان می‌کند: بارها برای انتشار گزارش‌های انتقادی تحت فشار قرار گرفته‌ام. وقتی نه از لحاظ حقوقی حمایت می‌شویم، نه از لحاظ مالی، چطور خواهد گردید باانگیزه کار کرد؟در مواردی نیز دیده گردیده که خبرنگاران در حین انجام وظیفه، با برخوردهای خشن مواجه گردیده‌اند، اما حمایت قانونی مشخصی از آنان صورت نگرفته هست.خبرنگاری عاشقانه‌ای با چاشنی فقر!یکی از جملات پرتکرار در میان خبرنگاران این هست: "اگر عاشق این کار نباشی، دوام نمی‌آوری!" اما واقعیت این هست که عشق و علاقه، هرچندین مهم، نامکان داردد جای خالی امنیت شغلی، حمایت صنفی، بیمه، و معیشت را پر کند.دریافتی بسیاری از خبرنگاران، حتی به اندازه حقوق یک کارگر ساده هم نیست، درحالی‌که مسئولیت کاری آن‌ها بسیار سنگین‌تر و فشار روانی شغلشان بیشتر هست.خبرنگار، صدای مردم بی‌صدا، اما بی‌صداتر از همهدر شرایطی که خبرنگاران، روایت‌گر مشکلات مردم‌اند، خود در سکوت خبری به‌سر می‌برند. اگر امروز به وضعیت آن‌ها توجه نشود، روز آتی رسانه‌ای نخواهد قرار دارای بود که از حقیقت دفاع کند.اصلاح وضعیت شغلی خبرنگاران، تعیین حداقل‌های حقوقی عادلانه، الزام رسانه‌ها به بیمه و قرارداد رسمی، ایجاد صندوق‌های حمایتی و تعریف سازوکارهای حقوقی مشخص، حداقل خوهسته‌هایی هست که سال‌ها بی‌پاسخ مانده‌اند.در روز خبرنگار، این پرسش تکراری بار دیگر شنیده خواهد گردید:"چه کسی برای خبرنگار می‌نویسد؟"پروانه حسین زادهانتهای پیام/