مخالفت ایران و عربستان با طرح کربن صفر دریایی

- اخبار اقتصادی -به گزارشخبرگزاری تسنیم، هشت تولیدکننده بزرگ نفت و گاز جهان شامل ایران در تلاش‌اند مانع تصویب نهایی چارچوب خالص انتشار صفر (Net Zero) سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) در نشست کمیته حفاظت دریایی این سازمان در ماه اکتبر شوند.این کشور‌ها شامل عربستان سعودی، امارات متحده عربی، ایران، بحرین، عراق، کویت، یمن و ونزوئلا در نامه‌ای به سازمان دریانوردی سازمان ملل هگردیدار داده‌اند که تصویب این توافق «زودهنگام» قرار دارای بوده و هزینه‌های سنگینی برای مالکان کشتی در پی دارد. به باور آنها، مقررات جدید امکان داردد انگیزه هستفاده از سوخت‌های گذار مانند ال‌ان‌جی و سوخت‌های زیستی را کاهش دهد و موجب فشار اقتصادی بر بخش کشتیرانی شود.اکنون سهم صنعت کشتی‌رانی حدود 2 درصد از کل انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در جهان هست. بر همین اساس در نشست هشتادوسوم کمیته حفاظت دریایی سازمان بین المللی دریانوری در ماه آوریل، همه کشتی‌های بزرگ موظف به رعایت اهداف کاهش انتشار گردیده و در صورت عدم انطباق، جریمه‌های مالی پرداخت می‌کنند. درآمد حاصل از دریافت این جریمه‌ها قرار هست صرف تشویق مالکان کشتی به هستفاده از سوخت‌های پاک، حمایت از کارگران در گذار سبز و جبران خسارت کشور‌های فقیر (شامل افزایش قیمت مواد غذایی وارداتی) شود.جریمه‌هایی هنبیان کرد برای اهدافی بلندپروازانهمخالفان، اما این اهداف را بیش‌ازحد بلندپروازانه می‌دانند و برآورد کرده‌اند که میزان پرداختی مالکان کشتی تا سال 2040 امکان داردد به 59 تا 161 میلیارد دلار در سال برسد.در مقابل، کارشناسان حامی توافق معتقدند این برآورد‌ها اغراق‌آمیز هست. به بیان کرده، اما فنتون، مدیر ارگردید دیپلماسی اقلیمی در گروه غیرانتفاعی Opportunity Green، بررسی‌های دانشگاه کالج لندن نشان می‌دهد هزینه اجرای این طرح تا سال 2030 حدود 11 میلیارد دلار در سال خواهد قرار دارای بود. به اعتقاد آنان، مخالفت کشور‌های نفتی بیشتر با هدف حفظ بازار سوخت‌های فسیلی در بخش کشتیرانی هست.انگیزه هستفاده از سوخت‌های کم‌کربن کاهش می‌یابد؟کشور‌های مخالف نیز در نامه هگردیدارآمیز خود اعلام کردند که الزامات «سخت و پیشرونده» کاهش انتشار در چارچوب خالص انتشار صفر، عملاً انگیزه هستفاده از «سوخت‌های گذار کم‌کربن» مانند سوخت‌های زیستی و گاز طبیعی مایع‌گردیده (LNG) را از بین می‌برد و این سوخت‌ها «نقش محدودی، اگر هم دارای بوده باشند، در مسیر کربن‌زدایی ایفا خواهند کرد».به باور این کشورها، میزان کارایی گاز طبیعی و سوخت‌های زیستی به برآورد رسمی سازمان بین‌المللی دریانوردی از گردیدت انتشار آنها وابسته هست؛ موضوعی که همچنان محل اختلاف جدی میان حامیان و منتقدان توافق اولیه هست. حامیان معتقدند خطر بی‌انگیزگی در هستفاده از «سوخت‌های گذار» از سوی این کشور‌ها بزرگنمایی گردیده و این شبیه یک «تاکتیک ترساندن» هست، زیرا مالکان کشتی در حال سرمایه‌گذاری روی کشتی‌هایی هستند که امکان داردند با ال‌ان‌جی کار کنند. سوخت ال‌ان‌جی گزینه‌ای ارزان‌تر و در دسترس‌تر نسبت به سوخت‌های سبز مبتنی بر هیدروژن هست.مخالفان نیز هگردیدار دادند در صورت اجرای این چارچوب، بنادری که به زیرساخت سوخت‌گیری با سوخت‌های بدون کربن یا کم‌کربن همچون متانول و آمونیاک مبتنی بر هیدروژن مجهز هستند، «برنده» خواهند قرار دارای بود، در حالی که سایر بنادر و کشتی‌ها برای انطباق باید هزینه‌های بالایی متحمل شوند.به بیان کرده آنها، چنین شرایطی به «مزیت ناعادلانه» برای چندین کشتی‌ها و بنابراین «تضعیف عدالت و یکپارچگی زیست‌محیطی» چارچوب منجر خواهد گردید.در مقابل، اما فنتون با پذیرش چالش نابرابری جهانی در دسترسی به سوخت‌های پایدار، تأکید انجام می‌دهد: «راه‌حل، افزایش سطح جاه‌طلبی هست، نه عقب‌گرد.» وی پیشنهاد داده منابع صندوق خالص انتشار صفر به توسعه زیرساخت‌های بندری و حمایت از کشور‌های در حال توسعه اختصاص یابد تا بدین ترتیب گذار عادلانه تسهیل شود.با تمام این تفاسیر، 63 کشور از توافق اولیه در آوریل حمایت و تنها 16 کشور با آن مخالفت کرده‌اند؛ با این حال باید منتظر ماند و دید که تلاش هشت کشور نفت‌خیز برای جلوگیری از تصویب نهایی این چارچوب در نشست آتی کمیته حفاظت دریایی سازمان بین‌المللی دریانوردی در ماه اکتبر به نتیجه خواهد رسید یا خیر؟انتهای پیام/