کرباسچی: وزارتخارجه از افراد دولت رئیسی تشکیل شده | تهدید وزرا توسط تندروها شبیه جنگ و دعواهای حسین‌قلی خانی است

به گزارش پول و تجارت به نقل از خبرآنلاین، مسئولان دستگاه دیپلماسی در کمیسیون امنیت ملی مجلس حاضر گردیدند و دربارهتوافقتوضیح دادند. شورای عالی امنیت ملی نیز در بیانیه‌ای مسئولیت توافق را پذیرفت و اعلام کرد وزارت خارجه با هماهنگی این شورا با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی توافق کرده هست. با این حال، تندروها آرام نگرفتند و همچنان به مخالفت‌ها ادامه دادند.بر اساس دو اصل ۸۴ و ۸۶ قانون اساسی نمایندگان مجلس مجازند درباره همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر کنند. اما سوال آنجهست که مجلس چقدر می‌تواند به مواردی این‌چنینی که با امنیت ملی گره خورده وارد شود؟غلامحسین کرباسچی فعال سیاسی اصلاح‌طلب معتقد هست که اظهار نظر نه فقط برای نمایندگان مجلس بلکه برای هرکسی خارج از مجلس هم آزاد هست اما آنچه نمایندگان انجام می‌دهند فراتر از اظهار نظر و انجام وظایف نمایندگی آنههست.به بیان کرده او، رفتار نماینده‌ها رنگ و بوی دخالت و حاکی از جنگ و دعوای سیاسی هست چرا که به بیان کرده او وزارت خارجه از همان کارشناسان و افرادی تشکیل گردیده هست که در دولت سیزدهم حضور دارای بودند؛ به رغم تغییر در حد دو سه نفر نماینده‌های مجلس در دولت قبل، وزیر خارجه تا این حد مورد مواخذه قرار نمی‌دادند.کرباسچی نیز بیان می‌کند که عراقچی هم وزیر خارجه‌ای نقرار دارای بوده که تحول رویکرد نشان دهد و اتفاقاً او هنوز منویات پزشکیان شامل آنکه «دنبال صلح و مذاکره‌ایم» را به طور کامل بیان و پیاده نکرده هست.مشروح بیان کردگوی خبرآنلاین با غلامحسین کرباسچی را در ادامه بخوانید؛***** آقای کرباسچی! به‌تازگی بسیاری از نمایندگان مجلس درباره تصمیم شورای عالی امنیت ملی و توافق آقای عراقچی با گروسی دارند مخالفت‌هایی ابراز کرده‌اند. اینکه قانون به نمایندگان این اجازه را می‌دهد که درباره همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر کنند شامل مسائل امنیت ملی کشور هم خواهد گردید؟من وظایف مجلس را حفظ نیستم. باید بر اساس بندهای قانون اساسی قضاوت کنید که شامل این موضوع خواهد گردید یا نه. بالاخره رئیس مجلس از اعضای شورای عالی امنیت ملی هست. اما فکر نمی‌کنم این‌طور باگردید که هر نماینده‌ای بتواند اظهار نظر کند یا بخواهد در مصوبات اجرایی دخالت کند؛ چون به هر حال این مسائل جنبه اجرایی دارد. در جزئیات هم به قدری قانون‌گذاری گردیده هست که باید همه‌چیز تکمیل گردیده باگردید، نه اینکه به اینجا برسیم که هر مأمور وزارت خارجه یا هر وزیر هر جا که می‌رود، برایش تعیین کنیم چه بگوید یا چه نگوید یا اینکه چه چیزی را امضا کند یا نکند.یک‌سری معاهدات بین‌المللی وجود دارد که طبق قانون، نیازمند مصوبه مجلس هستند. اینها هم در قانون اساسی ذکر گردیده هست؛ یعنی مواردی که جنبه‌های کلی و تعهدات متقابل سیاسی و اقتصادی کشور محسوب می‌شوند. اما اینکه در هر قدم، هر کسی که می‌رود باید فوراً به مجلس گزارش دهد و بعد مجلس با قانون یا تبصره چیزی اضافه کند یا محدودیتی بگذارد، به نظرم درست نیست.در زمان رئیسی، خبری نمی‌آمد که باقری و امیرعبداللهیان چه می‌کردندالان متن قانون اساسی جلوی من نیست و آن را هم حفظ نیستم. اما به نظرم این‌ها دخالت‌های بی‌مورد هست و بیشتر جنبه سیاسی دارد. همین مجلس در زمان آقای رئیسی لام تا کام چیزی نمی‌بیان کرد؛ هیچ خبری هم نقرار دارای بود که چه کسی کجا می‌رود و چه بیان می‌کند. آقای باقری و آقای امیرعبداللهیان و دیگران مرتب سفرهایی انجام می‌دادند، اما درباره اینکه چه کار می‌کنند خبری منتشر نمی‌گردید. اما الان هر قدمی که آقایان برمی‌دارند، نماینده‌ها مدام سؤال می‌کنند، جلسه می‌گذارند یا قانون تصویب می‌کنند. این‌ها بیشتر سیاسی هست وگرنه طبق قانون و قانون اساسی بعید می‌دانم مجلس چنین اختیاراتی دارای بوده باگردید.* دو اصل ۸۴ و ۸۶ قانون اساسی بیان می‌کند نماینده‌ها حق اظهار نظر درباره مسائل داخلی و خارجی را دارند. اما محدوده آن محل سوال هست.نمی‌گویم که اظهار نظر اشکال دارد. آن‌ها امکان داردند اظهار نظر کنند و اشکالی هم ندارد. اما اینکه مدام به پر و پای وزیر بپیچندین و دل و روده‌اش را بیرون بکشند و هر روز بگویند باید فلان چیز را توضیح بدهی درست نیست. اظهار نظر آزاد هست؛ امکان داردند هرچه می‌خواهند بگویند، تریبون هم دارند و کسی جلوی اظهار نظر را ندریافت می‌کند.این‌طور دعوا کردن‌ها و تهدید وزرا شبیه جنگ و دعواهای حسین‌قلی خانی هستنه‌تنها نماینده‌ها، بلکه بیرون مجلس هم هر کسی درباره هر مسئله‌ای بخواهد امکان داردد اظهار نظر کند. نماینده هم مثل بقیه مردم آزاد هست حرف بزند. اما اینکه بخواهند در مسائل داخلی دخالت کنند، مثلاً بگویند فلانی را فرماندار کنید، آن بخگردیدار را عوض کنید یا این مدیرکل را جابه‌جا کنید ... این کارها را الان هم انجام می‌دهند. اما آیا حق دارند در مسائل خارجی هم به همین شکل دخالت کنند؟ اینکه هر روز بگویند فلان جلسه را توضیح بده، چرا در آن جلسه این حرف را زدی یا در جلسه آینده اگر آن کار را بکنی با تو برخورد می‌کنیم دیگر خارج از شأن مجلس هست.این‌طور تهدید کردن وزرا و مسئولان اجرایی، به نظرم بیشتر شبیه همان جنگ و دعواهای حسین‌قلی‌خانی هست. چنین برخوردهایی نه جنبه قانونی دارد، نه در آن چندینان دلسوزی واقعی برای مملکت دیده خواهد گردید.اینکه نماینده متن توافق محرمانه را در توییتر منتشر کند جزو وظایف قانون‌گذاری نیست* کار مجلس کجا دخالت تلقی خواهد گردید؟مجلس اصولاً نمی‌شود در کار اجرا دخالت کند. مجلس وظیفه قانون‌گذاری دارد. قانون هم تعریف دارد؛ یعنی مثلاً هر نامه‌ای که کسی در وزارت خارجه بنویسد، امضا کند یا کاری انجام دهد، جزو قانون محسوب نخواهد گردید. قانون کلی هست؛ اسمش هم روی آن هست.این‌که بخواهیم بگوییم تک‌تک نامه‌های وزارت خارجه باید با نظر مجلس یا حتی تک‌تک نماینده‌ها نوشته و امضا شود، اصلاً گردیدنی نیست. هیچ جای دنیا حتی در کشورهایی که سابقه پارلمانتاریستی طولانی دارند هم چنین چیزی وجود ندارد. اینکه نماینده‌ها بخواهند یک نامه یا توافق محرمانه را طلب کنند، آن را با بی‌ملاحظگی در توییتر منتشر کنند، و در مورد آن جنجال راه بیندازند به هیچ وجه جزو وظایف قانون‌گذاری نیست.مجلس باید قانون‌گذاری کند. در حوزه نظارت هم اگر کسی خلاف قانون عمل کرد، سازوکار مشخصی دارد؛ باید به دستگاه‌های نظارتی معرفی شود.این‌ها آزار و اذیت سیاسی هست نه انجام وظایف قانونیچیزی که در قانون اساسی آمده، مربوط به معاهدات کلی بین‌المللی هست؛ مثلاً در طول یک دوره دولت، یکی‌دو یا چندین مورد پیش می‌آید که به مجلس برده خواهد گردید. آن موارد هم معمولاً بیشتر جنبه تشریفاتی دارد؛ نماینده‌ها خیلی وارد جزئیات نمی‌شوند و فقط کلیات را بررسی می‌کنند.امروز هر بار که آقای عراقچی یا هر مأمور وزارت خارجه به سفری می‌رود و برمی‌گردد، فوری یقه او می‌گیرند که «بیا به کمیسیون و بگو چه کار کردی؟»، «متن محرمانه قرار دارای بود یا نه؟ یا «بندهای مختلف آن چه قرار دارای بود؟» هرچقدر هم که توضیح داده شود، باز می‌گویند «نه، چیز دیگری پشت قضیه هست». اینها معلوم هست که اذیت و آزار سیاسی هست، نه عمل بر اساس وظیفه قانونی.آیا نماینده‌ها واقعا همه مسائل و مشکلات مردم در کشور را حل کرده‌اند که حالا به این جزئیات می‌پردازند؟ یا اینکه می‌خواهند شائبه ایجاد کنند و نگذارند ذره‌ای از مسائل امنیتی کشور کهسته شود یا مردم کمی آرامش پیدا کنند؟ می‌خواهند کاری کنند که این دولت در افکار عمومی جایگاه درستی پیدا نکند و بگویند این دولت هم مثل قبلی‌ها نتوانست کاری انجام دهد و دوباره همان حالت ناامنی، ترس، وحشت، اضطراب و نگرانی نسبت به آینده اقتصادی و امنیتی در جامعه تقویت خواهد گردید. به همین خاطر مدام جو درست می‌کنند، سخنرانی پیش از دستور، بعد از دستور و وسط دستور می‌کنند و مدام در کمیسیون و صحن علنی حرف می‌زنند. این‌ها همه جنگ و دعوای سیاسی هست؛ نه نگاه به مصالح کشور.وزارت‌ خارجه از افراد دولت رئیسی تشکیل گردیده؛ فقط دو سه نفر جابجا گردیده اند* پس معتقدید آن چیزی که الان در ارتباط با توافق قاهره یا ایستادگی در برابر شورای عالی امنیت ملی رخ داده، جنبه نظارتی و قانون‌گذاری مجلس را ندارد و بیشتر وارد مسائل اجرایی و سیاسی گردیده.عرض کردم، بحث من خیلی حقوقی نیست و دقیقاً نمی‌دانم چقدر منطبق با قانون اساسی هست؛ چون متن قانون هم جلوی چشمم نیست و تفسیر قانون هم مراجع خودش را دارد. من به‌عنوان یک ناظر بیرونی می‌بینم که وزارت خارجه هم مثل وزارتخانه‌های دیگر در سه سال قبل از دولت آقای پزشکیان هم از همین افراد تشکیل گردیده قرار دارای بود و فقط دو سه نفر جابه‌جا گردیده اند. مثلاً همین آقای عراقچی پیش‌تر هم در کنار آقای ظریف یا آقای باقری و دیگران برای مذاکره می‌رفت.آن زمان، همین مجلس تا این حد به پروپای وزیر، معاون وزیر یا مدیرکل سیاسی نمی‌پیچید یا این همه مصاحبه درباره جزئیات مذاکرات نمی‌کردند که در فلان جلسه چه بیان کردید، چه تعهدی دادید، پشت صحنه چه گذشت یا خارج از جلسه چه کار کردید. رفتارهای الان در سه سال قبل از دولت آقای پزشکیان نقرار دارای بود.در حالی که الان هنوز همان دستگاه وزارت خارجه و همان کارشناسان هستند و همه عوض نگردیده اند و همان رفتارها و همان روندها در مذاکرات و جلسات دنبال می‌گردیده هست.عراقچیتحول تحول رویکرد بزرگی ندارای بوده هستاتفاقاً آقای عراقچی هم آدمی نیست که بگوییم تحولات بزرگی در رویکردش ایجاد کرده؛ نه افرادش را خیلی تغییر داده و نه لحن و کلامش تفاوت زیادی با دیگران دارد. به نظرم اگر بخواهد تحولی دارای بوده باگردید، باید بر اساس وعده‌های آقای پزشکیان عمل کند؛ یعنی همان حرف‌های آقای پزشکیان که «با دنیا دعوا نداریم»، «می‌خواهیم با همه مذاکره کنیم»، «اهل جنگ نیستیم» و «دنبال صلح هستیم». حتی امکان دارد بیان کرد عراقچی هنوز آن منویات را کامل بیان و پیاده نکرده هست.در کل، آقایان در مجلس اصلاً در گذشته کاری به فعالیت و رفت‌وآمدهای وزیر خارجه یا معاونش ندارای بودند و حالا مدام از آن‌ها توضیح می‌خواهند. این موضوع بیشتر رنگ و بوی دعوای سیاسی دارد تا نظارت قانونی.