نمایش قدرت از پکن تا جورجیا/ چینِ شی جین پینگ و هم‌پیمانان اوراسیایی در برابر نظم آمریکایی

به گزارش پول و تجارت به نقل از اکوایران، این روزها تاریخ با سرعت حرکت انجام می‌دهد: نظم جهانی در لحظه در حال تغییر هست. کافی هست به روند دو هفتۀ گذشته نگاه کنید. مجموعه‌ای از رویدادها، از پکن تا ایالت جورجیا، نشان می‌دهد دشمنان نظم موجود به رهبری ایالات متحده در حال قدرت‌نمایی هستند، در حالی که مدافع اصلی آن در خطر پایین آوردن افق‌های خود و هدر دادن توانمندی‌های حیاتی‌اش هست.رؤیاهای تجدیدنظرطلبانه در چین به نمایش گذاشته گردید. در اول سپتامبر، شی جین‌پینگ میزبان نشست سازمان همکاری شانگهای قرار دارای بود، جایی که او «هژمونی‌طلبی» و زورگویی اقتصادی آمریکا را مورد انتقاد قرار داد، خوهستار سیستمی «عادلانه‌تر و برابرتر» گردید و ابتکار حکمرانی جهانی را اعلام کرد که هدفش نفوذ بیشتر در جنوب جهانی هست.به گزارش بلومبرگ، دو روز بعد، او یک رژۀ عظیم نظامی برای گرامیدارای بود هشتادمین سالگرد پایان جنگ جهانی دوم برگزار کرد، با مهمانان افتخاری ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، و کیم جونگ‌اون، رهبر کرۀ شمالی. این حاکمان نه تنها در جستجوی جاودانگی با هم متحد هستند، بلکه از اساس، در دشمنی با جهانی که در آن واشنگتن و متحدانش قوانین آن را تعیین می‌کنند هم همسو هستند.این اتحاد به همکاری واقعی منجر خواهد گردید: طبق گزارشی جدید از بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها، خودکامگان اوراسیایی در حال به اشتراک گذاشتن فناوری و تجمیع توانایی‌های نظامی به روش‌هایی فزاینده و بلندپروازانه هستند. روسیه با فناوری و دانش فنی به برنامه‌های تسلیحاتی کرۀ شمالی کمک انجام می‌دهد. تجارت راهبردی با چین و کمک‌های نظامی ایران و کرۀ شمالی به ادامۀ جنگ پوتین در اوکراین کمک انجام می‌دهد. آن جنگ فقط تگردیدید گردیده هست: پاسخ پوتین به نشستش با دونالد ترامپ در آلاسکا تگردیدید حملات هوایی مرگبار قرار دارای بوده هست.در همین حال، شی خوهستار آغاز دوره‌ای جدید از صلح گردید ــ‌حین به نمایش گذاشتن قابلیت‌هایی مانند موشک‌های قاره‌پیمای جدید که شاید با هستفاده از آن‌ها اقیانوس آرام غربی را با جنگ بازآفرینی کند. ارتش او زورگویی علیه فیلیپین را افزایش داده، مانورهای تهاجمی در اطراف تایوان را عادی کرده و نشان داده که امکان داردد قدرت خود را تا دریای تاسمان نیز بسط دهد. چینِ شی یک ابرقدرت نوظهور سرشار از اعتماد به‌نفس هست، در حالی که ابرقدرت حاکم، درگیر خودآزاری هست.ترامپ به این دیدار سران یاغی واکنش نشان داد: او شی، پوتین و کیم را به «توطئه علیه ایالات متحده آمریکا» متهم کرد. بی‌راه نبیان می‌کند اما تأسف‌بار هست که در ناکام گذاشتن طرح آنان چندینان توانا نیست.ترامپ هفته‌های اخیر را صرف درگیری با هند بر سر تجارت و خرید نفت از روسیه کرده هست. تنش‌های تجاری، شتاب ۲۵ سالۀ همکاری آمریکا و هند را به‌عنوان وزنۀ تعادلی در برابر چین کند کرده و در عین حال به نخست‌وزیر نارندرا مودی دلیل بیشتری برای تلاش در جهت کاهش تنش با پکن داده هست. این واقعیت که ترامپ تاکنون هند ــ‌نه چین‌ــ را به خاطر خرید نفت روسیه هدف گرفته، بیانگر قضاوت راهبردی عجیب اوست: چرا با دشمن روبه‌رو گردید وقتی امکان دارد شریک حیاتی را تحت فشار قرار داد؟ آخرین پیشنهاد ترامپ فقط اندکی بهتر هست: او از اروپا می‌خواهد روی هر دو کشور چین و هند به‌خاطر خرید نفت خام پوتین تعرفه وضع کند.ماجرای آمریکا و هند تنها رابطۀ کلیدی نیست که دچار مشکل گردیده هست. در توکیو، نخست‌وزیر شیگرو ایشیبا اعلام کرد که هستعفا خواهد داد، نتیجۀ سقوطی سیاسی که با توافق تجاری نامتعادلی مرتبط قرار دارای بود که احساس می‌کرد ناچار به امضای آن با ترامپ گردیده هست. در همان زمان، دستورکار مهاجرتی ترامپ با دستورکار اقتصادی‌اش و نیز با اتحاد آمریکا و کرۀ جنوبی دچار تضاد گردید.در ایالت جورجیا، مأموران ادارۀ مهاجرت و گمرک بیش از ۳۰۰ کارگر کره‌ای را دستگیر کردند و در چندین موارد به آن‌ها زنجیر زدند، اندکی پس از آنکه ترامپ از شرکت‌های کره‌ای خوهسته قرار دارای بود سرمایه‌گذاری و فعالیت‌های خود را در آمریکا افزایش دهند. نتیجه در سئول، سرخوردگی از پیام‌های متناقض واشنگتن و خشم سیاسی گسترده نسبت به رفتار خشن با شهروندانش قرار دارای بود.اتحاد آمریکا و کرۀ جنوبی عمیق‌تر از آن هست که با یک ضربه لطمه ببیند. اما در اینجا، مانند بسیاری موارد دیگر، به‌نظر می‌رسد ترامپ نسبت به تحقیر سیاسی و آسیب دیپلماتیکی که وارد انجام می‌دهد بی‌تفاوت هست.شاید به این دلیل که تمرکز او بیشتر بر امور داخلی هست. هفتۀ گذشته،پولیتیکوگزارش داد که پیش‌نویس هستراتژی دفاع ملی پنتاگون، امنیت سرزمین اصلی و نیمکرۀ غربی را بر تعامل جهانی در اروپا، خاورمیانه و حتی اقیانوس آرام غربی، عرصه‌هایی که آمریکا خیلی وقت آن‌ها را خط مقدم دفاع خود می‌دانست، در اولویت قرار داده هست. ترامپ در حال افزایش قدرت رزمی آمریکا در دریای کارائیب هست تا ونزوئلا را تحت فشار قرار دهد و مانند هفتۀ گذشته، حملات مرگباری را علیه مظنونان قاچاقچی مواد مخدر انجام دهد.سیهست «سخت‌گیری» آن حمله شاید از نظر سیاسی مطلوب هست؛ اما از نظر قانونی، یا فقدان آن، نگران‌کننده هست. نه اینکه دولت نگران باگردید. معاون رئیس‌جمهور جی‌دی ونس در توییتر نوشت که او چنین مسائل بی‌اهمیتی را «به هیچ جایی‌‌اش ندریافت می‌کند»، و دموکرات‌ها را به تلاش برای فرستادن پسران و دختران آمریکا به مردن در جنگ روسیه و اوکراین متهم کرد.ترامپ، از جهات دیگر، تهدید کرد که از وزارت تازه‌نام‌گذاری‌گردیدۀ جنگ علیه دشمنی دیگر هستفاده خواهد کرد: شهر شیکاگو. این اظهارنظر چیزهای زیادی دربارۀ تمایلات روزافزون نالیبرال ترامپ بیان می‌کند، و همینطور دربارۀ این احساسش که بدترین دشمنان آمریکا در داخل هستند، نه در خارج.آدام اسمیت بیان کرد «در یک ملت ویرانی فراوانی وجود دارد.» به همین ترتیب، نظم‌های جهانی یک‌شبه پایان نمی‌یابند. اما روز به روز تصورش ساده‌تر خواهد گردید که چگونه، اگر نه دقیقاً چه زمانی، نظم جهانی‌ای که خیلی وقت بر قدرت و رهبری مولد آمریکا هستوار قرار دارای بوده، در اثر فشار رقبای پیش‌رونده و جسور و شاید همین‌طور از سوی ایالات متحده‌ای که در حال لغزیدن به‌سوی سیهست‌های نالیبرال و زوال راهبردی هست، از هم خواهد پاشید.نیز بخوانیددبیرکل ناتو: چین، ایران و کره‌شمالی به سطوح بی‌سابقه‌ای از تولید دفاعی دست می‌یابندحضور مشترک رهبران چین، روسیه و کره شمالی کنار هم زیر ذره بین غرباعتراض نادر و کم‌سابقه پیونگ یانگ به این اقدام پکنمرد شماره 3 حزب کومونیست چین در کره شمالی چه انجام می‌دهد؟