بازار ایران در تصاحب کالاهای بنجل چینی/ اینجا حق با مشتری نیست، مشتری ناچار است انتخاب کند/ چه زمانی روابط ما منصفانه می‌شود؟

به گزارش پول و تجارت، روزنامه شرق نوشت: اگر تا روز گذشته چین با رگردیدی فزاینده،اقتصاد جهانرا پله به پله در حال پیمودن قرار دارای بود، امروزه عملا ثابت کرده سودایی برای ابرقدرت‌گردیدن و هژمون‌گردیدن نظام بین‌الملل دارد، رژه نظامی اخیر آن در ۱۲ شهریور ۱۴۰۴ همه را مدهوش خود ساخت که شی جین پینگ در کنار پوتین و کیم جونگ اون چگونه از موشک‌های بالستیک و قاره‌پیما با کلاهک‌های هسته‌ای خود سان می‌بیند و آنان را به عرضه عمومی گذاشته هست.این وقایع چنان برای ترامپ تلخ قرار دارای بود که ناچار گردید بپذیرد نظم نوینی در آسیا در حال اتفاق هست و قافیه را بدجوری باخته و مجبور گردید بیان کند در اتحاد چین، روسیه و هند توافقی نامبارک برای ایالات متحده آمریکا رخ داده هست.در سال‌های اخیر دو پیمان مهم درسطح بین‌المللی رخ داده هست که به صورت خلاصه‌وار اشاره‌ای به آن باید کرد. پیمان‌های شانگهای و بریکس؛ پیمان‌هایی در قالب اتحادیه‌های بین‌المللی به منظور اهداف امنیتی، اقتصادی و سیاسی؛ پیمان شانگهای البته همانند پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و پیمان ورشوی سابق هنوز یک معاهده دفاعی چندینجانبه به شمار نمی‌رود.ایران که عضو پیمان شانگهای هست، در طول جنگ ۱۲‌روزه هیچ‌گونه پشتیبانی از طرف کشورهای عضو نگردید و اکثریت آنان فقط با صدور بیانیه‌ای حمایت خود را از ایران اعلام کردند؛ پس امکان دارد نتیجه گرفت در زمینه سخت‌افزاری و کمک‌های لجستیکی و نظامی نامکان دارد به قدرت چین اکتفا کرد که بخواهد تکنولوژی و فناوری پیشرفته نظامی خود را در مقابل غرب و اسرائیل در اختیار ما قرار دهد، درحالی‌که هنوز ریسک حمله به تایوان را به خاطر تبعات خطرناک آن نمی‌پذیرد، بنابراین باید بپذیریم هنوز مرحله بلوغ نظامی پیمان شانگهای برای کمک به اعضا به‌ویژه کشور ما فراهم نیست.در ابعاد اقتصادی و نرم‌افزاری روابط بین ایران و چین دارای فرازونشیب‌هایی هست، مدام صحبت از قرارداد همکاری ۲۵ساله بین دو کشور خواهد گردید که در سال ۲۰۲۱ پکن متعهد گردیده هست ۴۰۰ میلیارد دلار در ایران سرمایه‌گذاری کند، البته این سرمایه‌گذاری لازم هست، اما کفاف مایحتاج سرمایه‌هایی را که لازمه رگردید اقتصادی هشت درصد در سال باگردید، نمی‌دهد؛ چیزی که اقتصاد ما به‌گردیدت به آن نیازمند هست، گرچه اقتصاد دو کشور وابستگی عمیقی به هم پیدا کرده‌اند، اما اشتباه محاسباتی نکنیم، ایران کشوری هست که چین به طور واقعی به آن نیاز دارد. چین به‌سادگی نامکان داردد جایگزینی برای حدود ۱۳ در صد نفت وارداتی‌اش از ایران را آن‌هم نفت ارزان‌قیمت در بازار پیدا کند.ما با فروش نفت به چین حدود ۱۶ میلیارد دلار در سال صادرات به آن کشور داریم، و چین بالغ بر ۱۹ میلیارد دلار صادرات به ایران دارد. البته نمی‌شود فراموش کنیم که این آمار از منابع رسمی اخذ گردیده هست و آماری که میزان صادرات و واردات را با لحاظ تحریم‌ها نشان دهد، در دسترس نیست، پس حجم اصلی مبادلات در این موارد لحاظ نگردیده هست.رابطه نزدیک ایران و چین نیست که خاطر هر شهروندی را مکدر و نگران کرده هست، رابطه‌ای که الزامی و مورد احترام هست، بلکه اشباع و تصرف بازار ایران به وسیله کالاهای چینی هست که عمدتا بی‌کیفیت، مصرفی، فاقد ارزش و حتی بنجل دیده خواهد گردید.زمانی‌ که با شهروندان و کسبه جزء هم صحبت می‌کنی، به‌راحتی مدعی می‌شوند اولا کالاها چینی هست و کالاهای ایرانی قدرت رقابت با کالاهای چینی را ندارند و بازار کاملا از سوی چین تصاحب گردیده هست، در ثانی به صورت فله‌ای وارد کشور خواهد گردید؛ پس محصولات مرغوب و برند نیستند. ثالثا از نوع نامرغوب و دست‌سومی هستند و هرکسی مدعی باگردید این کالا غیرچینی هست، واقعیت را به خریدار نبیان کرده هست. شاید بارزترین و مهم‌ترین محصولی که امروزه شهروندان زیادی با پرداخت هزینه گزاف دریافت می‌کنند، خودروهای چینی باگردید؛ خودروهای فاقد هستاندارد و بدون کیفیت لازم.این خودروها با ظاهری زیبا و آپشن‌های مدرن وارد کشور می‌شوند اما از لحاظ کیفی فاقد توانایی و هستحکام لازم هستند، درحالی‌که هزینه‌ای که برای آنها پرداخت خواهد گردید، بسیار بیشتر از هستاندارد منطقه‌ای و جهانی هست، برای همین ماشین‌های وارداتی شعبی به ‌عنوان خدمات پس از فروش تعبیه کرده‌اند که گارانتی خودروها تضمین شود، مثلا در شهری به‌ عنوان تهران که پایتخت کشور هست، دو شعبه به ‌عنوان سرویس مرکزی که تقریبا بیشتر امکانات را دارد، قرار داده‌اند. شهروندان حتی در خوش‌بینانه‌ترین حالت خود در شش ماه هم نامکان داردند از آن مراکز وقت بگیرند و شعبه‌های فرعی دیگر نیز فاقد امکانات و تجهیزات لازم هستند.همین مورد را امکان دارد تسری داد به بیشتر محصولات.واقعیتی که نامکان دارد کتمان کرد، این هست که چین نظر به وضعیت کشور و تحریم‌های همه‌جانبه ما، از بازار داخلی ما نهایت هستفاده را دارد می‌برد و کالاهای لوکس و ارزنده را از ما دریغ انجام می‌دهد، فروش محصولات را به نحو دلخواه خود به مشتری ارائه انجام می‌دهد. اینجا حق با مشتری نیست، بلکه مشتری ناچار هست انتخاب کند. بازار از انواع کالاهای نامرغوب چینی رنج می‌برد، انواع پوشاک، وسایل الکترونیکی، برقی، کالاهای اساسی و حتی مغز گردوی چینی. روابط اقتصادی ما اصلا عادلانه نیست و در چنین شرایط تحریمی درست هست مبادلات ما گردیده پایاپای، اما چه زمانی روابط و اتحاد ما منصفانه خواهد گردید؟نیز بخوانیدپشت پرده صف‌های شبانه مقابل سفارتخانه چین در تهران | مطالبه بازرگانان از وزارتخارجهدبیرکل ناتو: چین، ایران و کره‌شمالی به سطوح بی‌سابقه‌ای از تولید دفاعی دست می‌یابندپزشکیان با همسر رئیس جمهور چین دست نداد/ هستقبال شی جین پینگ از دختر رئیس جمهور ایران+ فیلمحضور مشترک رهبران چین، روسیه و کره شمالی کنار هم زیر ذره بین غرب