تاثیر بازگشت تحریم‏‌های سازمان ملل و احتمال وقوع جنگ دوم بر وضعیت روانی، اجتماعی و سلامت مردم

به گزارش پول و تجارت به نقل از هم میهن، یک‌بار دیگر مردم ایران در انتظار آمدن یک «شنبه» نشسته‌اند؛ شنبه، پنجم مهرماه ۱۴۰۴، روزی که قرار هستاسنپ‌بکفعال شود و تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران برگردند.قطعنامه «تداوم لغو تحریم‌ها علیه ایران» پیش از پایان مهلت ۳۰ روزه روند مکانیسم پس‌گشت (ماشه)، در نشست شورای امنیت سازمان ملل رأی نیاورد و بازگشت تحریم‌ها قطعی گردید؛ موضوعی که در چندینماه گذشته، در سخنان مسئولان ایرانی و خارجی، پررنگ قرار دارای بوده و البته مردمی که قرار هست در ایران با شرایط تحریمی بیشتر، زندگی کنند.حالا و با قطعی‌گردیدن بازگشت تحریم‌های گسترده و با تجربه جنگ 12 روزه، یک‌بار دیگر بازار ارز و طلا، روند افزایشی گرفته، درست مثل نگرانی و اضطراب اجتماعی مردم. نگرانی از وضعیت روانی، اقتصادی، سلامت و اجتماعی، حالا پررنگ‌تر از قبل گردیده هست. حالا کاربران شبکه‌های اجتماعی و شهروندان ایرانی می‌گویند که نمی‌دانند با شرایط سخت‌تر زندگی باید چه کنند؛ نمونه‌اش «خاطره» که با شنیدن خبر فعال‌گردیدن مکانیسم ماشه، اولین جمله‌ای که بیان می‌کند این هست: «بدبخت گردیدیم.»او در یک شرکت واردات قطعات کامپیوتر کار انجام می‌دهد و به «هم‌میهن» بیان می‌کند: «این هم بخشی از زندگی ما در ایران هست. دیگر نامکان داردیم قطعات را وارد کنیم. مگر اینکه آنها را وارد کشور دیگری مانند عراق کنیم و بعد از آنجا وارد ایران کنیم. خرید برای به‌عنوان مثال به اربیل عراق باید برود و از آنجا وارد ایران شود که هم هزینه زیادی دارد، هم سختی بسیار. اما به نفع کاسبان تحریم گردید. آنهایی که همین کار را می‌کنند الان خوشحالند.»«مانی» هم بعد از شنیدن خبر، بیشتر از قبل احساس سردرگمی انجام می‌دهد. او به «هم‌میهن» بیان می‌کند: «می‌خوهستم لپ‌تاپ بخرم که دیگر نامکان داردم. هارد هم می‌خوهستم بخرم که دیگر نامکان داردم. قیمت‌ها جوری بالا می‌رود که دیگر نامکان دارد هیچ‌کاری کرد.» بااین‌حال او معتقد هست، موضوعی که در پی این تحریم‌ها اتفاق می‌افتد برای مردم عادی چیزی عجیب‌تر از آنچه تجربه می‌کنند، نیست: «برای ما فرقی ندارد. ما این سال‌ها فشاری را تحمل کردیم که بیشتر یا کمتر گردیده هست. به همین دلیل برای ما چندینان فرقی ندارد اما برای چندین دیگر خیلی فرق انجام می‌دهد.» او در ادامه با اشاره به کاسبان تحریم بیان می‌کند: «چندین امکان داردند رانت و امتیاز بگیرند. اما برای کسانی که کسب‌وکارشان با خارج کشور هست و با ارز کار می‌کنند، اتفاق بسیار بدی هست. اما برای عوام جامعه آنقدر تغییر محسوسی نیست. اتفاق‌های بدتر افتاده و جهشی که شاهد آن هستیم چندینان محسوس نیست.»مانی فکر انجام می‌دهد در ادامه قیمت‌ها دو یا سه برابر نخواهد گردید اما از اینی که هست، گران‌تر خواهد گردید: «هرچقدر فضا تنگ‌تر خواهد گردید، ما رهاتر می‌شویم و بیشتر شل می‌کنیم و امیدوارم این به نقطه تعادل برسد.» «امیر» هم وقتی خبر را شنیده، ترسی احساس نکرده: «احساس ترس ندارم. ما جنگ را تجربه کردیم و برای من ترسناک‌ترین روزها، روزهای جنگ قرار دارای بود و ترسناک‌تر از آن نیست.»او بیان می‌کند ممکن هست دوباره همان اتفاق‌ها بیفتد: «اما برایم دیگر وحشتناک نیست. ترس از گرانی دارم و می‌دانم زندگی برای همه ما قرار هست سخت‌تر و از این گران‌تر شود.» او احساس انجام می‌دهد بزرگترین فشار، گرانی هست، نه سایه جنگ: «آدم به همه‌چیز عادت انجام می‌دهد و چون به همه‌چیز عادت می‌کنیم من روز دوازدهم جنگ دیگر عادت کرده قرار دارای بودم.روزهای اول خیلی هسترسی قرار دارای بودم و نمی‌دانستم باید چه‌کار کنم.» او امیدوار هست اتفاق‌های خوبی بیفتد: «ترس به آن معنا ندارم و احساس می‌کنم آدم‌هایی گردیدیم که چیزی برایمان ترسناک نیست و دیگر نمی‌ترسیم. آنقدر بلا سر ما آمده که دیگر نمی‌ترسیم.» او بیان می‌کند ما دیگر می‌فهمیم در چه شرایطی گیر کردیم و قرار هست چه اتفاقی برایمان بیفتد: «برای من اینجوری هست. افق اقتصادی زندگی‌ام، سیاه هست و اگر برنامه‌هایی دراین‌زمینه دارای بودم، می‌دانم که دیگر نامکان داردم انجام دهم.»افزایش مرگ‌های ناشی از ناامیدیانتظار بازگشتن تحریم‌های سازمان ملل، حالا جامعه ایران را درگیر نگرانی، اضطراب اجتماعی و ناامیدی کرده هست. روانشناسانی مثل مجید صفاری‌نیا، معتقدند که زندگی در تعلیق و ابهام، فشار مضاعفی ایجاد کرده و وقتی مردم منتظر تحریم یا جنگ احتمالی باشند، درماندگی روانی بیشتر خواهد گردید. او به «هم‌میهن» بیان می‌کند: «این درماندگی اغلب به افسردگی و مرگ‌های ناشی از ناامیدی منجر خواهد گردید. پدیده‌ای‌که امروز در ایران مشاهده می‌کنیم. مرگ‌های ناگهانی در سنین ۴۵ یا ۵۰ سالگی که علت اصلی آن ناامیدی و ناتوانی در کنترل رویدادههست.وزارت بهدارای بود آماری از این پدیده ندارد، اما به‌وضوح با آن مواجه‌ایم.» به بیان کرده او، در پنج، شش سال اخیر به‌ویژه از سال ۹۷ به‌بعد با تگردیدید تحریم‌ها، فشار اقتصادی بیشتر گردید و زندگی مردم بیش‌ازپیش غیرقابل‌پیش‌بینی گردید. وقتی افراد نتوانند درآمد یا هزینه‌های آینده خود را پیش‌بینی کنند، سلامت اجتماعی کاهش می‌یابد: «این وضعیت روی رفتار اجتماعی هم اثر می‌گذارد.مثلاً پیک‌موتوری‌ها یا کارگرانی که بدون رعایت ایمنی کار می‌کنند، نه به‌دلیل مهارت پایین، بلکه چون زندگی برایشان ارزش خود را از دست داده، چندینان اهمیتی به بقا نمی‌دهند. شاخص ناامیدی در بعضی کنگره‌ها و نشست‌ها مطرح گردیده اما هنوز مطالعات جامع اندکی دراین‌زمینه داریم. آنچه در مشاهدات می‌بینیم، افزایش اختلالاتی چون اضطراب، افسردگی و بیماری‌های روان‌تنی هست.»به اعتقاد این روانشناس اجتماعی، البته رویکردهای اگزیستانسیالیستی امکان داردند به معنادارکردن رنج و افزایش تاب‌آوری کمک کنند. اما این فقط برعهده افراد نیست؛ حاکمیت هم باید با کمک روانشناسان، جامعه‌شناسان و متخصصان فرهنگی تاب‌آوری و هستحکام روانی جامعه را تقویت کند: «امروز با کاهش تاب‌آوری اجتماعی روبه‌رو هستیم. خودکشی، خشونت‌های خیابانی، نزاع‌ها، بی‌تفاوتی، کاهش انگیزه کاری، حوادث رانندگی و اختلال در محیط‌های کاری همه نشانه‌های این کاهش‌اند. جامعه‌ای که تاب‌آوری پایین دارای بوده باگردید، مستعد فرسایش روانی و اجتماعی بیشتر هست.»او بیان می‌کند سال‌ههست که مردم هسترس‌هایی تجربه می‌کنند و ممکن هست عده‌ای توانایی سازگاری با آن را دارای بوده باشند و عده‌ای دیگر خیر: «بنابراین وقتی هسترس اتفاق می‌افتد، نیاز به سازگاری مجدد وجود دارد. الان حجم رویدادهای اجتماعی و هسترس‌های اجتماعی‌مان آنقدر زیاد هست که به‌نظر می‌رسد عده‌ای ممکن هست ظرفیت کافی برای سازگاری ندارای بوده باشند.وقتی افراد در سازگاری دچار مشکل می‌شوند و این هسترس‌ها به‌طور مکرر اتفاق می‌افتد، سازگاری آن‌ها مختل می‌‌شود و فرسودگی به‌وجود می‌آید. این فرسودگی در ابعاد مختلف روانی، اجتماعی و زیستی تأثیر می‌گذارد؛ طول عمر را پایین می‌آورد، سکته‌ها را زیاد انجام می‌دهد و بیماری‌های روانی افزایش می‌یابد. طبق آمار رسمی، یک‌چهارم مردم جامعه‌ ما اختلال روانی می‌گیرند. درنتیجه اختلالات روانی، خودکشی، نزاع‌های خیابانی و خانوادگی و اختلافات زناشویی افزایش می‌یابد. آمار طلاق نشان می‌دهد که حدود ۴۰ درصد ازدواج‌ها در چندین شهرهای صنعتی به جدایی می‌انجامد. این پیامدها ناشی از همان تغییرات اجتماعی هست و افراد نیاز دارند که سازگاری و طراوت روانی‌شان حفظ شود.»صفاری‌نیا معتقد هست که وقتی مشکلات غیرقابل پیش‌بینی باشند و افراد نتوانند آینده را کنترل کنند، فرسودگی، افسردگی و بیماری‌های روان‌تنی (سایکوسوماتیک) مثل مشکلات قلبی و سرطان و نیز مشکلات روانشناختی مانند اضطراب، حملات وحشت‌زدگی و خشم افزایش می‌یابد. این خشم امکان داردد به خودکشی، دیگرکشی یا اعتیاد منجر شود. بعضی‌ افراد، اعتیاد یا الکل را به‌عنوان راهی برای فرار انتخاب می‌کنند، چندین ازدواج نمی‌کنند یا جدا می‌شوند و تنهایی را ترجیح می‌دهند: «ریشه بسیاری از این بحران‌ها، اقتصادی هست. وقتی تحریم‌ها یا مکانیسم ماشه اعمال خواهد گردید، قیمت‌ها بالا می‌رود و فشار مضاعفی ایجاد انجام می‌دهد.ازسوی‌دیگر، چون انسجام اجتماعی پایین هست و حکمرانی مطلوبی برای تقویت تاب‌آوری وجود ندارد، فشارها بیشتر خواهد گردید. مثلاً برگزاری یک کنسرت ساده امکان داردد به همبستگی اجتماعی کمک کند. 10‌هزارنفر در یک کنسرت جمع شوند، رسانه‌ها پوشش دهند و پیام همبستگی منتقل شود. یا حتی جلساتی که در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار خواهد گردید، امکان داردد در افزایش انسجام اجتماعی نقش دارای بوده باگردید اما متأسفانه این روزنه‌ها هم محدود می‌شوند.»به‌بیان کرده او، پژوهش‌ها نشان داده که پس از جنگ یا تحریم، تبعات روانی، هم در کوتاه‌مدت (مانند PTSD)، هم در بلندمدت خود را نشان می‌دهد. کسانی‌که در معرض آسیب‌ها و فشارهای اقتصادی یا ازدست‌دادن عزیزان قرار دارند، هرکدام مشکلات خاص خود را بروز می‌دهند. معلوم نیست که آیا حمایت‌های روانی و اجتماعی کافی به آن‌ها ارائه می‌‌شود یا خیر.نیز بخوانیدآقای پزشکیان! در نیویورک کاری را انجام دهید که به مصلحت کشور هست نه شخص خودتان | اگر اختیارات لازم‌ را ندارید با رهبری هماهنگ کنیدمرعشی: مراقب باشیم جنگ دیگری رخ ندهد | اولویت ایران اقتصاد هست نه درگیری با آمریکا | چین با حل مشکلاتش با آمریکا ابرقدرت گردیدآخرین شانس پزشکیان برای جلوگیری از فعال گردیدن مکانیسم ماشه/ فرجی راد: اروپایی‌ها دوست ندارند اسنپ بک اجرا شودابعاد اقتصادی فعال‌سازی اسنپ بک به روایت معاون عراقچی/ واکنش های فعلی بازار به مکانیسم ماشه هیجانی هست + فیلم