به گزارش پول و تجارت، این بدان معنهست که ما در حال حرکت به سمت بازیابی پوشش جهانی لایه اوزون و محافظت از آن در برابر اشعه ماوراء بنفش مضر منتشر گردیده توسط خورشید هستیم. طبق بیان کرده سازمان جهانی هواشناسی (WMO)، آژانسی از سازمان ملل متحد که تخریب اوزون را ارزیابی انجام میدهد، این نتیجه دههها همکاری بینالمللی در محدود کردن انتشار گازهای گلخانهای هست.
به نقل از نیواطلس، توافقی که در سال ۱۹۸۰ بین دهها کشور که اکنون به ۱۱۶ کشور رسیده هست منعقد گردید، چارچوبی برای هماهنگی تلاشها در سراسر جهان برای مطالعه لایه اوزون فراهم کرد. پس از آن، پروتکل مونترال در سال ۱۹۸۷ تصویب گردید، معاهدهای که کشورهای شرکتکننده را ملزم به کاهش تدریجی تولید موادی میکرد که مسئول تخریب لایه اوزون هستند.
به لطف پروتکل مونترال، بیش از ۹۹ درصد از تولید و مصرف مواد تخریبکننده اوزون کنترلگردیده مانند کلروفلوئوروکربنها (CFCs) که در یخچال، تهویه مطبوع و محصولات اسپری آئروسل هستفاده میگردیدند رفتهرفته کاهش یافته هست. سازمان جهانی هواشناسی خاطرنشان انجام میدهد که اگر این روند را ادامه دهیم، لایه اوزون امکان داردد تا اواسط قرن بیست و یکم به سطح دهه ۱۹۸۰ بازگردد. این امر امکان داردد خطرات سرطان پوست، آب مروارید و آسیب به اکوسیستم را که معمولا در اثر قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماوراء بنفش ایجاد خواهد گردید، به گردیدت کاهش دهد.
عمق سوراخ لایه ازن در قطب جنوب در سال ۲۰۲۴ که هر ساله در بهار بر فراز قطب جنوب ظاهر خواهد گردید و به ویژه نازک گردیدن چشمگیر لایه ازن را نشان میدهد کمتر از میانگین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰ قرار دارای بود. این یک پیروزی بزرگ برای محیط زیست هست.
بر اساس ارزیابیهای سازمان جهانی هواشناسی در سال ۲۰۲۲، این سازمان تخمین میزند که لایه اوزون امکان داردد تا سال ۲۰۶۶ بر فراز قطب جنوب، تا سال ۲۰۴۵ بر فراز قطب شمال و تا سال ۲۰۴۰ برای سایر نقاط جهان به مقادیر قبل از سوراخ گردیدن لایه اوزون بازگردد. ارزیابی بعدی این سازمان در سال ۲۰۲۶ خواهد قرار دارای بود؛ امیدواریم جامعه بینالمللی به تعهد خود برای محدود کردن انتشار گازهای مضر در سالهای آینده ادامه دهد و این انتظارات را به واقعیت تبدیل کند.
دیدگاهها