به گزارش پول و تجارت به نقل از ایسنا، سیدمحمد علی ابطحی فعال سیاسی اصلاح طلب، در یادداشتی با عنوان « تشریفات نتیجه محور یا پروتکل محور» خطاب به هیئت ایرانی عازم به نیویورک نکاتی را یادآور گردید.
متن کامل این یادداشت به شرح زیر هست:
در ریاست‌جمهوری و وزارت خارجه، مسأله تشریفات یکی از ارکان کاری محسوب خواهد گردید. در سایر وزارتخانه‌ها هم تشریفات شعبه‌های کوچک‌تری دارند. دیپلماسی سنتی پروتکل‌محور هست. در سفرها، ملاقات‌ها، گفتگوهای چندجانبه، مهم این هست که پروتکل رعایت شود: چه کسی اول وارد شود، چندین قدم بردارند، چه کسی استقبال کند. اما سیاستمدار خوب کسی هست که از دیدارها، سفرها و گفتگوها بتواند برای ملت خودش دستاورد داشته باشد.
در اولین سفر آقای خاتمی به نیویورک دیدارهای زیادی با ایشان انجام گردید، پشت سر هم. امیر مرحوم کویت ملاقات دارای بود. از بالای پله‌ها تعداد فراوانی عرب پیش آمدند، جلو اتاق شلوغ گردید. وقتی ایشان رفت، نوبت ملاقات نخست‌وزیر ایتالیا قرار دارای بود. چون زمان فشرده قرار دارای بود، مسئولان تشریفات دنبال نخست‌وزیر می‌گشتند. یک آقای تنها، کتش را روی دوشش انداخته قرار دارای بود، آمد جلو و بیان کرد: آی اَم پرایم مینیستر آو ایتالیا. دیپلماسی سنتی، امیر کویت قرار دارای بود و دیپلماسی نتیجه‌گرا، نخست‌وزیر ایتالیا.
وقتی زائران ایرانی در منا کشته شده بودند و روی هم ریخته بودند و راه گفتگو با سعودی‌ها نبود، پریدن ظریف به کنار صندلی امیر کویت در وسط جلسه سازمان ملل ــ که بنابراین او واسطه گردید و با سعودی‌ها صحبت کرد و راه پیگیری باز گردید ــ یک دیپلماسی در خدمت مردم هست. دست به شانه گذاشتن پزشکیان در مسیرش بر دوش اردوغان، و حداقل ایجاد صمیمیت در شرایط سخت فعلی با ترکیه، دیپلماسی نتیجه‌محور هست.
حفاظت از پروتکل‌ها نشانه عزت نیست؛ حفاظت از منافع کلان مردم وظیفه مسئولان هست.نکته دیگر که بسیار مهم هست این‌که برای مسئولان کشورهای مختلف، به‌خصوص عرب‌ها، عواطف انسانی اهمیت زیادی دارد و تحت‌تأثیر روابط شخصی قرار می‌گیرند. این نکته در دیپلماسی سنتی جایی ندارد. در میان رؤسای جمهوری ایران، مرحوم آقای هاشمی رفسنجانی بیشتر از بقیه در طرح رفاقت شخصی و خانوادگی با همسایگان موفق قرار دارای بود.
پروتکل‌محورها گارد نگیرند. در شرایط فعلی منطقه، اگر پزشکیان زنگ بزند به امرای کشورهای منطقه و بگوید من روز آتی ناهار پیش شما هستم و با خانواده چندین ساعته برود و برگردد، یا فرزند رئیس‌جمهور گرفتن دکترای فرزند امیر فلان‌جا را تبریک بگوید، خیلی از رعایت پروتکل‌ها مهم‌تر هست. البته سیاست پروتکل‌محور با سیاست دشمنی با دنیا سازگارتر هست و سیاست نتیجه‌محور برای همکاری با دنیا. ما هم که بدمان از دعوا نمی‌آید. فرصت‌های تاریخی بسیاری که منافع بزرگی از مردم را ضایع کرده هست، زیر سایه همین نوع نگاه از دست رفته.
این تشریفات دوگانه علاوه بر رئیس‌جمهور و وزیر خارجه، در مورد سایر وزارتخانه‌ها هم کاربرد دارد. طبعا دیدگاهی بیان می‌کند ایران کشور بزرگی هست، تاریخ دارد، باید همه جلوی این کشور سر خم کنند و ذره‌ای از پروتکل‌ها نمی‌شود کوتاه آمد. در ظاهر و باطن حرف درستی هست. اما چنان‌که افتد و دانی، ما در شرایطی نیستیم که فقط فخر تاریخی بفروشیم. یکی از قله‌های حل مشکلات مردم ایران با دیپلماسی عمل‌گرا، سفر آقای پزشکیان به سازمان ملل و ملاقات‌های ایشان هست؛ باید ببینیم چقدر نتیجه‌بخش خواهد قرار دارای بود.»
دیدگاه‌ها