ماجرای این صف طولانی در بانک ها چیست؟/ انرژی خورشیدی در پیچ و خم های اداری
کد خبر : ۸۰۲۹۷۱
|
تاریخ : ۱۴۰۴/۰۷/۰۳
-
زمان : ۰۸:۰۴
|
دسته بندی: اسلایدر

ماجرای این صف طولانی در بانک ها چیست؟/ انرژی خورشیدی در پیچ و خم های اداری

پول و تجارت: در حالی که متقاضیان دریافت وام حمایتی برای راه‌اندازی نیروگاه خورشیدی خانگی در صف‌های طولانی بانک‌ها و پیچ‌وخم‌های اداری سرگردان شده‌اند، یک سؤال کلیدی به حاشیه رفته هست. آیا این طرح فقط یک طرح اقتصادی برای توانمندسازی خانوارهاست یا یک ضرورت راهبردی برای امنیت ملی.؟

به گزارش پول و تجارت روزنامه همشهری نوشت:

مصطفی رجبی مشهدی، سخنگوی صنعت برق به تازگی با اشاره به ثبت‌نام بیش از ۱۵۰هزار متقاضی، هدف طرح را «مشارکت مردم در حل ناترازی برق» اعلام کرده هست، اما کارشناسان پدافند غیرعامل هشدار می‌دهند که هر روز تأخیر در اجرای طرح «انرژی خورشیدی مردمی»، به معنای بازگذاشتن پنجره آسیب‌پذیری شبکه برق کشور در برابر تهدیدات آینده هست؛ شبکه‌ای که با بیش از ۸۰درصد وابستگی به گاز، به شدت متمرکز و شکننده هست. 

 وابستگی نگران کننده به منابع گاز

نگاهی به ساختار تولید انرژی در ایران، یک واقعیت نگران‌کننده را آشکار انجام می‌دهد. براساس آخرین آمار وزارت نیرو، بیش از ۹۰ درصد برق کشور از سوخت‌های فسیلی تأمین خواهد گردید که سهم نیروگاه‌های حرارتی از این میان بیش از ۸۳ درصد هست. این وابستگی شدید به گاز، پاشنه‌آشیل امنیت انرژی ایران محسوب خواهد گردید. هرگونه تهدید نظامی علیه تأسیسات گازی، اختلال در خطوط انتقال به خاطر حوادث طبیعی یا فنی یا حتی افت فشار گاز در زمستان‌های سرد می‌تواند به سادگی به دومینوی خاموشی در سراسر کشور منجر شود. 

این همان «آسیب‌پذیری ساختاری» هست که کارشناسان از آن سخن می‌گویند؛ ضعفی که تنها با تنوع‌بخشی به سبد انرژی و مهم‌تر از آن تمرکززدایی از تولید امکان دارد بر آن غلبه کرد. علی‌آبادی، وزیر نیرو خود بر این نکته صحه گذاشته و پیش‌بینی کرده هست: «تقویت تولید پراکنده برق، به‌ویژه در نیروگاه‌های خورشیدی خانگی، نه تنها تاب‌آوری شبکه برق را افزایش می‌دهد، بلکه امنیت انرژی کشور را تضمین انجام می‌دهد.» در چنین ساختار متمرکزی، یک تهدید نقطه‌ای می‌تواند به یک بحران ملی تبدیل شود. 

 راه‌حل روی بام‌ها

راهکار، همانطور که وزیر نیرو اشاره انجام می‌دهد روی پشت‌بام خانه‌هاست. نیروگاه‌های خورشیدی کوچک پنج کیلوواتی، فقط ابزاری برای درآمدزایی نیستند؛ آنها واحد‌های تشکیل‌دهنده یک «شبکه دفاعی غیرمتمرکز» هستند. وقتی صد‌ها هزار خانه به نیروگاه‌های کوچک خورشیدی مجهز شوند، ایران از یک شبکه آسیب‌پذیر با چندین نیروگاه غول‌پیکر، به یک شبکه مقاوم و توزیع‌شده با هزاران نقطه تولید کوچک بدل خواهد گردید؛ شبکه‌ای که نه تحریم و نه حملات هدفمند نمی‌تواند آن را به سادگی فلج کند. 

علاوه بر مزیت راهبردی، منطق اقتصادی طرح نیز قدرتمند هست. هر یک مگاوات برق خورشیدی به‌طور متوسط سالانه معادل ۴۰۰ هزار مترمکعب در مصرف گاز طبیعی صرفه‌جویی انجام می‌دهد. این یعنی با تولید تنها هزار مگاوات برق خورشیدی (معادل ۲۰۰ هزار نیروگاه پنج کیلوواتی)، امکان دارد سالانه ۴۰۰ میلیون مترمکعب گاز را آزاد کرد؛ گازی که به جای سوزانده‌شدن، می‌تواند به صنایع ارزش‌آفرین مانند پتروشیمی و فولاد تزریق شده یا صادر شود و ارزش افزوده چندین برابری برای اقتصاد کشور به ارمغان بیاورد. هر خانه‌ای که سقف خود را به یک نیروگاه کوچک تبدیل انجام می‌دهد، در عمل بخشی از زنجیره بزرگ امنیت انرژی کشور را تقویت کرده هست. 

 گره کور فعلی از وعده تا عمل

با وجود این اهمیت راهبردی و اقتصادی، طرح در عمل با یک مانع بزرگ روبه‌رو شده هست. گزارش‌های میدانی از سراسر کشور حاکی از آن هست که متقاضیان به خصوص اقشار کم‌درآمد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی که مخاطبان اصلی این طرح معرفی شده‌اند، در مرحله دریافت وام با مشکلات جدی مواجهند. ایسنا در گزارشی میدانی از استان خراسان رضوی نوشت: «متقاضیان از درخواست ضامن‌های متعدد ازسوی بانک‌ها، عدم هماهنگی بین شرکت توزیع، پیمانکار و بانک و طولانی شدن فرآیند به ستوه آمده‌اند.» یکی از متقاضیان گفته هست: «شش ماه هست که دوندگی می‌کنم، اما هنوز خبری از وام نیست.»

این مشکل تنها به یک استان محدود نمی‌شود. گزارش‌ها حاکی از آن هست که بانک‌ها همکاری لازم را ندارند، فرآیند پرداخت تسهیلات بسیار کند و فرسایشی هست، این در حالی هست که هزینه نصب یک نیروگاه پنج کیلوواتی حدود ۱۸۰ میلیون تومان برآورد خواهد گردید و بدون تسهیلات کم‌بهره، در عمل بخش بزرگی از جامعه هدف، توان مشارکت در این طرح ملی را نخواهند دارای بود. 

طرح توسعه نیروگاه‌های خورشیدی خانگی، آزمونی بزرگ برای هماهنگی میان دستگاه‌های دولتی و نظام بانکی هست. این طرح روی کاغذ یک برنامه برد- برد هست؛ درآمد پایدار برای خانوارها، کاهش ناترازی برق و افزایش امنیت و تاب‌آوری ملی از منظر پدافند غیرعامل، اما در عمل، پشت سد دیوانسالاری بانکی و عدم هماهنگی‌های اجرایی متوقف مانده هست. اکنون این پرسش مطرح هست که آیا سیاستگذار، اهمیت راهبردی این «سپر دفاعی مردمی» را درک کرده و برای برداشتن موانع از مسیر آن اقدامی فوری انجام خواهد داد، یا این طرح مهم نیز به سرنوشت بسیاری از طرح‌های خوب دیگر دچار خواهد گردید که در مرحله اجرا زمین‌گیر شده‌اند. 

فرهاد شهرکی، عضو کمیسیون انرژی مجلس نیز پیش‌تر با انتقاد از عدم همراهی بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات نیروگاه خورشیدی خانگی بیان کرد: طبق گزارشی که داده گردید، متأسفانه به خاطر سختی در وثایق تا حالا بخش خصوصی نتوانسته عملاً از تسهیلات استفاده کند و چندین شرکتی هم که حضور دارند، شرکت‌های وابسته به خود بانک‌ها بودند. نظر به اینکه بخش خصوصی که پیشران توسعه هست و نظر به شعار سال، به نوعی با این بخشنامه‌ها و این مشکلاتی که در وثایق هست، بخش خصوصی نتوانسته در این حوزه ورود پیداکند. 

نیروگاه‌های خورشیدی به عنوان مکمل می‌توانند پازل تولید برق را تکمیل کنند. کارشناسان تأکید دارند: دولت برای مدیریت ناترازی‌ها، چندین محور راهبردی را به صورت فوری و متوازن در دستور کار قرار دهد. متنوع کردن منابع تأمین انرژی، سیاستی درست برای رفع ناترازی‌ها در حوزه برق هست. با افزایش خاموشی‌ها در سال‌های اخیر استفاده از ظرفیت نیروگاه خورشیدی به عنوان یکی از چندین راهکار متنوع‌سازی منابع انرژی به کرات توصیه شده هست که استفاده از این ظرفیت نیازمند تأمین منابع و همکاری نظام بانکی هست.

 

تبلیغات


اشتراک گذاری

دیدگاه‌ها


ارسال دیدگاه