به گزارش پول و تجارت به نقل از خبرآنلاین، شمارش معکوس برای بازگشت تحریم‌ها وفعال شدن اسنپ بک از 5 مهرماه آغاز شده هست. از همین رو نظر به بیانات اخیر مقام معظم رهبری درباره مذاکره با آمریکا و حضور رئیس جمهور در اجلاسیه سازمان ملل، این سوال ایجاد می شود که واکنش ایران چه خواهد قرار دارای بود؟
محمدعطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران، در بیان کرد و گویی با خبرگزاری خبرآنلاین، درباره حضور پزشکیان در نیویورک هم بیان کرد: «دوستان آقای رئیس‌جمهور باید کمک کنند ایشان با اقتدار هرچه بیشتر و با اختیارات کامل‌تر در صحنه گفتگوها ظهور و بروز پیدا کند. باید برای برون رفت از بحران جاری که درتاریخ ۴۷ساله استقرار نظام، بی سابقه بوده هست، رئیس جمهور مستقر، از اختیارات گسترده‌تری نسبت به دیگر روسای جمهور پیشین برخوردار باشد.»
عطریانفر با اشاره به مخالفت تندروها با تصمیم نظام خاطرنشان کرد: «آنان جرثوم‌هایی هستند که هیاهو دارند و صدایشان طبل توخالی هست. بقول امیر المومنین علیه السلام رعد وبرقی هستند که نمی‌بارند فقط با فریادهای بی پایه خود گوش‌ها را می خراشند. آن‌ها البته حق ندارند بنا به دریافت‌های شخصی خود به منفعت ملی خدشه وارد کنند.»
مشروح بیان کرد و گوی محمدعطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران را در ادامه می خوانید؛
*******************
* با توجه به اینکه بحث مکانیسم ماشه فعال است و آقای پزشکیان در نیویورک حضور دارند، فکر می‌کنید در این سفر باید چه اتفاقی پیش بیاید و ایران چه واکنشی نشان دهد تا تحریم‌ها یا همان مکانیسم ماشه به تعویق بیفتد و فعال نشود؟
سیر گفتگوهای هسته‌ای در طول تاریخ ۲۰ ساله خود ، فرایندی پر نشیب وفراز را طی کرده‌هست. تمام پله‌ها وجهت گیریهای کلی مذاکرات و بیان کرد‌وشنودها که درطول دودهه صورت گرفته، از یک ریتم، سنخ و الگوریتم واحدی تبعیت کرده هست. هم‌اکنون، اما با واقعیتی مواجه ایم که نشان می‌دهد سازوکار گفتگوهایی که تاکنون تعقیب شده، ما را به نتیجه‌ای که راضی‌کننده مقامات مسئول و مردم و تأمین‌کننده منافع ملی که شایسته ملت ایران باشد نرسانده هست و هم‌اکنون در موقعیت نگران‌کننده‌ای قرار داریم. به ادبیاتی دیگر، در فرصت‌های اندک باقیمانده، البته تلاش‌هایی صورت می گیرد که بتوان پیروزی نسبی به دست آوریم.
علی‌القاعده، اگر در برروی همین پاشنه بچرخد و روند مذاکرات مثل گذشته ادامه پیدا کند، نتیجه‌ای متفاوت از آن‌چه در گذشته پیش آمده، رخ نخواهد داد. طبعاً اگر انتظار داریم تحولی رخ دهد باید در فرصت پیش‌رو که ریاست‌جمهوری در نشست سالیانه سازمان ملل شرکت کرده هست، سرفصل متفاوت و جدیدی در هدف گذاری مذاکرات باید تدبیر شود.باید برای برون رفت از بحران جاری که درتاریخ ۴۷ساله استقرار نظام، بی سابقه بوده هست، رئیس جمهور مستقر، از اختیارات گسترده‌تری نسبت به دیگر روسای جمهور پیشین برخوردار باشد.
آقای رئیس‌جمهور ضرورتا از ناحیه مقام معظم رهبری باید اختیارات کافی داشته باشد
در این رابطه حمایت وهمراهی معنادار وموثر رهبر معظم را بایدمدنظر دارای بود؛ به این معنا که آقای رئیس‌جمهور ضرورتا از ناحیه مقام معظم رهبری باید اختیارات کافی داشته باشد، تا با استفاده از ابتکار عمل لازم در بزنگاه‌های مذاکراتی و در تقابل با رفتارهای سیاسی رقیبان در سازمان ملل اگر شرایط مناسبی پیش آید از فرصت‌ها به‌خوبی استفاده کند و با تکیه بر ظرفیت‌های مشورتیِ همراه، گام مؤثر و راهگشایی بردارد.
اگر چنین زمینه‌ای فراهم شود، شاید بتوان با تغییر رویکردها در این فرصت‌های پایانی و در خلال این سفر بین‌المللی رئیس‌جمهور که طبیعتاً مورد توجه دیگر کشورها و نمایندگان نظامهای جهانی هست، طوری که مصالح ملی حکم کند، بحران بیست ساله را رفع کرد و در مقام تثبیت منفعت ملی و تقویت پایداری سیاسی ایران زمان را بسود ملت هدایت کرد. اسنپ بک و دیگر فشارهای غیرعادلانه را که در قالب تحریم بر ایران وارد شده از سر ملت وکشور برداشت.
گمانه‌زنی از طرف ما غلط هست و ما باید بیشتر صلاح‌سنجی کنیم
* با توجه به بیانات رهبری و اظهارات رئیس جمهوری فکر می کنید، چه اقداماتی بعد از فعال شدن مکانیسم ماشه باید انجام داد؟
گمانه‌زنی از طرف ما غلط هست و ما باید بیشتر صلاح‌سنجی کنیم و صلاح‌دیدها را مدنظر قرار دهیم و از موضع خیرخواهی برای کشور، اگر نقطه نظری به ذهن‌مان می‌رسد، خدمت رئیس‌جمهور و مسئولان ذیربط ارائه کنیم. طبعاً در دولت و به‌ویژه در شورای امنیت ملی که مسئولیت ان بدرستی بر عهده آقای لاریجانی گذاشته شده، باید پیش‌نیاز سفر آقای رئیس‌جمهور را تامین کرده و اختیارات لازم را از مقامات ذیربط برای موفقیت هرچه بیشتر رییس جمهور کسب کنند.
گفتگوهای مستقیم به‌صورت مصداقی خیلی اهمیت ندارد
* برخی می‌گویند که اگر بر موضوع مذاکره اصرار کنیم، موضع ضعف را پیش گرفته‌ایم و احتمال شروع دوباره جنگ وجود دارد، اما از طرف دیگر برخی نسبت به فعال شدن اسنپ بک در شرایط فعلی نگرانند و هشدار می‌دهند. صلاح است به کدام سمت برویم؟
واقعیت اینکه من چندان به این مسائل فکر نمی‌کنم. تجارب بسیاری داریم که بنا به ضرورت و تامین مصالح نظام و ایران هرتابویی را باید بشکنیم. زاویه نگاه بسته و تصلب و قطعیت‌های ناصواب همواره زیان‌بار بوده هست. باید افق‌های دور را برای منافع کشور در نظر بگیریم و رویکردها و رفتار سیاسی و بین‌المللی خود را بدرستی و باقتضای زمان و شرایط انتخاب کنیم. ایران نیازمند گام سپاری وتحقق برآوردن مهمترین انتظارات و کلیدی نسل مطالبه گر ملت هست. باید متکی بر تجارب پیشین، رویکردمان را اصلاح کنیم.
اگر مسئله را طبق روندهای تکراری که بارها و بارها ازمودیم و نتیجه نداده باشد، باید روش حل جدید بدهیم. دیپلماسی نیازمند تغییر هست. نمی‌شود وقت کشور وملت را صرف جزییات کرد. در واقع امکان دارد نشان داد با نقش پذیری ایران ترتیبات امنیتی جهان و منطقه در آینده بهتر تامین خواهد گردید و ایران عامل امنیت‌بخش مهمی باشد و کشورمان نقش مهم منطقه‌ای برای از بین بردن خشونت و رفتارهای رادیکال ایفا کند. بباور من بیشتر باید از این منظر به موضوع اندیشید و سطح گفتمانی را ارتقا داد.
به نظر من، گفتگوهای مستقیم به‌صورت مصداقی خیلی اهمیت ندارد و تصور نکنید اگر در سازمان ملل مثلاً ملاقاتی صورت نگیرد، دنیا به آخر می‌رسد. به‌هیچ وجه این‌طور نیست. ایران واجد ظرفیت و اقتدار کافی هست که بتواند مجدداً شرایط را به نفع ایران بهتر کند. روش‌ها به‌تناسب زمان می‌تواند تغییر کند و تحول گرایی در سازوکارها نمی‌شود ما را نگران کند و تصور کنیم اگر رویکرد را تغییر دهیم به این معناست که از گذشته انقلابی خود فاصله گرفتیم و به منافع خود لطمه زده ایم. به‌هیچ‌عنوان این‌طور نیست. اتخاذ روش‌ها همواره از هدف‌گذاری‌های ما در جهت تأمین منافع ملی تبعیت انجام می‌دهد.
اصلاً تندروها عددی نیستند که بپذیرند یا نپذیرند
* فکر می‌کنید اگر آقای پزشکیان بخواهد در آن‌جا با مقامات اروپایی دیدار کند، واکنش تندروها چیست؟
اصلاً تندروها عددی نیستند که بپذیرند یا نپذیرند. وقتی در سطوح عالی کشور تدبیری صورت دریافت می‌کند و رئیس‌جمهور کارگزار تحقق منویات عالی نظام قرار دریافت می‌کند، افراطیون و تندروها نه منشأ اثر هستند و نه تحرکات و مخالفت‌هایشان می‌تواند مانع ورادع باشد.
تندروها جرثوم‌هایی هستند که هیاهو دارند و صدایشان طبل توخالی هست
* نشان داده‌اند که خیلی به تصمیمات نظام اهمیتی نمی‌دهند.
کشور وملت وکارگزاران خدوم وصادق آن منتظر واکنش افراطیون نمی مانند. رفتار تندروها ساختارشکن و آسیب‌زننده هست. من مخالف این نیستم که از ناحیه مسئولان صاحب ید، که ممکن هست پیام‌شان اثرگذار باشد یا ابزار کنترل داشته باشند، جلوی افراطیون را بگیرند. اما در مقام تامین مصالح ملی نمی‌شود تعلل و تاخیر کرد ومنتظر آرام شدن تندروها گردید. افراطیون هیچگاه قرارشان نیست حتی در برابر درست ترین استدلال‌ها قانع شوند.
آنان جرثوم‌هایی هستند که هیاهو دارند و صدایشان طبل توخالی هست. بقول امیر المومنین علیه السلام رعد وبرقی هستند که نمی‌بارند فقط با فریادهای بی پایه خود گوش‌ها را می خراشند. آن‌ها البته حق ندارند بنا به دریافت‌های شخصی خود به منفعت ملی خدشه وارد کنند. منافع ملی و ابعاد ان در موقعیت‌های مهم و کلیدی کشور رقم می‌خورد و عناصری که در حد فهم اندک و بضاعت محدود خود موضع‌گیری می‌کنند، نقشی ندارند و نمی‌شود عامل بازدارنده باشند. نمی‌شود ترسید و نگران قرار دارای بود و البته نمی‌شود هم از کنارشان ساده گذر کرد. باید سعی کنیم قانع‌شان کنیم ولو امیدی بدان نداشته باشیم. افراطیون بخش اندک وناچیزی از جامعه را تشکیل می‌دهند. حداقل اگر همراه نمی‌شوند باید به آن‌ها یادآوری کرد که در این کشور منافع ملی مهم‌تر از منافع گروهی و قبیله‌ای هست.
دیدگاه‌ها