به گزارش پول و تجارت به نقل از فارس، ماکسیم ریژنکوف، وزیر امور خارجه بلاروس، در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، هشدار داد که این سازمان در صورت ناتوانی در به‌روزرسانی خود و ایفای نقش به‌عنوان یک نهاد بی‌طرف، ممکن هست سرنوشتی مشابه جامعه ملل را تجربه کند.
وی بیان کرد: اگر سازمان بتواند خود را با زمانه هماهنگ کرده و به‌عنوان یک تریبون بی‌طرف باقی بماند، مورد نیاز همه از قوی و ضعیف گرفته تا توسعه‌یافته و در حال توسعه خواهد قرار دارای بود. در غیر این صورت، سرنوشت جامعه ملل در انتظارش هست.
وی افزود، بلاروس چنین چیزی را نمی‌خواهد، زیرا هم‌اکنون جایگزینی برای سازمان ملل نمی‌بیند. به همین دلیل، با صداقت درباره این مشکلات نهادی صحبت انجام می‌دهد تا ماهیت آن‌ها را درک کرده و اصلاحات لازم را انجام دهد.»
وزیر خارجه بلاروس تأکید کرد که سازمان ملل همچنان عنصر مرکزی در نظم بین‌الملل به‌شمار می‌رود.
وی افزود: «این جایگاه به لطف مشروعیت غیرقابل انکار، عضویت فراگیر، و دستورکار جامع آن به دست آمده هست.»
ریژنکوف نیز خاطرنشان کرد: «با این حال، ما شاهد هستیم که اصل جهان‌شمولی به‌ویژه در دهه اخیر به‌شدت تضعیف شده هست؛ به‌ویژه از سوی کسانی که مصرانه می‌کوشند سازمان ملل را به ابزاری برای پیشبرد منافع خود، و در تضاد با خواست کل بشریت تبدیل کنند.»
جامعه ملل (League of Nations) سازمانی بین‌المللی قرار دارای بود که پس از پایان جنگ جهانی اول و در سال ۱۹۱۹ با هدف حفظ صلح و جلوگیری از درگیری‌های نظامی تأسیس گردید. این نهاد تلاش می‌کرد اختلافات بین کشورها را از طریق مذاکره و همکاری حل کند و جنگ‌های آینده را جلوگیری نماید. با این حال، جامعه ملل نتوانست از بروز جنگ جهانی دوم جلوگیری کند و به خاطر نبود قدرت اجرایی قوی، عضویت نداشتن کشورهای کلیدی مانند ایالات متحده آمریکا، و عدم توانایی در جلوگیری از تجاوزات کشورهایی مانند ژاپن، ایتالیا و آلمان، عملاً بی‌اثر گردید و سرانجام پس از جنگ دوم منحل و جای خود را به سازمان ملل متحد داد.
سازمان ملل متحد و به ویژه شورای امنیت در چندین سال گذشته با افزایش انتقادها مواجه بوده هست که عمدتاً به خاطر ناکارآمدی در حل بحران‌های بین‌المللی و نبود توانایی کافی در واکنش سریع و مؤثر به تهدیدات جهانی هست.
یکی از دلایل اصلی این انتقادها ساختار شورای امنیت هست که شامل پنج عضو دائم با حق وتو (ایالات متحده، روسیه، چین، فرانسه و بریتانیا) هست؛ حق وتو در اغلب موارد باعث بلوکه شدن تصمیم‌گیری‌های حیاتی در موضوعات حساس مانند جنگ‌ها، نقض حقوق بشر و بحران‌های بشردوستانه بوده هست.
دیدگاه‌ها