به گزارش پول و تجارت، روزنامه هم میهن نوشت: یکی از وعده‌ها یا ادعاهای آقای پزشکیان کوشش و اقدام موثر برای حل مسئله تحریم‌ها قرار دارای بود. اکنون بیش از یک سال هست که از آمدن این دولت گذشته و نه‌تنها تحریم‌ها حل نشده، بلکه اسنپ‌بک هم اجرایی گردید.
پرسش اساسی این هست که باید توضیح دهند چرا چنین شده هست؟
پاسخ‌ها از چندین حالت خارج نیست.
اول؛ طرف مقابل علاقه‌ای به حل این مسئله نداشت.
دوم؛ اتفاقات پیش‌بینی نشده و خارج از اراده پیش آمد و مانع از حل مسئله گردید.
سوم؛ دولت و مشخصاً وزارت امور خارجه و شورای عالی امنیت ملی کشور هیچ ایده و طرح روشنی برای حل این مسئله نداشتند. یا طرح آنها تکراری و غیرقابل پذیرش از جانب طرف مقابل قرار دارای بود.
چهارم؛ طرح داشتید ولی مجریان در اجرای آن ناتوان بودند.
ظاهراً که جز این‌ها حالت دیگری قابل تصور نیست. اکنون دوپرسش بنیادی پیش روی شماست که باید پاسخ داده شود.
اولین پرسش این هست که کدام‌یک از حالات پنجگانه فوق موجب عدم تحقق وعده شما شده هست. باید در این موارد توضیح کافی و قانع‌کننده داده شود.
آنچه که ما به‌عنوان ناظر بیرونی می‌دیدیم، این قرار دارای بود که هیچ ایده روشنی که طرف مقابل را در موضع دفاعی و توافقی قرار دهد وجود نداشت. اگر قرار قرار دارای بود که حرف‌های دولت قبلی زده شود که آنان خودشان می‌توانستند مسائل را حل کنند.
ما حتی در ادبیات رسمی هم تغییری ندیدیم. در چندین از مقاطع، سخنان شما به جدی یا طنز، به گونه‌ای قرار دارای بود که گویی کارها فقط دست آقای عراقچی و بیرون از دولت هست.
مهمترین مسئله این هست که اگر در این مورد ایده‌ای سازنده و موثر نداشتید و یا قادر نبودید که پیرامون آن توافق درون‌ساختاری ایجاد کنید، چگونه انتظار داشتید که بقیه مسائل کشور را حل کنید؟ تحلیل دولت از ماهیت و اهمیت مسئله تحریم‌ها چه قرار دارای بود؟ اساساً شما خودتان موافق یا مخالف این سیاست‌ها بودید؟ اگر موافق بودید که این سیاست‌ها با رویکردهای قبلی شما انطباق لازم را ندارد و اگر مخالف بودید چرا اقدامی برای اصلاح آنها نکردید؟
از اینجا به پرسش دوم می‌پردازیم که شاید مهمتر باشد. حالا که به هر دلیلی این وعده محقق نشده و حتی به عقب هم برگشته هست، چه کار خواهید کرد؟ آیا باز هم‌منتظر باید نشست که دیگران تصمیم بگیرند که چه اقدامی در برابر ایران انجام دهند؟ اتفاق اخیر تغییر مهمی هست چه تاثیری بر رویکردها و برنامه‌های دولت خواهد گذاشت؟ اصولاً از حالا به بعد منتظر چه تحولاتی هستید؟ آیا مذاکره خواهید کرد؟آیا منتظر جنگ هستید؟ اگر جنگ شود برنامه شما چیست؟ اگر نشود چکار خواهید کرد؟ مواضع ایجابی دولت و حکومت در امور داخلی و خارجی چیست؟ آیا آینده مطلوبی را متصور می‌بینید؟
پرسش مهم دیگر آیا هیچ‌گاه از سوی گروه‌های کارشناسی و مشاوره‌ای دولت و شعام، پیش و پس از جنگ این پیشنهاد داده نشد که خودمان به‌صورت داوطلبانه و برای مدتی معین تصمیم دیگری اتخاذ کنیم تا امکان یافتن راه‌حلی فراگیر فراهم شود؟
بعید می‌دانیم که این پیشنهاد نشده باشد. در این صورت، دلایل رد آن چه بوده هست؟ اکنون که آن گزینه هم تضعیف و بی‌اهمیت شده هست. در این زمینه، سخن و پرسش فراوان هست به‌موقع طرح خواهد گردید. فعلاً همین‌ها پاسخ داده شود، راضی هستیم.
دیدگاه‌ها