به گزارش پول و تجارت به نقل از روزنامه شرق، بعد از انجام اسنپ‌بک، یک سؤال مهم این هست که آیا چین و روسیه می‌توانند کمک مؤثری به ایران برای کاهش اثرات بازگشت قطع‌نامه‌ها بکنند یا خیر.
در سه زمینه در تئوری امکان چنین کمکی وجود دارد؛
1- اجرانشدن شش قطع‌نامه اعاده‌شده، 2- ایجاد مانع و اخلال در کار کمیته تحریم 1738 و پنل کارشناسی 1929 و 3- جلوگیری از انجام اقدامات جدید از سوی شورای امنیت علیه ایران.
توضیحاتی در این سه مورد به شرح زیر قابل ذکر هست:
1- چین و روسیه در نامه‌ای که به همراه ایران در 28 اوت به رئیس شورای امنیت نوشتند، ضمن تأکید بر اینکه سه کشور اروپایی در موقعیتی نیستند که بتوانند مکانیسم ماشه را فعال کنند، تصریح کردند که اگر با وجود اشکالات حقوقی شکلی و محتوایی چنین اقدامی انجام شود، نتیجه آن «نمی‌تواند تعهدات قانونی بین‌المللی برای اعضای سازمان ملل ایجاد کند». معنی این عبارت این هست که در صورت بازگشت قطع‌نامه‌ها، چین، روسیه و ایران خود را ملزم به اجرای آنها نخواهند دانست. چین و روسیه در سخنرانی‌های‌شان در دو نشست شورای امنیت درمورد دو پیش‌نویس قطع‌نامه راجع به ادامه لغو تحریم‌ها و تمدید سررسید قطع‌نامه 2231 اگرچه همچنان اقدام سه کشور اروپایی را به لحاظ حقوقی رد کردند، اما درمورد ایجادنشدن تعهدات حقوقی در صورت برگشت شش قطع‌نامه سخنی نگفتند، پس در عمل باید دید که آیا این کشورها به مفاد نامه 28 اوت عمل خواهند کرد یا خیر. در عمل باید دید که آیا آنها ازجمله در حوزه تسلیحات متعارف، موشکی و هسته‌ای با ایران همکاری خواهند کرد یا خیر. البته آنها همواره ملاحظه تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا و اروپا را نیز داشته‌اند.
2- چین و روسیه درباره ایجاد مانع و اخلال در کار کمیته تحریم و پنل کارشناسی به‌راحتی می‌توانند اقدام کنند. کمیته تحریم ایران که به واسطه قطع‌نامه 1737 ایجاد شده، با بازگشت قطع‌نامه‌ها دوباره موجودیت پیدا خواهد کرد. کمیته‌های تحریم مطابق ماده 29 منشور ارگان‌های فرعی شورای امنیت‌اند و تا زمانی که تحریم‌ها برقرارند، این کمیته‌ها نیز برقرارند و نیاز به تمدید سالانه آنها نیست، پس چین و روسیه از نظر ایجاد و تداوم کار کمیته 1737 قادر به کاری نخواهند قرار دارای بود. اما از آنجا که تصمیمات در کمیته‌های تحریم باید با اتفاق آرا اتخاذ شود، هر عضو این کمیته‌ها، اعم از دائمی و غیردائمی، در عمل می‌تواند تصمیمات را بلوکه کند.
در اینجا چین و روسیه می‌توانند مشکل ایجاد کنند و در اولین قدم تعیین رئیس کمیته را دشوار و زمان‌بر کنند. این دو کشور نیز می‌توانند در انجام وظایف کمیته که عمدتا شامل نظارت بر اجرای تحریم‌ها، افزودن یا کاستن از شمار نهادها و اشخاص روی فهرست تحریم، صدور بیانیه و گزارش و تصویب معافیت‌ها از تحریم مانع ایجاد کنند. مثال کره شمالی بسیار گویاست. روسیه و چین که بعد از آزمایش هسته‌ای کره شمالی در 2006، با غرب در شورای امنیت و کمیته تحریم 1718 همکاری و مجموعا 10 قطع‌نامه علیه کره تصویب کرده بودند، از 2017 همکاری با غرب را متوقف کردند و از آن پس مانع تصویب قطع‌نامه جدیدی علیه کره شدند. آنها فعالیت کمیته تحریم 1718 را نیز با مشکلات جدی مواجه کردند.
اقدام دیگری که چین و روسیه می‌توانند انجام دهند، وتوی تشکیل پنل کارشناسی هست که برای نظارت بر تحریم‌های ایران خواهد قرار دارای بود. این پنل که در 1929 ایجاد شده، برخلاف کمیته تحریم باید هر‌ساله تمدید شود. چین و روسیه می‌توانند با توسل به وتو مانع تشکیل آن شوند. درباره کره شمالی، روسیه در 2024 با توسل به وتو و چین با رأی ممتنع مانع تمدید مأموریت پنل کارشناسی شدند.
3- اقدامات دیگری که روسیه و چین می‌توانند در حمایت از ایران انجام دهند، بستگی به تحولات بعدی دارد. به‌عنوان مثال اگر ایران اقدام به خروج از ان‌پی‌تی کند، چین و روسیه در صورت تمایل می‌توانند مانع بسیاری از اقداماتی شوند که حتما در دستور کار کشورهای غربی قرار خواهد گرفت. بعد از خروج کره شمالی از ان‌پی‌تی در 2003 چین و روسیه مانع محکومیت و نامعتبر شمردن اقدام کره از سوی شورای امنیت و اعمال تحریم‌هایی در این زمینه شدند. اما همان‌طور که اشاره گردید، بعد از آزمایش هسته‌ای کره شمالی در 2006، چین و روسیه تا 2017 علیه کره در شورای امنیت با غرب همکاری کردند.
با این حال باید توجه دارای بود که نحوه برخورد چین و روسیه با مسائل کره شمالی تاکنون تفاوت بسیاری با نحوه برخورد آن دو کشور با مسائل ایران داشته هست. آنها در حالی از 2003 تا 2006 به‌شدت از کره حمایت کردند که از 2006 تا 2010 به همه قطع‌نامه‌های غرب علیه ایران رأی مثبت دادند.
باید توجه دارای بود که ایران و کره شمالی به دلایل متعدد شامل قرار‌داشتن ایران در منطقه حساس خاورمیانه، وجود مسئله اسرائیل، اولویت چین و روسیه برای همکاری با شش کشور خلیج فارس، حساسیت بسیار زیاد ایران برای غرب، تفاوت در نوع سیاست خارجی ایران و کره شمالی، تصور جهانی از تفاوت اهداف برنامه هسته‌ای ایران و کره شمالی و... با هم متفاوت‌اند و سیاست چین و روسیه درمورد دو کشور می‌تواند به همان نسبت متفاوت باشد.
گذشت زمان مشخص خواهد کرد که چین و روسیه در عمل چه خواهند کرد. مهم هست که مقامات ایران در حسابی که ممکن هست روی این دو کشور کرده باشند، محتاط باشند.
دیدگاه‌ها