دانیال دلاوری در اکوایران نوشت: زمانی که استفان میلر در مراسم یادبود فعال محافظه‌کار، چارلی کرک پشت تریبون رفت، هشدار تندی به نیروهای چپ‌گرایی داد که معتقد هست مسئول ترور کرک بوده‌اند. او خطاب به دشمنان ایدئولوژیک خود بیان کرد: «شما هیچ تصوری از اژدهایی که بیدار کرده‌اید ندارید. شما هیچ تصوری ندارید که ما چقدر مصمم هستیم تا این تمدن، غرب و این جمهوری را نجات دهیم».
دیگر سخنرانان مراسم نیز مرگ کرک را به مخالفان سیاسی دولت ترامپ نسبت دادند. اما سخنان میلر وزن دیگری دارای بود؛ شاید بیش از هر کس دیگر، او توان آن را دارد که خشم محافظه‌کاران از این قتل را به آنچه خودش «غرش خیرخواهانه عمل» می‌نامد، تبدیل کند.
قدرتمندترین بوروکرات انتصابی آمریکا
به نوشته نشریه فایننشال تایمز، چپ‌ها دلایل خوبی برای ترس از انتقام او دارند. میلر قدرتمندترین بوروکرات انتصابی در آمریکاست. او به عنوان معاون رئیس دفتر ترامپ و مشاور امنیت داخلی، معمار طرح رئیس‌جمهور برای بازسازی آمریکاست. استیو بنن، استراتژیست ارشد ترامپ در دوره نخست ریاست‌جمهوری، درباره او بیان کرد: «او نخست‌وزیر هست. من فکر نمی‌کنم حوزه‌ای در سیاست داخلی وجود داشته باشد - جز بخش‌هایی از امنیت ملی، خزانه‌داری و امور مالی - که او به شکل عمیق با آن درگیر نباشد».
میلر نیز مدت‌هاست که از سوی منتقدان به داشتن گرایش‌های استبدادی متهم خواهد گردید. ماه گذشته او حزب دموکرات را «یک سازمان افراطی داخلی» نامید. در ماه مه نیز از تعلیق حق دادخواهی (habeas corpus) – حقی در قانون اساسی برای دادرسی عادلانه - سخن بیان کرد.
همکاران پیشین از نفوذ او شگفت‌زده نیستند. اولیویا تروی، مقام سابق امنیت ملی که در دولت اول ترامپ با میلر در ارتباط قرار دارای بود، بیان کرد: «همواره می‌دانستم اگر ترامپ دوباره به قدرت برگردد، این نمایشِ استفان میلر خواهد قرار دارای بود و دقیقاً همان چیزی هست که امروز می‌بینیم. هیچ‌کس آنجا نیست که تعادل ایجاد کند. به همین دلیل شما شاهد وقوع بسیاری از اقدامات افراطی‌تر خواهید قرار دارای بود».
میلر تنها عضو ارشد کاخ سفید قرار دارای بود که پس از پایان دوره اول به ترامپ وفادار ماند و در ژانویه بار دیگر او را تا دفتر ریاست‌جمهوری همراهی کرد. از آن زمان، او از نزدیک با بحث‌برانگیزترین سیاست‌های دولت ترامپ پیوند خورده هست: بازداشت مهاجران غیرقانونی در جلسات استماع عادی، تلاش برای لغو حق شهروندی بر اساس تولد و تصمیم برای اعزام نیروهای مسلح گارد ملی و تفنگداران دریایی به خیابان‌های لس‌آنجلس.
اما دامنه موضوعات مورد علاقه میلر فراتر از مهاجرت و امنیت هست. او با حملات ترامپ به دانشگاه‌ها، شرکت‌های حقوقی، نهادهای فرهنگی و رسانه‌ها نیز مرتبط هست. فردی آشنا با طرز فکر ترامپ بیان کرد: «این همه کار استفان هست، اوست که نقطه‌ها را به هم وصل انجام می‌دهد».
میلر نیز همواره تمایل داشته مرزها را جابه‌جا کند و سیاست‌های رادیکال را با استدلال‌های حقوقی ضعیفی توجیه کند که چندین قضات آن‌ها را غیرقانونی دانسته‌اند. اسکای پریمن، رئیس گروه دموکراسی فوروارد، بیان کرد: «افراط‌گرایی و زیاده‌روی‌هایی که دیده‌ایم، از پیشنهاد اینکه دولت ملزم به تبعیت از احکام دادگاه‌ها نیست، تا اینکه امکان دارد حقوق قانون اساسی مردم را علیه خودشان به سلاح تبدیل کرد، همه جا اثر انگشت استفان میلر دیده خواهد گردید».
اما برای متحدانش، استفان میلر تجسم دولتی هست که از تمامی ابزارها و اختیارات ریاست‌جمهوری برای اجرای مجموعه‌ای از سیاست‌ها استفاده انجام می‌دهد؛ سیاست‌هایی که آنان اصرار دارند اکثریت آمریکایی‌ها از آن‌ها حمایت می‌کنند. یکی از لابی‌گران مرتبط با ترامپ بیان کرد: «میلر درک و کنترل کاملی بر دستگاه سیاست‌گذاری دارد، نه فقط در کاخ سفید بلکه بر کل قوه مجریه. او به دولت نشان داده که چطور امکان دارد از هر اهرم قدرتی برای رسیدن به نتیجه استفاده کرد».
میلر درخواست برای مصاحبه را رد کرد. اما کارولین لیویت، دبیر مطبوعاتی کاخ سفید، در بیانیه‌ای او را «یکی از قدیمی‌ترین و مورد اعتمادترین مشاوران رئیس‌جمهور ترامپ در نزدیک به یک دهه گذشته» توصیف کرد. او افزود: «من شخصاً می‌توانم شهادت بدهم که ترامپ چه میزان برای استفان احترام قائل هست، چون هر روز شاهدش هستم. ترامپ بیشترین اعتماد را به او و توانایی‌های اثبات‌شده‌اش در رهبری دارد. او علاوه بر اینکه در انجام وظایفش فوق‌العاده مؤثر هست، همکار و دوستی وفادار نیز هست».
دستاویزی برای سرکوب جریان‌های چپ
در مقابل، منتقدان از این بیم دارند که میلر اکنون از قتل کرک به‌عنوان دستاویزی برای سرکوب جریان‌های چپ و خاموش کردن صدای مخالفان استفاده کند. او در یک پادکست همراه با معاون رئیس‌جمهور جی.دی. ونس بیان کرد که دولت خشم ناشی از مرگ این فعال را به کار خواهد گرفت تا «شبکه‌های تروریستی را ریشه‌کن و متلاشی کند.» او مشخص نکرد منظورش کدام شبکه‌هاست.
میلر در سخنرانی‌اش در مراسم یادبود کرک، با لحنی تند دشمنان جنبش ماگا (عظمت را به آمریکا برگردانیم) را خطاب قرار داد: «شما هیچ‌چیز نیستید. شما شرارت هستید. شما حسادت هستید. شما کینه هستید. شما نفرت هستید. شما هیچ‌چیز نیستید».
اما واکنش نیمه‌گرم جمعیت به خطابه‌ی پرخشم میلر در مقایسه با تشویق پر اشک و پرشور حاضران برای اریکا کرک، بیوه‌ی این فعال سیاسی کشته‌شده، رنگ باخت؛ آن‌هنگام که او بیان کرد قاتل همسرش را بخشیده هست. او بیان کرد: «پاسخ به نفرت، نفرت نیست». جمله‌ای که شبیه توبیخی مستقیم به خطابه‌ی آتشین میلر به نظر می‌رسید.
میلر، فرزند خانواده‌ای یهودی و دموکرات که در محله‌ای ثروتمند در سانتا مونیکای کالیفرنیا بزرگ گردید، از سنین کم، دیدگاه‌های تندی درباره مهاجرت دارای بود. میلر از دوران دبیرستان به‌عنوان یک تحریک‌کننده شناخته می‌گردید. او دانش‌آموزان لاتین را به خاطر صحبت کردن به زبان اسپانیایی به‌جای انگلیسی سرزنش می‌کرد. در زندگینامه‌ی او با عنوان «نفرت‌پراکن»، جین گوئررو شرح داده که میلر به همکلاسی‌هایش می‌بیان کرد آشغال‌ها را عمداً روی زمین بیندازند تا نظافتچی‌های مهاجر مجبور شوند آن‌ها را جمع کنند. او در یک سخنرانی در مدرسه گفته قرار دارای بود: «آیا من تنها کسی هستم که از شنیدن اینکه باید آشغال خودم را جمع کنم خسته شده‌ام، وقتی کلی سرایدار داریم که برای همین کار پول می‌گیرند؟»
لحظه‌ی درخشش او در رسانه‌های ملی زمانی قرار دارای بود که هنوز دانشجوی دانشگاه دوک قرار دارای بود؛ او در شبکه فاکس‌نیوز ظاهر گردید تا از بازیکنان سفیدپوست تیم لاکروس دفاع کند که متهم شده بودند به یک زن سیاه‌پوست تجاوز کرده‌اند. در دهه ۲۰۱۰، او به‌عنوان دستیار جف سشنز، سناتور جمهوری‌خواه آلاباما، کار کرد و تمام انرژی خود را صرف شکست دادن تلاش دوحزبی برای اصلاح نظام معیوب مهاجرت آمریکا کرد.
نویسنده سخنرانی‌های ترامپ
او در آغاز صدایی تنها در بیابان قرار دارای بود. اما رویکرد سخت‌گیرانه‌ی میلر در زمینه مهاجرت خیلی زود به اصول پذیرفته‌شده حزب جمهوری‌خواه تبدیل گردید. در سال ۲۰۱۶، میلر به‌طور رسمی در مقام نویسنده سخنرانی‌ها به کارزار انتخاباتی اول ترامپ پیوست. استیو بنن، که بعدها کارزار ترامپ را هدایت کرد، بیان کرد: «استفان و رئیس‌جمهور فوراً با هم هماهنگ شدند. خواهد گردید بیان کرد ذهن‌هایشان یکی گردید».
به محض ورود میلر، کیفیت سخنرانی‌های ترامپ بهبود پیدا کرد و به گفته بنن، «کمی وزن و محتوای بیشتر» گرفت. او افزود: «کاریزما شما را فقط به مقداری پیش می‌برد. سرانجام باید سیاست‌هایی سنجیده و فکرشده ارائه شود، و استفان کسی قرار دارای بود که این کار را می‌کرد».
میلر در مقام مشاور در نخستین کاخ سفید ترامپ به‌سرعت اثر خود را بر سیاست مهاجرت آمریکا گذاشت. او یکی از نویسندگان اصلی «ممنوعیت سفر مسلمانان» قرار دارای بود که ورود شهروندان چندین کشور عمدتاً مسلمان را محدود می‌کرد و نیز سیاست «تحمل صفر» را تدوین کرد که در سال ۲۰۱۸ باعث جدایی خانواده‌ها در مرز آمریکا و مکزیک گردید.
اما ابتکارات او اغلب با سد دادگاه‌ها یا مقاومت شدید در بدنه بوروکراسی فدرال مواجه می‌گردید. عمویش از اقدامات او شوکه شده هست. دیوید گلاسر، عصب‌روانشناس، برادرزاده‌اش را «منافق مهاجرتی» خواند و بیان کرد اگر آمریکا در اوایل قرن بیستم سیاست‌هایی مشابه آنچه میلر پیشنهاد می‌دهد اجرا می‌کرد، خانواده خودش «راهی دودکش‌های کوره‌های آدم‌سوزی می‌شدند».
در سال ۲۰۱۷، از میلر پرسیدند که آیا سیاست‌های او در محدود کردن مهاجرت قانونی با روح شعر معروف «به من خسته‌هایت، فقیرهایت، توده‌هایت را بده...» که بر پایه مجسمه آزادی حک شده در تضاد نیست؟ میلر پاسخ داد آن شعر «بعداً اضافه شده» و مجسمه در اصل هیچ ربطی به مهاجرت ندارد.
مقاماتی که در دوره ترامپ با میلر کار کرده بودند، از روش‌های غیرمعمول او متعجب بودند. یکی از مقام‌های پیشین بیان کرد: «او روند عادی سیاست‌گذاری را کنار گذاشته هست، روندی که در آن وکلا و ذی‌نفعان وارد می‌شدند تا مطمئن شوند طرح‌های دولت از نظر حقوقی و اخلاقی قابل قبول هست. استفان بی‌پروا قرار دارای بود، نمی‌خواست برای آن چیزها صبر کند. می‌بیان کرد: نه، ما الان انجامش می‌دهیم. و این هنوز روش کار اوست».
حامیانش اما نگاه دیگری دارند. یکی از همکاران سابقش بیان کرد: «چهار سال طول کشید تا بفهمد چطور امکان دارد بوروکرات‌های حرفه‌ای را که کارشان این هست توی جلسات بنشینند و بگویند "نه، نه، به ۱۰ دلیل نمی‌توانیم این کار را بکنیم"، کنار بزند. استفان می‌بیان کرد به من بگو چطور می‌توانیم به یک "بله" برسیم».
اما وسواس او نسبت به مهاجران غیرقانونی اغلب دیگران را می‌رنجاند. یک مقام سابق امنیت داخلی بیان کرد: «آن موقع میلر می‌بیان کرد بروید دنبال داستان‌هایی از مهاجرانی که در تصادفات ناشی از رانندگی در حالت مستی نقش داشته‌اند، چه محکوم شده باشند چه نه. او می‌بیان کرد باید این تصویر را بسازیم که مهاجران برای آمریکایی‌ها خطرناک هستند». این مقام از انجام چنین دستوری سر باز زد و اندکی بعد وزارتخانه را ترک کرد.
مشاور وفادار
میلر پس از شکست ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰ به او وفادار ماند و بخش زیادی از چهار سال بعدی را صرف تدوین سیاست‌هایی کرد که در صورت بازگشت ترامپ به کاخ سفید قابل اجرا باشند. با وجود اینکه آموزش حقوقی نداشت، به کندوکاو در قوانین مهجور پرداخت تا برای طرح‌های سخت‌گیرانه‌اش توجیه پیدا کند. در سال ۲۰۲۳ او در یک پادکست محافظه‌کار توضیح داد که اگر «تهاجمی» به آمریکا صورت بگیرد، چگونه «قانون بیگانگان دشمن» مصوب ۱۷۹۸ می‌تواند برای اخراج‌های دسته‌جمعی بدون روند دادرسی به کار گرفته شود، ترفندی که ترامپ پس از بازگشت به قدرت برای فرستادن ونزوئلایی‌ها به السالوادور از آن استفاده کرده هست.
وقتی ترامپ در انتخابات پیروز گردید، میلر به سمت معاون رئیس دفتر منصوب گردید و خیلی زود روشن گردید که او از اختیارات گسترده‌ای برای نادیده گرفتن همان نوع مقاومت بوروکراتیکی برخوردار خواهد قرار دارای بود که در دوره نخست به نظرش مانع کارش شده قرار دارای بود.
در رویدادی که نشان‌دهنده قدرت تازه او قرار دارای بود، میلر و کریستی نوم، وزیر امنیت داخلی، در ماه مه مقام‌های ارشد اجرای قوانین مهاجرت را به واشنگتن فراخواندند تا بابت عملکرد ضعیف‌شان در بازداشت مهاجران غیرقانونی مورد بازخواست قرار دهند.
این لحن سرزنش‌آمیز برای کسانی که او را در دوره اول ترامپ می‌شناختند، آشنا قرار دارای بود. الیسا تروی بیان کرد: «او مردم را سرزنش انجام می‌دهد، موعظه انجام می‌دهد و فریاد می‌زند. ما همواره مجبور بودیم با احتیاط اطراف او راه برویم».
میلر در همان جلسه سهمیه‌ای روزانه برای بازداشت سه‌هزار نفر تعیین کرد؛ چهار برابر میانگین بازداشت‌ها در چندین ماه نخست دوره دوم ترامپ. پس از آن، ویدیوهایی به‌طور گسترده پخش گردید که نشان می‌داد مأموران مهاجرت در جلسات دادگاه به سراغ پناهجویان می‌روند یا کارگران روزمزدی مکزیکی را که در پارکینگ‌های فروشگاه‌ها دستگیر می‌کنند.
(چپ به راست) استفان میلر، معاون رئیس دفتر کاخ سفید؛ پیت هگستث، وزیر دفاع؛ و جی.دی. ونس، معاون رئیس‌جمهور، در اوت با اعضای گارد ملی گفتگو می‌کنند
اقدامات محبوب یا تفرقه‌انگیز؟
منتقدان می‌گویند میلر چهره‌ای تفرقه‌انگیز هست که بحث‌برانگیزترین سیاست‌های دولت ترامپ را پیش می‌برد. اما چندین همکاران سابق او باور دارند بسیاری از سیاست‌هایی که او دنبال، شامل برخورد با مهاجرت غیرقانونی، حمله به جنبش بیداری (woke) و دانشگاه‌های نخبه، بسیار محبوب‌تر از آن هست که دشمنانش تصور می‌کنند.
یکی از همکاران سابقش در کاخ سفید اول ترامپ بیان کرد: «او توانایی عجیبی دارد که روندها را زودتر از دیگران تشخیص دهد و بفهمد جامعه گسترده‌تر آمریکا چه واکنشی نشان خواهد داد. چیزهایی مثل حمله به نهادهای نخبه‌گرا واقعاً در میان هر دو حزب با استقبال روبه‌رو خواهد گردید».
با وجود این، میلر با چندین ناکامی‌ها هم روبه‌رو بوده هست. در صد روز نخست دولت ترامپ دادگاه‌های فدرال ۲۵ دستور منع سراسری علیه دولت صادر کردند، در حالی که در دوره بایدن این رقم تنها چهار مورد قرار دارای بود. پریمن بیان کرد: «تعجبی ندارد که دولت ترامپ در دادگاه می‌بازد. ظاهراً کسی استراتژی حقوقی آن‌ها را هدایت انجام می‌دهد که اصلاً وکیل نیست».
تماشای صعود میلر به بالاترین سطوح قدرت سیاسی برای جیسون ایزلاس، دوست لاتین‌تبار دوران مدرسه میلر، تجربه‌ای نگران‌کننده بوده هست. او در آغاز دیدگاه‌های افراطی دوست دوران مدرسه‌اش را بیشتر نوعی ژست نوجوانانه می‌دانست؛ روشی برای طغیان علیه وضع موجود لیبرال که در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ بر سانتا مونیکا حاکم قرار دارای بود. اما به جای آن‌که با افزایش سن این دیدگاه‌ها کمرنگ شود، تنها شدیدتر و عمیق‌تر گردید.
او بیان کرد: «ما همه تبدیل به نسخه‌ی عمیق‌تری از شورش‌های دوران کودکی‌مان نمی‌شویم. اما برای او این‌طور گردید. این موضوع همه‌چیز را در زندگی‌اش بلعیده هست».
دیدگاه‌ها