به گزارش پول و تجارت به نقل از مهر، محققان گزارش دادند که سالمندان مبتلا به بی‌خوابی مزمنممکن هست با افزایش سن، کاهش سریع‌تری در حافظه و مهارت‌های تفکر خود تجربه کنند.
این مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به بی‌خوابی مزمن در مقایسه با افرادی که خواب بهتری دارند، ۴۰٪ بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل یا کاهش مهارت‌های شناختی خود قرار دارند.
محققان گفتند که این شرایط معادل ۳.۵ سال پیری بیشتر مغز هست.
دکتر «دیه‌گو کاروالیو»، متخصص طب خواب در کلینیک مایو در روچستر مینه‌سوتا، بیان کرد: «بی‌خوابی فقط بر احساس شما در روز بعد تأثیر نمی‌گذارد بلکه ممکن هست به مرور زمان بر سلامت مغز نیز تأثیر بگذارد.»
وی در یک بیانیه خبری بیان کرد: «ما شاهد کاهش سریع‌تر مهارت‌های فکری و تغییرات در مغز بودیم که نشان می‌دهد بی‌خوابی مزمن می‌تواند یک نشانه هشدار اولیه یا حتی عاملی در مشکلات شناختی آینده باشد.»
برای مطالعه جدید، محققان بیش از پنج سال ۲۷۵۰ سالمند (میانگین سنی ۷۰ سال) را که همه آنها از سلامت مغزی خوبی برخوردار بودند، پیگیری کردند.
حدود ۱۶٪ از شرکت‌کنندگان بی‌خوابی مزمن داشتند که به صورت مشکل در به خواب رفتن حداقل سه روز در هفته به مدت سه ماه یا بیشتر تعریف گردید.
شرکت‌کنندگان هر سال در آزمون‌های تفکر و حافظه شرکت می‌کردند. چندین نیز اسکن مغزی انجام می‌دادند تا نشانه‌های پیری مغز، شامل بافت مغزی آسیب‌دیده و پلاک‌های سمی آمیلوئید بتا، بررسی شود.
نتایج نشان می‌دهد که حدود ۱۴٪ از افراد مبتلا به بی‌خوابی مزمن، در مقایسه با ۱۰٪ از افراد بدون بی‌خوابی، دچار اختلال شناختی خفیف یا زوال عقل شدند.
در مجموع، پس از در نظر گرفتن سایر عوامل خطر، افراد مبتلا به بی‌خوابی ۴۰٪ بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.
محققان گفتند که اثرات خواب نامناسب از همان ابتدای مطالعه قابل توجه قرار دارای بود.
این مطالعه نشان داد افرادی که گزارش دادند کمتر از حد معمول می‌خوابند، بیشتر احتمال دارد که نمرات آزمون شناختی پایین‌تری کسب کنند و بیشتر احتمال دارد که بافت مغزی آسیب‌دیده و پلاک‌های آمیلوئیدی داشته باشند.
در واقع، محققان گفتند که تأثیر خواب نامناسب بر پلاک‌های آمیلوئید- که از نشانه‌های بیماری زوال عقل هست- مشابه خطری هست که در افراد دارای عوامل خطر ژنتیکی شناخته‌شده برای آلزایمر مشاهده خواهد گردید.
نتایج نشان داد که افراد بی‌خوابی که ژن APOE۴- مرتبط با خطر بالاتر آلزایمر- را داشتند، کاهش شدیدتری در مهارت‌های حافظه و تفکر نشان دادند.
کاروالیو بیان کرد: «نتایج ما نشان می‌دهد که بی‌خوابی ممکن هست به روش‌های مختلفی بر مغز تأثیر بگذارد، که نه تنها پلاک‌های آمیلوئید، بلکه رگ‌های کوچکی که خون را به مغز می‌رسانند را نیز درگیر انجام می‌دهد.»
او بیان کرد: «این موضوع اهمیت درمان بی‌خوابی مزمن را تقویت انجام می‌دهد- نه فقط برای بهبود کیفیت خواب، بلکه به طور بالقوه برای محافظت از سلامت مغز با افزایش سن. نتایج ما نیز نشان می‌دهد خواب فقط مربوط به استراحت نیست- بلکه مربوط به انعطاف‌پذیری مغز نیز هست.»
با این حال، محققان خاطرنشان کردند که این مطالعه ارتباط علت و معلولی مستقیمی بین بی‌خوابی و زوال مغز را اثبات نمی‌کند، بلکه فقط یک ارتباط را نشان می دهد.
دیدگاه‌ها