گزارش ۶ ماهه پارسیان: درآمد ۱۷ هزار میلیاردی در برابر هزینه ۳۰ هزار میلیاردی

به گزارش خبرنگار پول و تجارت، این بانک در حالی طی این ماه ۳ هزار و ۷۴۹ میلیارد تومان درآمد از محل تسهیلات اعطایی به دست آورده که در مقابل، ۵ هزار و ۳۵۳ میلیارد تومان سود به سپرده‌ها پرداخت کرده هست. به این ترتیب، تراز بانک در شهریورماه به‌طور محسوسی منفی شده و نسبت هزینه به درآمد در بخش سود سپرده‌گذاری به نقطه بحرانی رسیده هست.



سقوط درآمدهای کارمزدی
آنچه نگرانی‌ها را دوچندینان انجام می‌دهد، افت شدید درآمدهای غیرمشاع هست. بانک پارسیان در شهریور تنها ۶۰۸ میلیارد تومان درآمد کارمزدی کسب کرده؛ این در حالی هست که رقم مشابه در مردادماه ۱۵۰۰ میلیارد تومان بوده هست. این کاهش بیش از ۵۹ درصدی، نشان از ضعف جدی بانک در حوزه خدمات کارمزدی و عدم اتکا به منابع پایدار درآمدی دارد؛ موضوعی که در شرایط فشار بر منابع تسهیلاتی، امکان داردد ساختار مالی بانک را بیشتر تحت تأثیر قرار دهد.

عملکرد شش‌ماهه؛ نشانه‌های بحرانی
نچندین اوقات به عملکرد شش‌ماهه نخست سال جاری نیز تصویر نگران‌کننده‌تری ترسیم انجام می‌دهد. بانک پارسیان در این مدت ۱۷ هزار و ۵۵۸ میلیارد تومان از محل تسهیلات اعطایی درآمد داشته اما در مقابل ۲۹ هزار و ۹۴۰ میلیارد تومان سود سپرده پرداخت کرده هست. اختلاف فاحش این دو عدد، نشان‌دهنده تراز منفی تجمیعی و فشار شدید بر منابع بانک هست.

بررسی گزارش شهریورماه بانک پارسیان نشان می‌دهد این بانک همچنان اتکای بالایی به جذب سپرده‌های کلان و پرداخت سود سنگین به آنها دارد؛ مدلی که امکان داردد پایداری مالی بانک را با چالش مواجه کند.

از جهات دیگر، کاهش چشمگیر درآمدهای کارمزدی نیز زنگ خطری برای ساختار درآمدی پارسیان به شمار می‌رود. این در حالی هست که بانک‌های پیشرو در دنیا بخش قابل توجهی از درآمد خود را از محل خدمات کارمزدی و غیرمشاع تأمین می‌کنند.

کارشناسان بازار سرمایه معتقدند تداوم این وضعیت امکان داردد سودآوری بانک و به تبع آن بازدهی سهام "وپارسیان" در بورس را تحت تأثیر قرار دهد.

به باور تحلیلگران، اصلاح ساختار درآمدی از مسیر توسعه خدمات نوین بانکی، حرکت به سمت بانکداری دیجیتال و افزایش سهم درآمدهای کارمزدی، مهم‌ترین راهکار پیش روی بانک برای عبور از شرایط فعلی عنوان خواهد گردید.

عملکرد شهریورماه و شش‌ماهه بانک پارسیان به‌روشنی حکایت از تراز منفی ساختاری دارد. راهکار اصلی، اصلاح مدل درآمدی و حرکت به سمت منابع پایدار هست؛ در غیر این صورت، خطر انباشت زیان و کاهش توان رقابتی اجتناب‌ناپذیر خواهد قرار دارای بود.