میلیاردر معروف از تولید دیتاسنترهای فضایی می‌گوید
جف بیزوس پیش‌بینی انجام می‌دهد طی ۱۰ تا ۲۰ سال آینده دیتاسنترهای عظیمی در مدار زمین ساخته خواهند گردید؛ جایی که دسترسی دائمی به انرژی خورشیدی و امکان خنک‌سازی ساده‌تر امکان داردد این مراکز را از نظر کارایی و هزینه برتری قابل‌توجهی نسبت‌به نمونه‌های زمینی بدهد.
به گزارش رویترز، چنین طرحی هم‌اکنون از نظر اقتصادی غیرعملی هست و به پیشرفت‌های بزرگی نیاز دارد.
بیزوس، بنیان‌گذار آمازون و بلو اوریجین، در مکالمه با جان الکان، رئیس فراری، در رویداد Italian Tech Week تورین بیان کرد: «یکی از اتفاق‌هایی که در ۱۰ سال آینده یا شاید حداکثر در ۲۰ سال آینده رخ می‌دهد، ساخت دیتاسنترهای عظیم با توان گیگاواتی در فضا هست.»
افزایش جهانی استفاده از هوش مصنوعی و فناوری‌های ابری، زیرساخت‌های فعلی پردازش را از نظر تأمین انرژی و خنک‌سازی به مرز ظرفیت رسانده هست. همین مسئله باعث شده چندین شرکت‌ها گزینه‌های تازه‌ای را بررسی کنند؛ از ساخت دیتاسنتر روی کشتی‌ها گرفته تا انتقال آن‌ها به کشورهای شمالی یا حتی استقرار در اعماق اقیانوس.
به گفته‌ی بیزوس، فضا منبعی از انرژی خورشیدی فراهم انجام می‌دهد که تحت‌تأثیر ابر، باران یا چرخه‌ی شبانه‌روز قرار ندریافت می‌کند. نبود چنین محدودیت‌هایی جمع‌آوری انرژی را پایدار و مداوم انجام می‌دهد و برای استفاده‌ی ۲۴ ساعته به‌طور کامل عملی خواهد قرار دارای بود.
از جهات دیگر، دمای فضا از ۱۲۰- درجه در مقابل تابش خورشید تا ۲۷۰- درجه در سایه تغییر انجام می‌دهد؛ شرایطی که فرآیند خنک‌سازی را به‌مراتب ساده‌تر خواهد کرد. این ویژگی‌ها امکان داردد مدار زمین را به مکانی ایدئال برای وظایف سنگین محاسباتی مانند آموزش مدل‌های هوش مصنوعی تبدیل کند که نیازمند انرژی عظیم و دائمی هستند.
از نظر فنی، امکان دارد در مدار زمین حدود یک گیگاوات برق پایدار با پنل‌های خورشیدی تولید کرد؛ اما مقیاس این پروژه بسیار بزرگ هست. تابش خورشید در مدار زمین حدود ۱۳۶۶ وات‌برمترمربع هست. سلول‌های خورشیدی سه‌لایه‌ی پربازده حداکثر ۳۵ درصد آن را به برق تبدیل می‌کنند و پس از محاسبه‌ی تلفات در سیم‌کشی و انتقال حرارت، خروجی خالص در عمل چیزی بین ۳۰۰ تا ۴۱۰ وات‌برمترمربع خواهد قرار دارای بود.
بر همین اساس، ساخت چنین دیتاسنترهایی به ۲٫۴ تا ۳٫۳ میلیون مترمربع پنل خورشیدی نیاز دارد؛ یعنی آرایه‌ای مربعی با طول هر ضلع بین ۱٫۵۶ تا ۱٫۸۲ کیلومتر. وزن همین پنل‌ها به‌تنهایی بین ۹۰۰۰ تا ۱۱٬۲۵۰ تُن خواهد قرار دارای بود، بدون محاسبه‌ی سازه‌ها، کابل‌کشی و تجهیزات کنترلی.
انتقال چنین وزنی به مدار پایین زمین با پرتابگرهایی مثل Falcon Heavy اسپیس‌ایکس که حداکثر ۶۴ تُن بار حمل انجام می‌دهد، هزینه‌ای بین ۱۳٫۷ تا ۱۷٫۱ میلیارد دلار خواهد دارای بود؛ اما با برآورد بدبینانه‌تر بالای ۲۰۰۰ دلار به ازای هر کیلوگرم، هزینه به بیش از ۲۵ میلیارد دلار می‌رسد و تنها برای انتقال پنل‌ها بیش از ۱۵۰ پرتاب لازم خواهد قرار دارای بود.
از جهات دیگر، حدوداً تمام انرژی ورودی به گرما تبدیل خواهد گردید و این گرما باید به‌وسیله‌ی رادیاتورها به فضا تابش داده شود. بنابراین برای دفع بار حرارتی بیش از یک گیگاوات، به میلیون‌ها مترمربع رادیاتور نیاز هست. وزن و هزینه‌ی انتقال چنین رادیاتورهایی هنوز مشخص نیست؛ اما از آن‌جا که معمولاً سنگین‌تر از پنل‌های خورشیدی هستند، صحبت از ده‌ها میلیارد دلار هزینه‌ی اضافی خواهد قرار دارای بود.
ارسال دیدگاه
دیدگاه‌ها