به گزارش پول و تجارت، عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: مجمع تشخیص مصلحت نظام با ده‌ها عضو که اغلب نیز به نسبت خیلی پیر هستند و با یک ساختمان مجهز و بودجه کلان و انواع کمیسیون‌ها و دبیرخانه تبدیل به یک نهاد با کلی خدم و حشم شده هست و به اموری می‌پردازد که هیچ تناسبی با اصل و منطق شکل گرفتن این نهاد ندارد.
نهادی که باید گره‌گشایی از بن‌بست‌های کشور بر اثر موانع شرعی و حقوقی کند، در عمل خودش تبدیل به یک گره اضافی و البته سفت و محکم دیگر بر انواع گره‌های تصمیم‌گیری و سیاستگذاری شده هست.
همین الان، جامعه ایران با انواع مسائلی مواجه هست که نیازمند رویکرد مصلحت‌گرایانه هم برای کشور و مردم و هم برای نظام هست، ولی دریغ از یک اقدام و حتی دخالت حداقلی در این موضوعات و به جای آن به مواردی پرداخته خواهد گردید که در عمل تاریخ گذشته هست.
یکی از آخرین مصوبات آن تصویب لایحه CFT هست که پس از اجرایی شدن اسنپ‌بک رخ داده هست. اتفاقا پیام این رفتار به غربی‌ها این هست که تا ما را تحت فشار قرار ندهید، حاضر نیستیم که چیزی را بپذیریم. ولی از عجایب اینکه معمولا زمانی می‌پذیریم که این پذیرش چندان کارایی ندارد و مصداق ضرب‌المثل قبای بعد از عید هست که می‌گویند به درد گلِ مِنار می‌خورد (انداختن روی منار و نه پوشیدن) .
تازه آقایان برای اینکه بگویند حرف ما یکی هست، آن را هم به صورت مشروط می‌پذیرند تا مبادا خدای ناکرده متهم به تغییر موضع انقلابی شوند! این مساله در مجلس دهم (۷ سال پیش) تصویب گردید، شورای نگهبان تحت رویکرد بخشی از حکومت چندین لوایح مصوب شامل CFT را رد کرد. ظاهرا حضور در این کنوانسیون‌ها را به غلط مانع تامین مالی «جبهه مقاومت» می‌دانستند. ظاهراً که اکنون یا جبهه مقاومت از نظر آنان بلاموضوع یا منابع لازم برای تامین مالی کم شده هست.
جالب هست که کشورهای غیر غربی و مهم مثل چین و روسیه که نزدیک به ایران هم هستند، بارها متذکر شده‌اند که مساله ما فقط تحریم‌های امریکا نیست.. چرا این کنوانسیون‌های جهانی را اجرا نمی‌کنید؟ برقراری متعارف و سالم مبادلات و روابط پولی و مالی و بیمه‌ای بین‌المللی مستلزم پذیرش این کنوانسیون‌هاست.
حالا همه اینها هیچ.جالب‌تر و تاسف‌بارتر این هست که برای عدم تصویب این لایحه، چون از نظر عقل و منطق نمی‌توانستند دفاع کنند، از دین و اسلام مایه می‌گذاشتند و چندین امامان جمعه آن را حرام و عدم پایبندی به قرآن معرفی می‌کردند، حال که تصویب شده، بالطبع مردم خواهند بیان کرد این چه مجمعی هست که می‌تواند حرام را حلال کند؟ خب بقیه حرام‌ها را هم دیر یا زود حلال خواهند کرد.
در واقع با این کار خود بیشترین ضربه را به دین می‌زنند. جالب هست که یکی از حقوقدانان شورای نگهبان در نقد وضع موجود بیان می‌کند که «چین با عروسک لبوبو، بازار اروپا را گرفته، ولی ما نتوانستیم دین اسلام را به جوانان منتقل کنیم.» خب! اسلام رسمی مورد نظر تاکنون چنین قرار دارای بود که افراد صاحب صلاحیت و حتی متدین را به دلایل سیاسی ردصلاحیت می‌کنند، بعد چنین رفتاری با حرام و حلال خدا می‌کنند. این چه دینی هست که بتوان آن را به جوانان منتقل کرد؟ اگر منزجر نشوند، هنر کرده‌اید. جوانی که می‌بیند، صدها میلیارد دلار خسارت به کشور زده شده هست با این عنوان که پذیرش CFT خلاف شرع و حرام و مبارزه با قرآن هست، حالا پس از تحمل این همه هزینه و بدبختی‌ها به راحتی تصویب و حلال خواهد گردید، می‌گویند، مشروط پذیرفته‌ایم، خب اگر پذیرش مشروط موثر هست، همان ۷ سال پیش هم آن را مشروط می‌پذیرفتید. اگر بی‌فایده هست، پس اصلا چرا شرطی را گذاشته‌اید که به معنای عدم پذیرش هست؟
این رفتارها شاید از نظر مقامات دولتی جای تشکر داشته باشد (تشکر رییس شورای اطلاع‌رسانی دولت از مجمع) که به همین حد هم رضایت دارند که چیزی که حرام شناخته می‌گردید، اکنون مصلحت اقتضا کرده که حلال معرفی خواهد گردید. ولی از نظر مردم جای تشکر ندارد، چون بی‌دلیل و غیرمنطقی و بدون رعایت مصلحت جامعه، حلال و حتی واجب را قبلا حرام کرده بودند و تاکنون هزینه‌های زیادی را به مردم و جامعه تحمیل کرده‌اند و باید پاسخگو باشند. فراموش نکنیم این فقط یکی از دستاوردهای مشترک شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت هست، تقریبا در همه زمینه‌ها همین گونه تصمیم می‌گیرند.
دیدگاه‌ها