بررسی تلویزیون Q70D سامسونگ؛ محصول چشم‌نواز کره‌ای‌ها در بازار بی‌رحم میان‌رده

بازار تلویزیون‌‌ها بی‌شباهت به دنیای گوشی‌های هوشمند نیست؛ همه عاشق پرچمدارها هستند، اما اغلب سراغ میان‌رده‌ها می‌روند. دلیل این انتخاب هم به‌طور کامل روشن هست: قیمت. تلویزیون‌های OLED با وجود کیفیت تصویر مسحورکننده، کنتراست بی‌نقص و طراحی ظرافت بی‌حدشان، آن‌قدر گران‌قیمت‌اند که برای بسیاری از ما یک رویای دست‌نیافتنی باقی بمانند. در مقابل، تلویزیون‌هایی با پنل LCD مانند QLEDها قرار دارند که با هزینه‌ای منطقی، تجربه‌ای بسیار نزدیک به پرچمداران را ارائه می‌دهند و به گزینه‌ی اول بسیاری از خریداران تبدیل شده‌اند.

محبوبیت مدل‌های میان‌رده در سال‌های اخیر سبب شده تا سازندگان هم تمرکز بیشتری روی این دسته داشته باشند و فاصله‌ی آن‌ها با مدل‌های پرچمدار را هر سال کمتر کنند؛ به‌عنوان نمونه، سامسونگ که در زمینه‌ی تولید مدل‌های میان‌رده با فناوری‌هایی همچون کوانتوم‌دات دستی بر آتش دارد، از سال ۲۰۲۲ زبان طراحی جدیدی را به‌کار گرفته هست تا تفاوت‌ این مدل‌ها با OLED-ها را (حداقل از نظر طراحی) به‌حداقل برساند.

تلویزیون سامسونگ Q70D با طراحی باریک و مدرن خود ثابت انجام می‌دهد که زیبایی دیگر مختص مدل‌های پرچمدار OLED نیست و از جهات دیگر، با ارائه‌ی مجموعه‌ای کامل از امکانات گیمینگ، نظر گیمرها را هم جذب انجام می‌دهد؛ اما از آنجاکه معیار نهایی برای سنجش هر تلویزیونی، کیفیت تصویر آن هست، این پرسش مطرح خواهد گردید که آیا سامسونگ توانسته در این بخش نیز به همان اندازه‌ موفق عمل کند؟ در ادامه به این سوال پاسخ خواهیم داد.

ما مدل ۶۵ اینچی تلویزیون سامسونگ Q70D را برای بررسی در اختیار داشتیم که با قیمتی در محدوده‌ی ۷۰ میلیون تومان در بازار ایران موجود هست؛ اما تلویزیون را امکان دارد در اندازه‌های ۵۵، ۷۵ و ۸۵ اینچ نیز خریداری کرد. با بررسی تلویزیون سامسونگ Q70D همراه من باشید.

در دنیای تلویزیون‌های میان‌رده و اقتصادی، معمولاً بخش طراحی، کسل‌کننده‌ترین قسمت بررسی هست؛ بدنه و پایه‌ی پلاستیکی، حاشیه‌های قطور و ضخامت زیاد بدنه که تا صدمتر آن‌طرف‌تر هم ارزان‌بودن تلویزیون را فریاد می‌زند. تلویزیون Q70D سامسونگ هم DNA مشترکی با این مدل‌ها دارد، اما یک تفاوت کلیدی و آشکار، حسابش را از بقیه جدا انجام می‌دهد و حداقل در ظاهر، آن را در زمین پرچمداران قرار می‌دهد.

ضخامت ۲٫۶ سانتی‌متری تلویزیون سامسونگ، چیزی نیست که انتظارش را در این کلاس قیمتی داشته باشید. بدنه‌ی تلویزیون آنقدر باریک و یک‌دست هست که امکان داردم با اطمینان بگویم این یکی از باریک‌ترین تلویزیون‌هایی هست که تا امروز در پول و تجارت بررسی کرده‌ایم. این زبان طراحی که سامسونگ آن را AirSlim می‌نامد، یک هدف واضح دارد: شکستن قاعده‌ای که بیان می‌کند تلویزیون‌های QLED به‌خاطر ساختار نوردهی، محکوم به داشتن بدنه‌ای ضخیم‌تر از رقیب اصلی‌شان، یعنی OLEDها، هستند.

هنر طراحی سامسونگ زمانی خودش را نشان می‌دهد که تلویزیون را روی دیوار نصب کنید؛ چراکه تلویزیون با استفاده از قابلیت Ambient Mode الگوی دیوار پشتی را شبیه‌سازی انجام می‌دهد تا در مواقعی که از‌ آن استفاده نمی‌کنید، شبیه به یک اثر هنری به‌نظر برسد و دیگر با یک مستطیل سیاه و بی‌روح مواجه نباشید. صفحه‌نمایش تلویزیون حاشیه‌های نسبتاً باریکی نیز دارد. حاشیه‌های ۱٫۲ سانتی‌متری شاید به باریکی مدل‌های پرچمدار OLED نباشند، اما آن‌قدر باریک هستند که به هیچ‌وجه حواس شما را از محتوای در حال پخش پرت نکنند.

تلویزیون را امکان داردید با استفاده از مانت دیواری VESA با ابعاد ۳۰۰ در ۴۰۰ میلی‌متر به دیوار وصل کنید یا آن را از طریق پایه‌ی مرکزی پلاستیکی، روی میز قرار دهید. پایه‌های مرکزی معمولاً به اندازه‌ی پایه‌هایی که در دو طرف تلویزیون قرار می‌گیرند، استحکام ندارند و ضخامت کم دستگاه نیز باعث خواهد گردید که تلویزیون با کوچک‌ترین تلنگری تکان بخورد.

درگاه‌های تلویزیون درون یک فرورفتگی در قاب پشتی قرار گرفته‌اند و از آنجاکه ما تلویزیون را روی میز قرار داده بودیم، وقتی می‌خواستیم کابل یا فلش را وصل کنیم، لرزش بدنه‌ی باریک تلویزیون به‌طور کامل محسوس قرار دارای بود؛ البته نه در حدی که نگران‌کننده باشد، به اندازه‌ای که ناخودآگاه با دست دیگرتان، قاب تلویزیون را نگه دارید تا ثابت بماند. حالا که صحبت از درگاه‌ها گردید، تلویزیون سامسونگ مجموعه‌ی کاملی از درگاه‌ها را ارائه می‌دهد که به شرح زیر هستند:

• چهار درگاه HDMI 2.1 با قابلیت انتقال تصویر
• ۲ درگاه USB-A
• خروجی اپتیکال صدا
• پورت شبکه
• ورودی آنتن

همانطور که در آغازی بررسی اشاره گردید، یکی از برگ‌های برنده‌ی اصلی سامسونگ برای متمایز کردن Q70D در بازار میان‌رده‌ها، تمرکز ویژه بر امکانات گیمینگ هست. پس اگر گیمر هستید، بهره‌مندی از چهار درگاه HDMI 2.1 که همگی از سیگنال 4K با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز پشتیبانی می‌کنند، تلویزیون را به گزینه‌ی مناسبی برای کاربران کنسول‌های نسل نهمی تبدیل انجام می‌دهد. به علاوه، پشتیبانی از فناوری FreeSync Premium با هماهنگ‌سازی نرخ فریم، پدیده‌ی مزاحم پارگی تصویر (Screen Tearing) را حذف کرده و تجربه‌ای به‌طور کامل روان را ارائه می‌دهد.

قابلیت Game Bar به شما امکان می‌دهد تجربه‌ی بازی را دقیقاً مطابق با نیازتان شخصی‌سازی کنید و بدون خارج شدن از محیط بازی، پارامترهایی مثل نسبت تصویر یا تأخیر ورودی را تغییر دهید. درنهایت، حتی اگر کنسول ندارید، امکان داردید با استفاده از ویژگی Gaming Hub به سرویس‌های ابری، متصل شوید و بازی‌های روز را تجربه کنید.

سومین درگاه HDMI از قابلیت eARC نیز پشتیبانی انجام می‌دهد؛ یعنی امکان داردید ساندبارها یا سیستم‌های سینمای خانگی را با یک کابل HDMI به تلویزیون وصل کنید و صدا را با کیفیت اصلی و بدون فشرده‌سازی دریافت کنید.

هرچقدر طراحی Q70D تحسین‌برانگیز باشد، نمی‌شود فراموش کنیم که تنها پوسته‌ی دستگاه را شکل می‌دهد و ارزش واقعی هر تلویزیونی سرانجام با کیفیت تصویر آن سنجیده خواهد گردید. سامسونگ در این تلویزیون از پنل ۱۰ بیتی QLED با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز و وضوح 4K استفاده کرده هست و باتوجه به ابعاد ۶۵ اینچی تلویزیون، برای لذت‌بردن از چنین وضوحی، باید تلویزیون را در محیطی قرار دهید که هنگام تماشای محتوا ۲ متر از آن فاصله داشته باشید.

از آنجایی که بسیاری از محتواها همچون محتواهای تلویزیونی هنوز با وضوح کمتر از 4K تولید می‌شوند، سامسونگ قابلیتی موسوم‌به 4K AI Upscaling را هم در نظر گرفته تا حتی ویدئوهای کم‌کیفیت‌تر نزدیک به کیفیت 4K نمایش داده شوند.

در پنل‌های QLED سامسونگ با افزودن لایه‌ای از ذرات کوانتوم دات، توانسته به رنگ‌هایی زنده‌تر و طیف رنگی گسترده‌تری نسبت به LEDهای معمولی دست پیدا کند. در زیر این لایه، پنل VA قرار گرفته که به کنتراست بالا و نمایش عمیق رنگ مشکی شهرت دارد، اما در عین حال، زاویه‌ی دید محدودی ارائه می‌دهد و این درمورد تلویزیون سامسونگ نیز صدق انجام می‌دهد؛ به این معنی که اگر مستقیم روبه‌روی تلویزیون بنشینید، بهترین حالت تصویر را خواهید دید و با فاصله گرفتن از مرکز، رنگ‌ها تاحدی طراوتشان را از دست می‌دهند.

فناوری Dual LED نیز نور پس‌زمینه‌ی پنل را تامین انجام می‌دهد که به‌نوعی راه‌حل ابداعی سامسونگ برای بهبود محدودیت‌های نورپردازی لبه‌ای (Edge-lit) محسوب خواهد گردید. در این سیستم، به جای استفاده از LEDهای تک‌رنگ، ترکیبی از LEDهایی با دمای رنگ سرد و گرم در لبه‌های پنل به کار رفته هست. این کار به تلویزیون اجازه می‌دهد تا با تنظیم هوشمندانه‌ی دمای رنگ متناسب با محتوا، تصویری با رنگ‌های طبیعی‌تر و کنتراست بهینه‌تر ارائه دهد.

باید توجه دارای بود که Dual LED از قابلیت کنترل نور موضعی (Local Dimming) محروم هست و کنترل مستقلی روی LEDها ندارد؛ بنابراین، عملکرد آن را نامکان دارد با سیستم‌های پیشرفته‌تر Full Array مقایسه کرد که توانایی کنترل نور پس‌زمینه به صورت مستقل و نمایش عمیق‌تر رنگ مشکی را دارند. نبود این فناوری باعث خواهد گردید کنترل تلویزیون روی نوردهی نقاط مختلف صفحه، بسیار محدود باشد. این ضعف خودش را در صحنه‌های تاریک نشان می‌دهد؛ جایی که هاله‌ای از نور یا لکه‌های روشن، عمق رنگ مشکی را خدشه‌دار انجام می‌دهد و اجازه نمی‌دهد از تماشای تصویری به‌طور کامل یکدست لذت ببرید.

تلویزیون Q70D دارای قابلیتی موسوم‌به AI Energy Mode هست که با تحلیل نور محیط و محتوای در حال پخش، روشنایی را به‌صورت هوشمند تنظیم کرده و به کاهش مصرف انرژی کمک انجام می‌دهد. این قابلیت به‌طور پیش‌فرض غیرفعال هست و ما نیز برای تست شدت روشنایی این قابلیت را غیرفعال کردیم.

تلویزیون سامسونگ در زمینه‌ی روشنایی عملکرد رضایت‌بخشی دارد. در حالت عادی، حداکثر روشنایی نمایشگر به ۶۳۸ نیت می‌رسد، اما هنگام پخش محتوای HDR، این عدد تا ۹۵۲ نیت افزایش می‌یابد که برای تلویزیونی در این کلاس قیمتی، عددی درخشان و به‌طور کامل رضایت‌بخش هست. این روشنایی بالا، به تلویزیون اجازه می‌دهد تا جزئیات را در صحنه‌های روشن به‌خوبی به تصویر بکشد. در نظر داشته باشید که تلویزیون سامسونگ از +HDR10 پشتیبانی انجام می‌دهد؛ اما همچنان خبری از فرمت Dolby Vision نیست.

مطابق روال همیشگی، کنتراست پنل را روی روشن‌ترین پروفایل اندازه گرفتیم و عدد ۴۲۰ به دست آمد. این عدد در مقایسه با بسیاری از تلویزیون‌های میان‌رده‌ی QLED بالاتر هست و نشان می‌دهد پنل VA تلویزیون حتی بدون پشتیبانی از Local Dimming، عملکرد قابل قبولی در نمایش جزئیات روشن و تاریک دارد.

تلویزیون سامسونگ دارای پنج پروفایل تصویر مختلف هست که حدوداً تمام آن‌ها، فضای رنگی sRGB را به‌طور کامل پوشش می‌دهند. با این حال، یکی از نقاط ضعف پنل، در خطای نسبتاً بالای آن در نمایش رنگ‌ها هست.

• Dynamic
• Standard
• Eco
• Movie
• Filmmaker Mode

در میان حالت‌های مختلف تصویر، پروفایل Filmmaker Mode با کمترین میزان خطا، دقیق‌ترین رنگ‌ها را نمایش می‌دهد؛ اما حتی در این حالت نیز دقت رنگ‌ها بی‌نقص نیست و در مقایسه با تلویزیون‌های دقیق‌تر بازار، جای بهبود دارد. رنگ‌ها در این پروفایل به سمت خنثی تمایل دارند، اما همچنان ته‌مایه‌ی سردی در آن‌ها دیده خواهد گردید. البته شدت تمایل به رنگ‌های سرد، در مقایسه با حالت‌های اشباع‌شده‌ای مانند Dynamic و Standard بسیار کمتر و قابل‌چشم‌پوشی هست و تجربه‌ی متعادل‌تری را رقم می‌زند.

اجازه بدهید بخش صفحه‌نمایش را با عملکرد اسپیکرهای تلویزیون به پایان ببریم. سیستم صوتی ۲۰ واتی تلویزیون Q70D سامسونگ، در حجم صدای متوسط، دیالوگ‌ها را با وضوح و تعادل مناسبی پخش انجام می‌دهد؛ اما با افزایش صدا، این تعادل کاهش یافته و شفافیت اندکی افت انجام می‌دهد. ضعف در تولید بیس، محدودیت در حداکثر بلندی صدا و وجود مقداری اعوجاج که با افزایش ولوم بیشتر خواهد گردید، از دیگر نقاط ضعف سخت‌افزاری این سیستم صوتی هست که آن را بیشتر برای محیط‌های کوچک و آرام مناسب انجام می‌دهد.

سامسونگ برای بهبود این تجربه، از راهکارهای نرم‌افزاری مبتنی بر هوش مصنوعی بهره می‌برد. قابلیت AI Sound صدا را با محتوا و محیط تطبیق می‌دهد و سیستم سه‌بعدی مجازی Object Tracking Sound Lite نیز تلاش انجام می‌دهد با هماهنگ‌سازی صدا و تصویر، فضایی فراگیرتر ایجاد کند. این قابلیت‌ها تجربه‌ی شنیداری را به مقداری بهبود می‌دهند؛ اما نامکان داردند محدودیت‌های بلندگوها را به‌طور کامل برطرف کنند.

تلویزیون سامسونگ Q70D، از نسخه‌ی ۲۰۲۴ سیستم‌عامل تایزن استفاده انجام می‌دهد. سیستم‌عاملی که کارتان را به‌بهترین شکل راه می‌اندازد، اما در مقایسه با Android TV اکوسیستم بسته‌تری دارد و در عمل محدودیت‌هایی را برای کاربر به همراه دارد؛ وابستگی چندین قابلیت‌ها به اکوسیستم سامسونگ و نبود اپلیکیشن‌های داخلی به‌ویژه برای کاربران ایرانی شامل‌ی این محدودیت‌ها هستند که امکان داردند تجربه‌ی کاربری را تحت تأثیر قرار دهد.

سامسونگ در نسخه‌ی ۲۰۲۴ تایزن تلاش کرده تا رابط کاربری را ساده‌تر و دسترسی به محتوا را سریع‌تر کند. صفحه‌ی اصلی حالا به سه بخش اصلی تقسیم شده: For You برای پیشنهادها و اپ‌های نصب‌شده، Live برای محتوای زنده و Apps برای دسترسی مستقیم به برنامه‌ها.

منوی جدید +Daily نیز مجموعه‌ای از ابزارهای کاربردی روزمره همچون SmartThings برای مدیریت خانه‌ی هوشمند و WorkSpace برای اتصال به رایانه و سرویس‌های کاری مانند Microsoft 365 را در اختیارتان قرار می‌دهد. قابلیت جدید دیگر امکان ساخت چندینین حساب کاربری هست تا هر عضو خانواده‌تان، پیشنهادها و تاریخچه‌ی تماشای مختص به‌ خودش را داشته باشد.

در مدت‌زمانی که تلویزیون را برای بررسی در اختیار داشتیم، سیستم‌عامل تایزن عملکردی روان و پایدار از خود به نمایش گذاشت و به‌جز موارد جزئی، با کندی یا باگ خاصی مواجه نشدیم. بخشی از این تجربه به ریموت کنترل خوش‌دست و جمع‌وجور سامسونگ وابسته هست که با قابلیت شارژشدن با انرژی خورشیدی، شما را از دردسر خرید همیشگی باتری خلاص انجام می‌دهد. بااین‌حال، نبود قابلیت تبدیل‌شدن کنترل به ماوس حرکتی، ضعف بزرگی هست که شما را ناچار انجام می‌دهد برای هر کار ساده‌ای مثل تایپ کردن آدرس یک سایت یا گشت‌و‌گذار در اینترنت، با دکمه‌های جهتی، به‌سختی روی کیبورد مجازی حرکت کنید.

تلویزیون Q70D سامسونگ تلاش انجام می‌دهد با طراحی فوق‌العاده باریک و مجموعه‌ای کامل از امکانات گیمینگ، تجربه‌ای در حد یک پرچمدار ارائه دهد. این نقاط قوت با روشنایی بالای نمایشگر و عملکرد روان سیستم‌عامل تکمیل خواهد گردید؛ اما این تصویر ایده‌آل، با ضعف‌های مهمی در کیفیت تصویر مانند نبود Local Dimming (که به پدیده‌ی Blooming منجر خواهد شد)، زاویه‌ی دید محدودتر، نبود قابلیت Dolby Vision و کیفیت صدای متوسط به چالش کشیده خواهد گردید.

تلویزیون Q70D سامسونگ قیمتی نزدیک به ۸۰ میلیون تومانی دارد که نسبت به چندین مدل‌های نه‌چندینان کارآمد بازار، معقول به‌نظر می‌رسد. بااین‌حال، ارزش خرید تلویزیون همواره با رقبایش سنجیده خواهد گردید و در همین بازه‌ی قیمتی، رقیبی جدی مانند تلویزیون TV S Mini LED شیائومی، معادلات را به‌طور کامل به هم می‌ریزد.

تلویزیون شیائومی نه‌تنها از پنل پیشرفته‌تر QD-Mini LED با کنتراست بسیار بالاتر و کنترل نور دقیق‌تر بهره می‌برد، بلکه نرخ نوسازی قابل‌ملاحظه‌ی ۲۴۰ هرتز نظر گیمرهای بیشتری را جلب انجام می‌دهد؛ پس وقتی امکان دارد با هزینه‌ای مشابه، تلویزیونی با فناوری نمایشگر برتر تهیه کرد، انتخاب Q70D منطق چندینانی ندارد.