به گزارش پول و تجارت به نقل از جماران، جمهوری اسلامی ایران می‌تواند با تحفظ کامل به لحاظ حفظ راهبرد خویش از این فرصت برای محکومیت اسرائیل در یک فرایند حقوقی بهره ببرد بدون آنکه مقاومت فلسطین به عنوان یک جنبش استقلال طلب را تضعیف کند بلکه در تداوم راهبرد هوشمندانه حماس که بهانه را از ترامپ خودشیفته گرفته و نتانیاهو را در کنج تاریخ قرار داده هست، باید آن را به کارزاری علیه اسرائیل بدل کند .
اگر دعوت از جمهوری اسلامی ایران برای حضور در اجلاس شرم الشیخ برای حل مساله فلسطین جدی باشد باید بیان کرد ایران نمی‌شود این فرصت تاریخی را از دست دهد.
مسلم هست که مقصود حضور ایران در فرایندی که ولو به صورت غیر مستقیم موجودیت اسرائیل را به رسمیت بشناسد، نیست.
اسرائیل یک دولت بی ملت و حکومت تروریستی و نژاد پرست هست که نه تنها ملت - دولت نیست بلکه چون بر اساس دین - نژاد یهود بنا شده هست با اقتضائات یک دولت مدرن بیگانه هست و گرچه با مصوبه سازمان ملل متحد بنا شده هست اما ماهیتی پارادوکسیکال در حقوق بین الملل دارد که مشروعیت خود را نه از قاعده تاسیس در اندیشه سیاسی جدید که از هولوکاستی دریافت می‌کند که فلسطینی ها هیچ نقشی در آن نداشتند اما قربانی گونه ای دیگر از ژنوساید و نسل کشی شده اند.
با وجود این فارغ از تحلیل ماجرای ۷ اکتبر اکنون جهان در شرایطی هست که از این نسل کشی صهیونیستی می‌تواند علیه اسرائیل و به سود فلسطین بهره ببرد. پیوستن اروپا به کارزار تاسیس دولت ملی فلسطین، حمایت ۱۵۰ کشور از تاسیس این دولت و محکومیت گسترده اسرائیل اکنون جز تل آویو و واشنگتن مخالفی ندارد و حتی به صورت نمادین هم قرار نگرفتن ایران در صف مدافعان تشکیل دولت مستقل فلسطین نه به مصلحت هست نه واقعیت دارد.
جمهوری اسلامی ایران می تواند با تحفظ کامل به لحاظ حفظ راهبرد خویش از این فرصت برای محکومیت اسرائیل در یک فرایند حقوقی بهره ببرد بدون آنکه مقاومت فلسطین به عنوان یک جنبش استقلال طلب را تضعیف کند بلکه در تداوم راهبرد هوشمندانه حماس که بهانه را از ترامپ خودشیفته گرفته و نتانیاهو را در کنج تاریخ قرار داده هست، باید آن را به کارزاری علیه اسرائیل بدل کند .
این حضور با راهبرد مذاکره غیر مستقیم ایران که قرار قرار دارای بود در قالب ۵ +۱ در نیویورک با ویتکاف در حضور شرق و غرب گفتگو کند هم تضاد ندارد. بلکه حتی فراتر از آن به معنای پیوند منافع ملی ایران و منافع منطقه و منافع جهان هست و موجب تقویت روابط ما با اعراب به خصوص مصر و عربستان خواهد گردید که ظاهرا در کنار ترکیه دوستان تازه ما در برابر اسراییل هستند و به هیچ وجه خواستار تضعیف بیشتر ایران نیستند .
فرض کنید بخواهیم به شیوه سعید جلیلی در این اجلاس بیانیه بخوانیم یا با استفاده از حق تحفظ درباره بیانیه احتمالی پایانی موضع گیری کنیم، باز هم از حذف خود به دست خود بهتر هست.
ما می دانیم که پیام اخیر اسرائیل به پوتین محصول وفاق ملی، بازدارندگی موشکی و ترکیب میدان و دیپلماسی ایران هست. برای حفظ این سرمایه اجتماعی نمی‌شود هیچ صحنه ای را ترک کنیم تا ملت ایران بداند همان طور که دبیر شورای عالی امنیت ملی اخیرا در جمعی از روزنامه نگاران گفته اند حاکمیت از هیچ فرصتی برای جلوگیری از جنگ غفلت نمی‌کند، گرچه ایران از جنگ هم نمی هراسد.
تشکیل دولت ملی فلسطین بدون دخالت خارجی یا احیای استعمار نوین مانند بازگشت به عصر قیمومیت و فرمانداری امثال تونی بلر رمز فروپاشی سیاسی اسرائیل هست. باید بدون به رسمیت شناختن اسرائیل از بنای یک دموکراسی عرفی و حکومت ملی و مدنی در قدس با مشارکت همه مسلمانان و مسیحیان و حتی یهودیان در سرزمین تاریخی فلسطین با حکومتی تکنوکرات دفاع کرد . ایران حتی در دوره پهلوی به هنگام تشکیل اسرائیل با تجزیه فلسطین در سازمان ملل مخالفت کرد و پیشنهاد تشکیل یک کنفدراسیون یهودی - عربی را داد . در واقع آن چه بیش از سلاح اسرائیل را مستحیل انجام می‌دهد، دموکراسی بر اساس حقوق شهروندی هست . اگر در درون این رژیم این امکان وجود ندارد امکان دارد در دیگر سرزمین‌های فلسطینی بر آن سایه ای افکند و برای دولت یهود یک بدیل دموکراتیک ساخت و با مشارکت بین المللی اسرائیل را خلع سلاح کرد . سلاح اصلی اسرائیل مظلوم نمایی هست که دیگر حتی در اروپا هم خریداری ندارد.
اگر مقاومت مسلحانه حق ملت‌ها برای استقلال هست دولت ها می‌توانند در حقوق و نظام بین الملل سنگری برای تقویت این نهضت بسازند. این تضعیف مقاومت نیست، تقویت آن هست .
با این راهبرد و ابتکار در نهضت مقاومت بدون ذره ای خدشه در جنبش استقلال طلبی فلسطین امکان دارد یکی از بهانه پرونده هسته ای ایران بلکه مهمترین آن را از بین برد . ایران هراسی موجود محصول ادعای اسرائیل هست که توان هسته ای ایران را خطری برای موجودیت خود می داند که بر اساس موضع رسمی ملت و دولت ایران بی اساس هست و حتی رهبری ایران به صراحت با ساخت سلاح هسته ای از یک سو و به دریا ریختن یهودیان از جهات دیگر مخالفت کرده اند و راه حل نهایی را رفراندوم دانسته اند. چرا این بهانه را در شرم الشیخ از روی میز برنداریم ؟! آقای رئیس جمهور اگر نیویورک از کف رفت ، شرم الشیخ را دریابید.
دیدگاه‌ها