تصادف روی آب؛ وقتی کشتی‌ها به هم برخورد می‌کنند، چه اتفاقی می‌افتد؟
کد خبر : ۸۱۱۴۰۴
|
تاریخ : ۱۴۰۴/۰۷/۲۲
-
زمان : ۲۰:۲۰
|
دسته بندی: فناوری

تصادف روی آب؛ وقتی کشتی‌ها به هم برخورد می‌کنند، چه اتفاقی می‌افتد؟

برخورد دو کشتی به یکدیگر حتی اگر به مرگ کسی منجر نشود، پیامدهای ناگواری خواهد دارای بود.

شدت خسارت ناشی از برخورد کشتی‌ها به سه عامل اصلی بستگی دارد: سرعت، اندازه و محل برخورد. چنین حادثه‌ای امکان داردد دماغه‌ی کشتی را درهم بشکند، مخازن سوخت با میلیون‌ها لیتر را پاره کند یا در نزدیکی ساحل به زیرساخت‌هایی مثل پل‌ها آسیب برساند.

در کشتی‌های باری، احتمال افتادن کانتینرها به دریا وجود دارد. در دریا، بزرگ‌ترین نگرانی ورود آب هست؛ حفره‌ای در زیر خط آب امکان داردد در صورت ازکارافتادن محفظه‌های ضدآب، کشتی را در چندین دقیقه غرق کند.

در مارس ۲۰۲۵ (اسفند ۱۴۰۳ و فروردین ۱۴۰۴)، کشتی باری Solong به نفتکش لنگرانداز Stena Immaculate در سواحل بریتانیا برخورد کرد. این تصادف باعث انفجار آتشین و نشت سوخت جت در دریای شمال گردید. هر دو کشتی شناور ماندند؛ اما یکی از خدمه‌ی Solong جان خود را از دست داد و تهدید زیست‌محیطی فوری شکل گرفت.

کشتی‌های مسافرتی هم در امان نیستند؛ در بوئنوس آیرس، دو کشتی MSC هنگام پهلوگیری و در شرایط آب‌وهوایی آرام با هم برخورد کردند که به بدنه‌ها آسیب زد و مسافران را دچار وحشت کرد.

فناوری برای جلوگیری از چنین حوادثی به کار می‌آید. ردیابی کشتی‌ها بر پایه‌ی رادار و سامانه‌ی شناسایی خودکار (AIS) انجام خواهد گردید، اما این سامانه‌ها امکان داردند توسط اپراتورها غیرفعال یا نادیده گرفته شوند.

اشتباهات انسانی یکی از دلایل اصلی برخورد کشتی‌ها است

اشتباهات انسانی، مثل تغییر ندادن مسیر، یکی از دلایل اصلی برخوردها هست. ناو نروژی Helge Ingstad در سال ۲۰۱۸ پس از بی‌توجهی افسر کشتی به هشدارهای رادیویی با یک نفتکش برخورد کرد.

اولویت نخست پس از برخورد، نجات جان افراد هست. در حادثه‌ی Stena Immaculate، مهار آتش و تخلیه‌ی بیش از ۳۰ خدمه در دستور کار قرار گرفت. مقام‌ها محدوده‌ای به شعاع یک کیلومتر را برای جلوگیری از تردد دیگر کشتی‌ها مشخص کردند و تیم‌های نجات با استفاده از فوم و سدهای مهار، تلاش کردند مانع گسترش آلودگی سوخت شوند؛ همان رویکردی که در بزرگ‌ترین نشت‌های نفتی تاریخ نیز به‌کار رفته قرار دارای بود.

بزرگ‌ترین نگرانی به خطرات زیست‌محیطی مربوط خواهد گردید. هرچندین سوخت جت سمی هست اما سریع می‌سوزد، مانند حادثه‌ی بریتانیا که بیشتر سوخت هنگام انفجار شعله‌ور گردید. با این حال، سوخت دیزل سنگین مورد استفاده‌ی هر دو کشتی تهدید بلندمدت‌تری ایجاد می‌کرد.

کارشناسان هشدار دادند نابودی زیستگاه‌ها حیات پرندگان دریایی شامل پافین‌ها و گانِت‌ها را در صخره‌های یورکشایر به خطر می‌اندازد. نیز، منطقه‌ی هامبر در معرض آسیب قرار گرفت، چون نشت سوخت امکان داردست به جمعیت ماهی‌ها و پرندگان منطقه لطمه بزند. پیش‌تر استفاده از سوخت بانکر در کشتی‌ها منجر به آلودگی‌های ساحلی و تخریب اکوسیستم‌های دریایی شده قرار دارای بود.

تحقیقات معمولاً بر داده‌های جعبه‌سیاه دریایی (VDR) تکیه دارند که سرعت، گزارش‌های رادار و مکالمات پل فرماندهی را ذخیره انجام می‌دهد. در حادثه‌ی دریای شمال، داده‌ها نشان داد Solong بدون تغییر مسیر با سرعت کروز به سمت نفتکش حرکت کرده قرار دارای بود.

نقش احتمالی آب‌وهوا یا نقص فنی نیز بررسی خواهد گردید، اما آغاز کار همواره با داده‌ها هست. هر حادثه به مطالعه‌ای موردی تبدیل خواهد گردید تا خطاهای ایمنی و بی‌توجهی به پروتکل‌ها آشکار شوند و برای پیشگیری‌های آینده درس‌آموز باشند.

پیامدهای چنین برخوردهایی چیزی نیست که به‌سرعت از یاد برود و تبعات حقوقی و مالی سال‌ها ادامه دارد. پس از حادثه‌ی Solong، کاپیتان کشتی به اتهام قتل غیرعمد ناشی از سهل‌انگاری بازداشت گردید.

در موارد دیگر، مناقشات حقوقی درباره‌ی مسئولیت شکل دریافت می‌کند. زمانی که کشتی Costa Europa در سال ۲۰۱۰ با اسکله برخورد کرد و سه خدمه کشته شدند، اختلاف بر سر نقش بادهای شدید یا خطای انسانی بالا گرفت. چنین رویدادهایی حتی به تغییر سیاست‌ها منجر خواهد گردید. برخوردهای دریای چین جنوبی میان کشتی‌های چین و فیلیپین که با کوبیدن یا شلیک آب‌پاش همراه قرار دارای بود، نگرانی‌های بین‌المللی درباره‌ی ایمنی و قواعد درگیری را افزایش داد.

مقاله‌های مرتبط
  • نچندین اوقات به ۲۳ مورد از فاجعه‌بارترین سوانح کشتی‌های هوایی
  • تراژدی باورنکردنی «بیژن»؛ چرا کشتی‌ای که قرار نبود غرق شود، حالا در اعماق دریاست؟

برای خدمه، پیامدها بسیار شخصی هست. بازماندگان ممکن هست با جراحاتی روبه‌رو شوند که به پایان حرفه‌ی دریانوردی آن‌ها منجر شود و خانواده‌های مفقودشدگان بدون پاسخ باقی بمانند.

حدوداً در هر حادثه، دعواهای حقوقی درباره‌ی مسئولیت رخ می‌دهد. تعیین نقش میان مالکان کشتی و دولت‌ها دشوار هست، چون شاید خطاهای انسانی، نقص تجهیزات یا ضعف نظارت عامل باشند.

عملیات جست‌وجو تا زمانی ادامه می‌یابد که امیدی برای یافتن بازمانده وجود داشته باشد. وظیفه‌ی اصلی تیم‌های اورژانس، نجات جان انسان‌ها هست و رسیدگی به بار یا آلودگی در اولویت بعدی قرار دارد. سرانجام، چه درگیری‌های نظامی باشد و چه سفرهای تفریحی، برخوردهای دریایی یادآوری می‌کنند که فناوری هرگز نامکان داردد خطر را به‌طور کامل از میان بردارد.

تبلیغات


اشتراک گذاری

دیدگاه‌ها


ارسال دیدگاه