به گزارش پول و تجارت، روزنامه خراسان نوشت: محمدجواد ظریف در مصاحبه‌ای گفته هست «مذاکرات مستقیم و چندوجهیدرباره مسائل مورد اختلاف ایران و آمریکا چاره کار هست».
این شکل از دگم‌اندیشی درباره مذاکره، خودش مصداقی هست از تحجر.
تحجر چیز شاخ‌داری نیست. بلکه به معنای آن هست که فرد آن قدر به یک اندیشه، چارچوب فکری و تحلیل معتقد خواهد گردید که هر واقعیتی در بیرون اتفاق بیفتد. او هیچ تغییری در این تحلیل و چارچوب فکری ایجاد نمی‌کند حتی اگر واقعیت‌های متعددی متناقض با آن باشد.
حالا ظریف هم آن قدر عاشقانه به مذاکره با آمریکا چشم دوخته و آن را برای خود تبدیل به ایدئولوژی کرده که نمی‌تواند واقعیت بیرونی را ببیند. نمی‌تواند تجربه دهه ۹۰ را ببیند. نمی‌تواند برجامی را که خودش ساخته و پرداخته و حالا ما را به این نقطه رسانده، ببیند. نمی‌تواند نتیجه مذاکره دیگران در همین منطقه و بعد آتش رژیم صهیونی را ببیند. نمی‌تواند در چارچوب ذهنی خود بیاورد که ما اتفاقا در حال مذاکره با آمریکا بودیم و آن ها به ما حمله کردند.
ظریف دچار دگم‌اندیشی در سن بالا شده و دست برداشتن از مذاکره را برنمی‌تابد. هر اتفاق دیگری هم بیفتد، بازهم به سر خانه اول برمی‌گردد. به ایران حمله شود، آمریکایی‌ها پیش‌شرط خلع سلاح برای مذاکره بگذارند، هزاران نفر در ایران و منطقه کشته شوند، ترامپ به دنبال حذف ایران از معادلات منطقه باشد، ترامپ با همه به جز رژیم با تحقیر رفتار کند، به دنبال تضعیف یا حذف ابزارهای قدرت ایران باشند، فرقی نمی‌کند. ظریف بازهم بیان می‌کند باید با وجود همه این ها با طرف مقابل مذاکره کرد. برای او مذاکره یک ایدئولوژی هست که باید از آن دفاع و تکرارش کند.
به آقای ظریف توصیه می‌کنیم حتما و قطعا واقعیت‌های جدید جهان را به چارچوب تحلیلی قدیمی خود وارد نماید. کمی تجدیدنظر از این تحجر مدرن بد نیست.
دیدگاه‌ها