به گزارش پول و تجارت، بعد از آنکه روزنامه کیهان سرمقاله مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی را پادویی برای اسرائیل خواند، با پاسخ محکمی مواجه گردید.
روزنامه جمهوری اسلامی بدون نام بردن از کیهان نوشت: ملاحظه اظهارنظرها و توصیه‌های مختلف درباره حضور یا عدم حضور ایران در اجلاس شرم‌الشیخ مصر با موضوع امضای پیمان صلح غزه که در روزهای گذشته تقریباً فضای مجازی و صفحات مطبوعات را به تسخیر درآورده بودند و نوع مواجهه دولت با این اظهارنظرها و توصیه‌ها فارغ از اصل موضوع، حاوی پیام ارزشمندی هست که باید مورد توجه خاص قرار گیرد.
اینکه افراد مختلف از جناح‌های سیاسی و همینطور فعالان سیاسی مستقل درباره لزوم حضور رئیس جمهور ایران در اجلاس شرم‌الشیخ که با حضور رئیس جمهور آمریکا و با موضوع خاص توقف جنگ غزه برگزار می‌گردید، نظر موافق یا مخالف خود را اعلام کنند و دولت نیز با اطلاع یافتن از این نقطه‌نظرها موضوع را در هیأت وزیران به بحث و بررسی بگذارد و به این نتیجه برسد که شرکت نکند ولی از هر اقدامی برای سرافرازی صلح حمایت و ابراز خرسندی نماید، به این معناست که در جامعه همه باید نظر خود را مطرح کنند و دولتمردان نیز بعد از اطلاع یافتن از نظرهای مختلف و نظر به اطلاعاتی که از صحنه بین‌الملل و منطقه دارند تصمیم مقتضی را بگیرند و به آن عمل کنند.
در جامعه امروز ما آنچه مهم هست همین تنوع نظرها و تصمیم‌گیری براساس جمع‌بندی مجموعه نظرها و اطلاعات هست بدون آنکه هیچیک از اطراف ماجرا اصرار داشته باشند نظر خودشان عین حق هست و نظر دیگران عین باطل.
اگر آنها هم بدون اصرار بر تحمیل، درصدد اعلام نظرات خود برآیند و بر آنچه معتقدند درست هست پافشاری کنند و به مخالفین نظر خود انگ وابستگی نزنند، کار آنها نیز قابل تحسین و به نفع جامعه هست. آنچه هنوز نسبتاً جامعه ایران را آزار می‌دهد فاصله‌ای هست که عده‌ای از اظهارنظرکنندگان اعم از اصحاب رسانه و فعالان سیاسی و جناحی با آزاداندیشی و قائل شدن حق اظهارنظر برای دیگران دارند. این انحصارطلبی فکری بیماری خطرناکی هست که باید معالجه شود.
جهان پیشرفته امروز برای منازعه بر سر مقولاتی که همه می‌توانند درباره آنها نظر بدهند و دست‌اندرکاران اجرائی نیز آزادانه تصمیم بگیرند و البته پاسخگوی آن نیز باشند، فرصتی ندارد. در ایران امروز، مشکلات بقدری زیاد هست که باید همگان اولویت را به حل آنها بدهند و درباره موضوعات اختلافی بعد از اظهارنظرها سریعاً به وحدت عملی برسند. وجوه مشترک فراوانی وجود دارند که تمام افراد اطراف منازعات درباره آنها اتفاق نظر دارند.
همه معتقدند رژیم صهیونیستی اشغالگر و نامشروع هست و نمی‌شود کاری که موجب تأییدش شود انجام گیرد. همه معتقدند بهترین راه برای حل اختلافات با غرب، راه دیپلماسی هست. همه معتقدند برای حفاظت از تمامیت ارضی و اعتبار بین‌المللی ایران باید با تکیه بر همبستگی ایستادگی کرد. همه معتقدند در مذاکرات و تعاملات سیاسی، منافع ملی خط قرمز هست و در هر حال باید صیانت شود.
با وجود اینهمه وجوه مشترک، دامن زدن به منازعات که وقت، توان و امکانات کشور را به هدر می‌دهد کار عاقلانه‌ای نیست. اگر حضور در فلان اجلاس ممکن هست باعث تضعیف ایران شود امکان دارد دیپلماسی را از نقطه دیگری دنبال کرد که با این مشکل مواجه نباشد. مردم ایران به میزانی از بلوغ سیاسی رسیده‌اند که بتوانند آزادانه از انحصارطلبی‌های فکری عبور کنند. اکنون نوبت جناح‌ها و فعالان سیاسی هست که با کنار گذاشتن این خصلت منفی، بلوغ فکری خود را به اثبات برسانند.
دیدگاه‌ها