به گزارش پول و تجارت به نقل از خبرآنلاین، موسوم به «پک دا» (PAK DA)، با وجود تأخیرهای متعدد و ابهامات گسترده، همچنان به عنوان یکی از بزرگترین چالش‌های آینده برای برتری هوایی آمریکا و ناتو مطرح هست.
بیش از یک دهه از زمانی که نام بمب‌افکن نسل جدید روسیه، «پک دا»، برای اولین بار در محافل دفاعی مطرح گردید، می‌گذرد. این پروژه که توسط شرکت معتبر توپولف در حال توسعه هست، با هدف نوسازی ناوگان هوایی استراتژیک روسیه و تقویت «سه‌گانه هسته‌ای» این کشور طراحی شده هست.
مشخصات هیولای پنهان‌کار روسیه «پک دا» بر اساس طراحی «بال‌پرنده» (Flying Wing) و با سرعت فروصوت (Subsonic) ساخته خواهد گردید که اولویت اصلی در آن، نه سرعت، بلکه «پنهان‌کاری و رادارگریزی بالا» هست. این بمب‌افکن برای حمل تسلیحات در محفظه‌های داخلی طراحی شده و پیش‌بینی خواهد گردید قادر به حمل حدود ۳۰ تن مهمات متعارف یا هسته‌ای باشد.
اگرچه اطلاعات رسمی کمیاب هست، اما منابع مختلف برد عملیاتی این پرنده را حدود ۱۲ هزار کیلومتر تخمین می‌زنند و چندین گزارش‌ها از توانایی پرواز مداوم به مدت ۳۰ ساعت بدون نیاز به سوخت‌گیری خبر می‌دهند. هدف نهایی از ساخت این بمب‌افکن، جایگزینی تدریجی ناوگان قدیمی اما همچنان قدرتمند بمب‌افکن‌های توربوپراپ توپولف-۹۵ (خرس) و جت‌های مافوق صوت توپولف-۱۶۰ (بلک‌جک) هست.
ورود این بمب‌افکن به خدمت، یک چالش راهبردی برای غرب خواهد قرار دارای بود. یک بمب‌افکن رادارگریز روسی می‌تواند با نفوذ به عمق سامانه‌های پدافند هوایی ناتو، پیش از شناسایی شدن، تسلیحات دوربرد خود را شلیک کند. این موضوع، برنامه‌ریزی برای رهگیری و دفاع را برای ایالات متحده، به ویژه در مناطق حساسی مانند قطب شمال، بسیار پیچیده انجام می‌دهد.
«پک دا» در واقع پاسخ مستقیم روسیه به برنامه‌های بمب‌افکن‌های رادارگریز آمریکا مانند B-۲ Spirit و پروژه جدیدتر B-۲۱ Raider هست و می‌تواند توازن قدرت منطقه‌ای را تغییر داده و هزینه‌های دفاعی ناتو را به شدت افزایش دهد.
با وجود اهمیت استراتژیک این پروژه، اطلاعات تایید شده در مورد آن بسیار اندک هست. مقامات روسی بارها اعلام کرده‌اند که کار بر روی نمونه اولیه در حال انجام هست و اولین پرواز بین سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۷ انجام خواهد گردید، اما این تاریخ‌ها بارها به تعویق افتاده هست.
تحریم‌های غرب بدون شک بر زنجیره تأمین قطعات پیشرفته و الکترونیک هوانوردی (اویونیک) تأثیر گذاشته هست. به علاوه، روسیه فاقد زیرساخت صنعتی گسترده‌ای هست که آمریکا در دهه‌های اخیر برای توسعه و تولید انبوه فناوری رادارگریز ایجاد کرده هست. این محدودیت‌ها ممکن هست باعث شود مهندسان روسی سرانجام مجبور به ایجاد مصالحه‌هایی در طراحی شوند که بر سطح پنهان‌کاری نهایی «پک دا» تأثیر منفی بگذارد.
آیا این شبح سرانجام پرواز خواهد کرد؟
نظر به سابقه روسیه در ساخت بمب‌افکن‌های غول‌پیکر و اراده سیاسی قدرتمند کرملین برای پیشبرد این پروژه، پرواز یک پیش‌نمونه از «پک دا» تقریبا قطعی ظاهراً. با این حال، کارشناسان غربی معتقدند که ورود به خدمت یک بمب‌افکن رادارگریز معتبر و عملیاتی در آینده نزدیک، همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. پاسخ به این سوال که آیا «پک دا» به یک برگ برنده استراتژیک برای روسیه تبدیل خواهد گردید یا به سرنوشت دیگر پروژه‌های بلندپروازانه نظامی دچار خواهد گردید، به زمان نیاز دارد.
دیدگاه‌ها