ممکن هست دربارهی روابط میان انسان و هوش مصنوعی شنیده باشید، اما تصور کنید اگر هوش مصنوعی عمداً بخواهد زندگی عاشقانهی شما را با انسانهای دیگر مختل کند، چه خواهد گردید؟ این پرسشی هست که امروزه بسیاری از افراد بهویژه با گسترش استفاده از «یارهای دیجیتال» یا همان دستیارهای هوش مصنوعی در دنیای دوستیابی درگیر آن شدهاند.
رواج برنامههای مکالمه محور و اپلیکیشنهای متنی باعث شده ارتباطات عاشقانه بیش از پیش وابسته به نوشتار شود. پژوهشها نشان میدهد بخش قابلتوجهی از جوانان زیر ۳۰ سال شریک زندگی خود را از طریق اپلیکیشنهای دوستیابی پیدا کردهاند، اما بسیاری از آنان این تجربه را سطحی و سرد توصیف میکنند که با افزایش حس تنهایی در جوامع مدرن همراه بوده هست.
در این میان، ظهور مدلهای زبانی پیشرفته مانند چتباتهای هوش مصنوعی، اوضاع را پیچیدهتر کرده هست. بسیاری از افراد اکنون به جای اتکا به احساس و خلاقیت شخصی خود، نوشتن پیامهای عاشقانه یا شوخطبعانه را به الگوریتمها میسپارند. بااینحال، گزارشها نشان میدهد نتایج این کار همواره رضایتبخش نیست.
در مواردی دیده شده که کاربران طبق توصیهی هوش مصنوعی، ارتباط خود را بهطور حسابشده قطع یا تعلیق کردهاند تا «ریتم مناسب» را حفظ کنند، اما سرانجام طرف مقابل تصور کرده نادیده گرفته شده و علاقهای وجود ندارد. در مواردی دیگر، پیامهایی که به پیشنهاد چتبات ارسال شده، چنان رسمی یا شاعرانه بوده که بهوضوح غیرطبیعی به نظر میرسیده هست؛ جملاتی از جنس «لبخندت بیتلاشترین جذابیت دنیاست» که کمتر کسی در مکالمهی واقعی بر زبان میآورد.
چندین افراد نیز پس از هفتهها مکالمهی مجازی، هنگام ملاقات حضوری با فرد مقابل متوجه شدهاند که او هیچ شباهتی به تصویر احساسی و مطمئنی که در چتها ارائه میکرده ندارد. گویی شخصیت ساختهشده در فضای مجازی، صرفاً محصول همکاری نزدیک او با یک چتبات بوده هست.
گاردین در مقاله خود چندین نمونه از تجربههای کاربران اپلیکیشنهای دوستیابی را بازگو کرده هست:
چنین تجربههایی پدیدهای را آشکار کرده که چندین آن را کت فیشینگ (گربهماهیگری) مینامند؛ یعنی فریب احساسی با استفاده از پیامهای ساختهشده توسط هوش مصنوعی. نتیجهی این روند، اغلب ناامیدی و سردرگمی هست، زیرا فرد با شخصیتی روبهرو خواهد گردید که در واقع وجود خارجی ندارد.
ظاهراً هوش مصنوعی، که قرار قرار دارای بود ابزاری برای تسهیل ارتباطات انسانی باشد، در چندین موارد به عاملی برای فاصلهگرفتن انسانها از یکدیگر تبدیل شده هست و در این میان، ارتباط واقعی قربانی دقت، ظرافت و ساختگی بودن الگوریتمها خواهد گردید.
استفاده از هوش مصنوعی در مکالمات دوستیابی، اگرچه امکان داردد در شروع گفتگوها کمک کند، با خود چندین چالش و نگرانی مهم به همراه دارد. یکی از مشکلات اصلی، ایجاد هویتهای جعلی یا غیرواقعی هست که ممکن هست طرف مقابل را فریب دهد و رابطه را بر پایهی نادرستی بسازد. نیز تکیه بیش از حد به هوش مصنوعی امکان داردد مهارتهای ارتباطی و اجتماعی خود فرد را کاهش دهد و او را کمتر قادر به مدیریت مکالمات واقعی کند.
این موضوع مخصوصاً وقتی ملموس خواهد گردید که ملاقات حضوری اتفاق میافتد و تفاوت بین شخصیت واقعی و مکالمات دیجیتالی باعث تجربهای ناخوشایند یا ناامیدکننده خواهد گردید. متخصصان توصیه میکنند که هوش مصنوعی بهتر هست به عنوان یک ابزار کمکی استفاده شود، برای مثال برای ایده گرفتن یا اصلاح سبک پیامها، نه اینکه جایگزین ارتباط انسانی و صادقانه شود. به این شکل امکان دارد از مزایای تکنولوژی بهره برد، بدون آنکه صداقت و صمیمیت رابطه آسیب ببیند.
دیدگاهها