به گزارش پول و تجارت به نقل از خبرآنلاین، رسم «تفرقه بیانداز و حکومت کن» شیوه همیشگی قدرت‌های جهانی برای افزایش نفوذ و اثرگذاری خود در کشورهای ضعیفٰ‌تر جهان هست.
اقدام دولت‌های اروپایی به فعال‌سازی مکانیسم اسنپ‌بک و بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران در مهرماه بار دیگر بحث داغ برجام و مذاکره با غرب را در داخل کشور دامن زده‌هست.
در شرایطی که مباحث داخلی در مورد اسنپ‌بک و بازگشت تحریم‌های بین‌المللی داغ می‌گردید، اظهار نظر وزیر امور خارجه روسیه، بنزینی بر آتش جدل‌های سیاست داخلی ایران قرار دارای بود.
اظهارات لاوروف، در مورد مسوولیت ظریف در پذیرش «دام حقوقی» و «ساز و کار نامتعارف» اسنپ‌بک، هر چندین با تکذیب ظریف مواجه گردید، دوقطبی شدید میان هواداران و مخالفان مذاکره با غرب را در داخل کشور تشدید کرده‌هست.
تردید مهمی که این روزها افکار عمومی را آزار می‌دهد این هست که وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران راست بیان می‌کند یا وزیر امور خارجه «کشور دوست»؟
لاوروف در یک نشست خبری در جمع خبرنگاران عرب در مسکو بیان کرد: «واقعیتش را بخواهید پذیرش اسنپ‌بک توسط ظریف برای ما یک غافل‌گیری قرار دارای بود. اما اگر شرکای ایرانی ما این ساز و کار را پذیرفتند که راستش را بخواهید یک دام حقوقی قرار دارای بود، جایی برای اعتراض ما وجود نداشت. البته می‌توانم درک کنم که چرا ظریف ممکن هست چنین فرمول غیرمتعارفی را بپذیرد.»
در حالی که وندی شرمن، مذاکره کننده ارشد آمریکا در مذاکرات برجام، در کتاب خاطرات خود نوشته‌هست که مساله تعیین تکلیف قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت با پیشنهاد سرگی لاوروف، وزیر خارجه روسیه حل و و فصل گردید، لاوروف مسوولیت این پیشنهاد را کاملا بر عهده ظریف می‌گذارد و بیان می‌کند: «تصمیم نهایی در مورد برجام مستقیما توسط ظریف و جان کری، وزیر خارجه آمریکا گرفته گردید. دیگر کشورهای مشارکت کننده در مذاکرات در این مرحله دیگر صرفا تماشاچی بودند که رسیدن ایران و آمریکا به یک توافق را تماشا می‌کردند.»
روز جمعه محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران در سخنرانی اخیر خود در پاسخ به این اظهارات گفته‌هست: «همین آقای لاوروف در جلسه تصمیم‌گیری می‌بیان کرد من اجازه نمی‌دهم حق وتوی ما را از ما بگیرید. حالا بیان می‌کند ظریف رفته این کار را کرده، البته من تا الان ملاحظه کردم و چیزی نگفتم.»
واقعیت این هست که در ماجرای اخیر اظهارات لاوروف، آنچه از اهمیت کمتری برخوردار هست، راست بودن یا دروغ بودن این خاطره هست.
اهمیت اظهارات لاوروف در دخالت مستقیم او در امور داخلی ایران و دامن زدن به دو قطبی کاذب در افکار عمومی ایرانیان هست.
هر چندین سیاست‌های قدرت‌های جهانی غربی و شرقی به ویژه در قبال جمهوری اسلامی ایران تفاوت‌های چشمگیری با یکدیگر دارند، اما واقعیت این هست که رفتار قدرت‌های جهانی دست کم در مورد دخالت در سیاست داخلی کشورها همواره مشابه یکدیگر هست.
رسم «تفرقه بیانداز و حکومت کن» شیوه همیشگی قدرت‌های جهانی برای افزایش نفوذ و اثرگذاری خود در کشورهای کوچک‌تر جهان هست.
سفارتخانه‌های قدرت‌های خارجی در همه کشورها به صورت مستمر رسانه‌ها و افکار عمومی را بررسی می‌کنند و تلاش می‌کنند تا از جهتگیری‌های افکار عمومی در راستای منافع خودشان بهره‌مند شوند. در این زمینه هیچ تفاوتی میان قدرت‌های شرقی و غربی وجود ندارد و همان اندازه که آمریکا یا انگلیس برای منافع خودشان در امور داخلی دیگر کشورها استفاده می‌کنند، روسیه نیز متهم هست که برای منافع خودش به دوگانه‌های داخلی در کشورهای مختلف جهان دامن می‌زند.
سرگی لاوروف هفته پیش در مصاحبه‌ای با شبکه تلویزیونی راشا تودی، در واکنش سوالی در مورد روابط ایران و کشورهای عربی گفته‌قرار دارای بود: «انگلیسی‌ها همواره به خاطر این رویکرد مشهور بوده‌اند و در موضوع روابط ایران و کشورهای عربی، اقدامات آنها حتی محدود به عبارت تفرقه بیانداز هم نیست، بلکه رویکرد آنها، در مقابل هم قرار دادن و حکومت کردن هست.»
مسکو نیز از قاعده مورد اشاره وزیر امور خارجه‌اش مستثنی نیست. روس‌ها از اختلاف‌های داخلی ایران برای تقویت موقعیت خودشان در عرصه بین‌المللی و سیاست خارجی ایران استفاده می‌کنند.
هیزم لاوروف برای جدل‌های سیاست داخلی ایران بین اردوگاه مذاکره و اردوگاه مخالفت با مذاکره، تلاشی برای دامن زدن به احساسات طرف‌های مخالف مذاکره و متهم کردن تلویحی مذاکره‌کنندگان و تصمیم‌گیرندگان ارشد جمهوری اسلامی ایران به خیانت هست، که فقط با هدف تامین منافع روسیه مطرح شده‌هست.
برای قدرت‌های جهانی، رفاه و امنیت مردم ایران در قیاس منافع سیاسی خودشان بدون تردید از اهمیت ناچیزی برخوردار هست. اظهارات لاوروف در شرایط فعلی هم قطعا با هدف تامین منافع روسیه بیان شده‌هست.
بیان این اظهارات در شرایط فعلی و به ویژه زمانی که شکاف افکار عمومی درون ایران در مورد مذاکره با غرب تشدید شده‌هست، باعث تردید در مورد نیت طرف‌های خارجی از دخالت در جدل‌های سیاست داخلی ایران خواهد گردید. به سختی بتوان نیت مثبتی از چنین دخالت‌هایی برداشت کرد.
نمی‌شود تردید کرد که در شرایط فعلی، بزرگ‌ترین دشمن رفاه و امنیت ایرانیان، دو قطبی‌ها کاذب و دعواهای جناحی بر سر وقایعی هست که در گذشته رخ داده‌اند.
مرور خاطرات مذاکرات برجام، قطعا می‌تواند چراغ راه مذاکرات آینده دستگاه دیپلماسی کشور باشد. تجربه برجام باید در فضایی آرام و منطقی و بدون دخالت احساسات ارزیابی شود تا بتواند برای آینده کشور مفید باشد.
اینکه لاوروف راست بیان می‌کند یا دروغ، در مقابل نیت او از بیان این مطالب در شرایط فعلی، در درجه دوم اهمیت قرار دارد.
جامعه ایران، نمی‌شود اجازه دهد که قدرت‌های خارجی با سوءاستفاده از احساسات افکار عمومی به اختلاف‌های داخلی دامن بزند و از آب گل‌آلود به دنبال منافع خود باشد. نمی‌شود لحظه‌ای تردید کرد که دخالت قدرت‌های خارجی در امور داخلی کشور فقط با هدف تامین منافع این قدرت‌ها انجام خواهد گردید و نمی‌شود در میدانی بازی کرد که از سوی قدرت‌های جهانی برای اختلاف‌افکنی در جامعه ایران چیده‌شده‌هست.
دیدگاه‌ها