قرن‌هاست که پرسشی بزرگ ذهن بشر را به خود مشغول کرده هست: با وجود میلیاردها سیاره در کهکشان، چرا هنوز هیچ نشانی از حیات هوشمند فرازمینی پیدا نکرده‌ایم؟ اکنون گروهی از دانشمندان پاسخی غیرمنتظره برای «سکوت بزرگ کیهان» ارائه کرده‌اند: شاید تمدن‌های بیگانه وجود دارند، اما آن‌قدرها هم که تصور می‌کنیم پیشرفته یا کنجکاو نیستند و پس از مدتی کاوش، دست از تلاش کشیده و به انزوا رفته‌اند.

به‌گزارش گاردین، سناریوی جدید که بر پایه‌ی اصلی با عنوان «عادی‌بودن رادیکال» استوار هست، با ایده‌های رایج درباره‌ی موجودات فضایی ماورایی که بر قوانین فیزیک تسلط دارند، مخالفت انجام می‌دهد. در عوض، این فرضیه کهکشان را مکانی با شمار اندکی تمدن توصیف انجام می‌دهد که سطح فناوری آن‌ها تفاوت چندینانی با ما ندارد.

دکتر رابین کربت، پژوهشگر ارشد در دانشگاه مریلند و از اعضای مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا، نظریه‌ی مطرح‌شده را این‌گونه توصیف انجام می‌دهد:

ایده این هست که آن‌ها پیشرفته‌تر از ما هستند، اما نه خیلی بیشتر. تفاوت در حد داشتن آیفون ۴۲ به‌جای آیفون ۱۷ هست. این فرض طبیعی‌تر و محتمل‌تر ظاهراً، چون چیزی نامعمول را مطرح نانجام می‌دهد.

- دکتر رابین کربت

فرضیه‌ی تازه در پاسخ به پارادوکس فرمی مطرح شده هست؛ تناقضی که میان احتمال بالای وجود تمدن‌های بیگانه و فقدان هیچ‌گونه شواهد قطعی از آن‌ها وجود دارد. دکتر کربت معتقد هست بسیاری از توضیحات دیگر، شامل اینکه زمین یک «باغ‌وحش کیهانی» تحت نظارت هست یا اینکه ما در کهکشان تنها هستیم، بیش‌از‌حد خیال‌پردازانه‌اند.

جست‌وجوی هوش فرازمینی (SETI) همواره بر یافتن «آثار فناورانه» متمرکز هست. تمدن‌های پیشرفته ممکن هست با ساخت فانوس‌های لیزری قدرتمند که از سیارات دیگر قابل مشاهده‌اند، وجود خود را آشکار کنند. آن‌ها شاید با فرستادن کاوشگرهای رباتیک در سراسر کهکشان یا ساخت سازه‌های عظیم در فضا برای مهار انرژی ستاره‌‌شان، وجود خود را ابراز کنند. حتی ممکن هست از دیگر سیارات بازدید کنند یا آثار و مصنوعات خود را در سراسر کهکشان پراکنده سازند. تمام این تلاش‌ها امکان داردد آن‌ها را برای ما قابل مشاهده کند.

اما اصل عادی‌بودن رادیکال با چنین دیدچندین اوقات مخالف هست و سکوت بزرگ را این‌گونه توضیح می‌دهد که تمدن‌های بیگانه از نظر پیشرفت فناوری در سطح مشابه با ما قرار دارند. به‌گفته‌ی کربت: «آن‌ها سریع‌تر از نور نیستند، ماشین‌هایی مبتنی بر انرژی تاریک یا ماده تاریک یا سیاه‌چاله‌ها ندارند. آن‌ها از قوانین جدید فیزیک استفاده نمی‌کنند.» درنتیجه بیگانگان ممکن هست پس از مدتی اکتشاف با کاوشگرهای رباتیک، از داده‌های تکراری خسته شوند و دست از کاوش در فضا بردارند.

آرتور سی. کلارک، نویسنده‌ی مشهور علمی‌تخیلی،، گفته‌ی مشهوری دارد: «دو احتمال وجود دارد: یا ما در جهان تنها هستیم، یا نیستیم و هر دو به‌ یک اندازه ترسناک‌اند.» کربت گمان انجام می‌دهد حقیقت ممکن هست جایی میان این دو باشد؛ «در جهانی به‌مراتب عادی‌تر و بنابراین کمتر ترسناک». او اضافه انجام می‌دهد که برقراری تماس با موجودات فرازمینی ممکن هست به مقداری برایمان ناامیدکننده باشد.

با‌این‌حال، همه‌ی دانشمندان با دیدگاه تازه موافق نیستند. پروفسور مایکل گرت، مدیر مرکز اخترفیزیک جودرل بنک، ضمن استقبال از این نظریه به عنوان یک دیدگاه تازه، انتقاداتی را نیز مطرح انجام می‌دهد. او بیان می‌کند:

این نظریه نوعی بی‌تفاوتی انسانی را به کل کیهان تعمیم می‌دهد. برایم سخت هست باور کنم که تمام حیات هوشمند تا این حد بی‌هیجان باشد. حتی اگر تمدن‌ها به یک سطح فناوری ثابت رسیده باشند، آن سطح امکان داردد بسیار فراتر از توانایی‌های کنونی ما باشد.

- پروفسور مایکل گرت

گرت در مقاله‌ای که قرار هست در نشریه Acta Astronautica منتشر شود، دیدچندین اوقات متفاوت را مطرح انجام می‌دهد: «من بیشتر متمایل به توضیحی ماجراجویانه‌تر از پارادوکس فرمی هستم: تمدن‌های پسازیستی آن‌قدر سریع پیشرفت می‌کنند که از توان ادراک ما فراتر می‌روند. امیدوارم حق با من باشد، هرچندین ممکن هست اشتباه کنم. طبیعت همواره در گوشه‌ای از جهان غافلگیری تازه‌ای برای ما دارد.»

از جهات دیگر، پروفسور مایکل بولندر، کارشناس سیاست‌های مربوط به جست‌وجوی هوش فرازمینی، به اشیای ناشناس پرنده (UAPs) اشاره انجام می‌دهد و بیان می‌کند شاید پاسخ الان نیز پیش روی ما باشد. به گفته‌ی او، اگر حتی درصد کمی از این اشیا منشأ انسانی نداشته باشند و توانایی‌هایی که در گزارش‌های متعدد از آن‌ها دیده شده به‌وضوح فراتر از فناوری عمومی بشر امروز باشد، در آن صورت، پرسش فرمی که می‌گفت ‹دیگران کجا هستند؟› امکان داردد پاسخی تجربی پیدا کند.»

مطالعه در پایگاه داده آرکایو منتشر شده هست.